เราเป็นเด็กมีปัญหาและกำลังเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ใช่มั้ย?

ตอนนี้เรากำลังสับสนและไม่สามารถหาคำตอบหรือปรึกษากับใครได้เลย เราขอเล่าพื้นเพของเราก่อนว่าเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก เราอยู่กับญาติฝั่งพ่อ ซึ่งมีป้าเลี้ยงเรามา แต่พ่อแม่ของเราไม่ได้แยกทางกันนะคะ แค่ไปทำงานต่างจังหวัดก็เลยไม่ได้อยู่กับเรา ซึ่งปัจจุบันเราอายุ21ปี ปัญหาของเราคือเราเข้าสังคมไม่ได้เลย เราพยายามหลายครั้งแล้ว ตอนแรกมันดูเหมือนจะดีทุกครั้ง แต่พอผ่านไปสักพัก เราก็จะเป็นเหมือนเดิม เพื่อนบอกว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเกินไป อันนี้เรายอมรับ เราเป็นคนชอบอยู่กับตัวเองและคิดอะไรเองคนเดียว บางครั้งเพื่อนเลยไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ และเพราะเราเป็นคนไม่ค่อยพูด เพื่อนก็เลยไม่ค่อยเห็นตัวตนเรา เราก็ต้องแยกมาอยู่คนเดียวเพราะเข้ากับเพื่อนไม่ได้ แต่เราโอเคนะกับการอยู่คนเดียว เรามีโซเชียล เล่นอินเตอร์เน็ตของเราเรื่อยเปื่อย แต่มันย้อนแย้งตรงที่ว่าเวลาเข้าเรียนหรือเจอคนมากๆเราจะรู้สึกไม่ค่อยดี ประมาณว่าชอบอยู่คนเดียวตอนที่ไม่มีใครแต่ไม่ชอบอยู่คนเดียวตอนเจอสังคมภายนอก และจากปัญหาที่ไม่มีเพื่อนเลยทำให้ไม่อยากไปเรียนเพราะเคยผิดใจกับเพื่อนในคลาสรวมถึงไม่ชอบสายตาตอนคนอื่นมองเราด้วย พอเราไม่ไปเรียนทำให้เราสอบไม่ผ่าน จากนั้นก็จะกลายเป็นปัญหาที่ตัวเราต้องถูกที่บ้านต่อว่า ซึ่งเราไม่สามารถเล่าอะไรให้คนที่บ้านฟังแล้วทำให้เขาเข้าใจเราได้ เพราะเราเคยเล่าไปแล้ว และก็มักได้คำตอบที่คาดว่าหลายๆคนคงจะคิดเหมือนกันว่า "ก็ไม่ต้องไปสนใจเพื่อน เรียนคนเดียวไปเลย" เรารู้แต่เราทำไม่ได้ ใจเราไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น นี่คือปัญหาของเรา ซึ่งตัวเราคิดว่ามันเกิดจากการที่เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่รึเปล่า ตั้งแต่เด็กเราไม่เคยมีที่ปรึกษาเลย เพราะป้าจะชอบสอนให้เราคิดเองทำเอง เราไม่ได้จะว่าป้าที่เลี้ยงเราแบบนี้นะ เราว่ามันก็มีข้อดีคือทำให้เราเป็นคนที่คิดเสมอ แต่บางครั้งเราคิดว่าเราอาจจะคิดมากไป คิดแล้วไม่พูดออกมามันทำให้เกิดปัญหาอย่างที่เราเล่าไป แล้วก็ปัญหาการเข้าสังคม อันนี้เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะย่าของเรารึเปล่า ตั้งแต่เด็กเราจะถูกปลูกฝังว่าไม่ควรไปเที่ยวบ้านใครนาน เดี๋ยวเขาจะชัง และเวลาเพื่อนมาเที่ยวที่บ้านเรานานๆ ย่าก็จะไล่เขากลับ และเราก็ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไปมีสังคมนอกบ้านเพราะที่บ้านไม่ชอบให้ไป จากที่เล่ามาเราอาจจะฟังดูเหมือนเรากำลังโทษป้าและย่าของเรา แต่เรารู้สึกว่ามันเป็นเพราะเราถูกปลูกฝังมาแบบนี้จริงๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะโอเคและมีความสุขกับการที่ไม่ต้องไปเข้าสังคมกับใคร แต่เราก็ยังกังวลว่าวันข้างหน้าเราจะร่วมงานกับคนอื่นๆยังไง จริงๆถ้าเป็นไปได้เราคิดว่าเราอยากจะเป็นนักเขียน เราคิดว่ามันเหมาะกับเราที่ชอบคิดและเขียนมากกว่าที่จะพูดออกมา สุดท้ายที่เราต้องการจะขอความเห็น คือเรากำลังเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ใช่มั้ย ที่เราถามแบบนี้คือตอนนี้เราก็ยังเป็นคนเก็บตัวอยู่ แต่ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นหรือเรื่องราวต่างๆที่เราไม่ได้เล่ารายละเอียดนอกจากเรื่องเพื่อน เราไม่สามารถปรึกษากับใครได้เลย แม้กระทั่งคนในครอบครัว ทำให้เราคิดอยู่คนเดียว จะทำอะไรก็ทำไม่ได้ และเรากลายเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมาก บางครั้งเราคิดว่าช่างมัน แล้วมันทำให้เราสบายใจขึ้นแต่บางครั้งมันก็ไม่ได้ผล และที่ร้ายแรงคือเรามักจะถูกแรงกดดันจากคนในครอบครัวว่าเราเป็นคนที่ทำอะไรไม่สำเร็จ มันทำให้หลายครั้งเรารู้สึกอยากตาย เราไม่ได้คิดที่จะฆ่าตัวตายแต่เราแค่รู้สึกว่าอยากจะตาย...