นั่ง เดิน ยืน นอน
มีสติรู้ ว่า
นั่ง เดิน ยืน นอน
มีสัมปชัญญะว่า
นั่ง เดิน ยืน นอน
มีอาการ ลักษณะ อย่างไร
มีสมาธิ จดจ่อ ในอาการ
นั่ง เดิน ยืน นอน
ว่ามีธรรมะอะไร เกิดขึ้น
มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น
ให้ใจจดจ่อ เฟ้นในธรรมะที่เกิดขึ้น
นั่ง เดิน ยืน นอน
สติรู้ว่ามีกิเลส กาม ราคะตัณหา
สมาธิก็จดจ่อในกิเลส กาม ราคะ ตัณหา
อย่าไประงับ ให้จดจ่อ เฟ้น วิจัยยะ ในธรรมะ
ในกิเลส กาม ราคะ ตัณหา
ว่าเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปอย่างไร
ใจจะจดจ่อเห็นธรรมะเป็นไตรลักษณ์
ใจจดจ่อเห็นธรรมะเป็นอนัตตา
ถ้าใจไประงับธรรมะ ที่เป็นกุศล และไปอยากในกุศล
ใจจะไม่เห็นธรรมะเป็นไตรลักษณ์ ไม่เป็นอนัตตา
เพราะใจไประงับ ไปอยาก ไปบังคับ ธรรมะที่รู้
สติ รู้ธรรมะ สมาธิ จดจ่ออยู่กับธรรมะ
ด้วยใจที่เป็นอุเบกขา ไม่ให้ใจไหลไปกับกิเลส
คนที่นั่งสมาธิไม่ได้ ก็ต้องทำสมาธิที่เกิดทุกอริยบท
กินข้าวสมาธิก็อยู่กับการกินข้าว
ทำงานสมาธิก็อยู่กับการทำงาน
สมาธิที่ดี ก็จะไม่มีนิวรณ์5
ไม่ง่วงเหงา หาวนอน ไม่อาฆาต พยาบาท
ทำงานอะไรก็ไม่ลังเลสงสัย ไม่ฟุ้งซ่าน
ไม่มีเวลานั่งทำสมาธิ ทำแบบนี้
มีสติรู้ ว่า
นั่ง เดิน ยืน นอน
มีสัมปชัญญะว่า
นั่ง เดิน ยืน นอน
มีอาการ ลักษณะ อย่างไร
มีสมาธิ จดจ่อ ในอาการ
นั่ง เดิน ยืน นอน
ว่ามีธรรมะอะไร เกิดขึ้น
มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น
ให้ใจจดจ่อ เฟ้นในธรรมะที่เกิดขึ้น
นั่ง เดิน ยืน นอน
สติรู้ว่ามีกิเลส กาม ราคะตัณหา
สมาธิก็จดจ่อในกิเลส กาม ราคะ ตัณหา
อย่าไประงับ ให้จดจ่อ เฟ้น วิจัยยะ ในธรรมะ
ในกิเลส กาม ราคะ ตัณหา
ว่าเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปอย่างไร
ใจจะจดจ่อเห็นธรรมะเป็นไตรลักษณ์
ใจจดจ่อเห็นธรรมะเป็นอนัตตา
ถ้าใจไประงับธรรมะ ที่เป็นกุศล และไปอยากในกุศล
ใจจะไม่เห็นธรรมะเป็นไตรลักษณ์ ไม่เป็นอนัตตา
เพราะใจไประงับ ไปอยาก ไปบังคับ ธรรมะที่รู้
สติ รู้ธรรมะ สมาธิ จดจ่ออยู่กับธรรมะ
ด้วยใจที่เป็นอุเบกขา ไม่ให้ใจไหลไปกับกิเลส
คนที่นั่งสมาธิไม่ได้ ก็ต้องทำสมาธิที่เกิดทุกอริยบท
กินข้าวสมาธิก็อยู่กับการกินข้าว
ทำงานสมาธิก็อยู่กับการทำงาน
สมาธิที่ดี ก็จะไม่มีนิวรณ์5
ไม่ง่วงเหงา หาวนอน ไม่อาฆาต พยาบาท
ทำงานอะไรก็ไม่ลังเลสงสัย ไม่ฟุ้งซ่าน