ผมกำลังเรียนอยู่ ม.4 เรียนมาเกือบจะหมดเทอมแล้ว ยังเข้ากับเพื่อนในห้องไม่ได้เลย เรียกได้ว่าเพื่อนสนิทในห้องยังไม่มีเลย ซึ่งปกติตอน ม.ต้น ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว แต่พอขึ้น ม.ปลาย เพื่อนแยกย้ายไปโรงเรียนนู่นโรงเรียนนี้มั้ง และห้องที่ผมเรียนอยู่ไม่มีเพื่อนตอนม.ต้นอยู่ห้องเดียวกับผมเลย ผมมีปัญหาด้านการพูดการเขียนและการฟัง แบบว่าพูดไม่ค่อยชัด ตะกุกตะกัก เขียนก็ถูกนะแต่เรียงประโยคไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไรผมไม่มีความมั่นใจในตนเอง แต่ถ้าในผมพูดแบบตัวต่อตัวหรือกับคนที่เราสนิท ก็จะพูดคล่องปากมาก
ผมไม่ใช่คนที่ตลกเฮฮา จะอยู่เงียบๆ เพราะกลัวว่าจะพูดแทงใจดำทำร้ายจิตใจเพื่อนหรือป่าว
เป็นคนที่โกรธยากหายง่าย แต่พอโกรธทีนี้พาลไปทั่วเลย ซึ่งผมรู้ตัวว่าพอเราโกรธผมจะเป็นแบบนี้นะ เลยเลือกที่จะอยู่เงียบๆ ไม่สุงสิงกับใคร
ส่วนการฟังหรือการได้ยิน ผมจะฟังเพื่อนพูดหรือครูไม่ค่อยทัน โดยเฉพาะคนที่พูดเร็ว(ผมเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง)
ผมมาเข้าเรื่องกันดีกว่า ว่าทำไมผมไม่อยากไปโรงเรียน
มันเริ่มเมื่อวันเปิดภาคเรียน ผมได้เรียนวิชาของครูคนหนึ่งสอนวิชา ค ครูเขาจะมีกฎของเขาอยู่ ซึ่งเป็นกติกาของการใช้ห้องเรียน ไม่คุย ไม่วิ่งเล่นในห้อง ฯลฯ แต่มีกฏอีกอย่างก็คือ ครูถามต้องตอบ ตอบตามความจริง ถ้าไม่มีใครตอบเลยจะโดนตีทั้งห้อง แล้วครูเป็นคนเอาแต่ใจ ผมตอบครูผิดเล็กๆน้อย เช่น นักเรียนเรียนเรื่องนี้ไปยัง? แต่ผมตอบว่า "ยังครับ "
ผมได้ยินว่านักเรียนลืมเรื่องนี้ไปยัง) ซึ่งเพื่อนคนอื่นๆบอกว่าเรียนไปแล้ว ครูเขาก็เริ่มร่ายประโยคหนึ่งออกมาเป็นประโยคที่พอได้ยินแล้วรู้สึกน้อยใจมาก "เรียนไปแล้วทำไมจำไม่ได้ ตัวเองไม่ใส่ใจเองมากกว่า!"
ครูก็มองค้อนใส่ผม ;_; ครูพูดเยอะกว่านี้นะ ผมว่าผมเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง แต่พอได้ยินครูพูดแบบนี้ก็น้ำตาคลอเลยครับ ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ร้องไห้ แล้วก็ยิ้มกลบเกลื่อนไป
วันต่อมา...
ผมก็เข้าเรียนวิชาเขาตามปกติ ผมคิดว่าวันนี้คงไม่พลาดหรอกเพราะเมื่อคืนผมอ่านมาล่วงหน้าและทบทวนบทเรียนมาแล้ว
แต่พอเขาถามคำถาม "ทำไมวันนี้พวกเธอดูไม่อยากจะเรียน? ทำไมไม่ตอบ อ่อ ไม่อยากเรียน งั้นครูไม่สอนนะ!"พูดตะคอก แล้วก็เดินออกจากห้องไป...
มีอีกหลายเหตุการณ์เลย เช่น
-เข้าสอนแต่ไม่พูดให้อ่านหนังสือเเล้วสั่งแบบฝึกหัดส่งท้ายคาบ พอทำแล้วครูไม่พอใจก็ให้กลับไปทำใหม่ (ไม่เเสดงวิธีทำครูให้เหตุผลว่าถ้าเธอย้อนกลับมาดูแล้วจะรู้เรื่องไหม พอแสดงวิธีทำก็บ่นว่าจะแสดงทำไมเธอไม่เข้าใจหรือไง ถ้าเข้าใจแล้วก็ไม่ต้องแสดง )
-เข้ามาเช็คชื่อแล้วก็ออกไป
และเมื่อวันก่อนผมไม่ทำการบ้านไม่เสร็จ มี15ข้อ ทำทำข้อที่15ค้างไว้ครึ่งหนึ่ง
ครูถามว่า"ใครยังทำไม่เสร็จมั้ง" เรายกมือขึ้น
"ผมทำไม่เสร็จ ขอโทษครับ"
แล้วครูก็ด่าเลย ว่า"แค่15ข้อทำไมทำไม่เสร็จ เพื่อนๆยังทำเสร็จเลย ถ้าไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน ไม่มีความรับผิดชอบ "
ซึ่งข้อนี้เพื่อนในห้องก็ไม่มีใครทำเสร็จสักคน แต่มีผมคนเดียวที่ยกมือขึ้นแล้วตอบครู ตั้งแต่นั้นมาครูก็หาเรื่องด่าผมตลอดเลย เช่นครูตรวจการบ้านเพื่อนอยู่ แล้วเพื่อนลืมทำไปข้อหนึ่ง "แค่ข้อเดียวทำไมไม่ทำ ไม่มีความรับผิดชอบ ตั้งใจเรียนหน่อยสิ" ปากว่าเพื่อนแต่มองมาที่ผม...
เหมือนครูมีอคติกับผม
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดแต่พยายามพูดกับครูคนนี้ เพื่อทำตามกฏกติกาที่ครูให้ไว้ ซึ่งถูกมั้งไม่ถูกมั้ง ผมว่า ครูคงไม่พอใจกับคำตอบที่ผมพูดก็ได้
แต่ถ้าผมไม่พูดครูก็ว่า "เรามีกฎว่าครูถามต้องตอบ ทำไมเธอไม่ตอบ! ถ้าไม่ชอบก็ลาออกไปเลย ย้ายสายก็ได้นะ คนจะได้น้อยๆ" ครูชอบพูดประมาณว่าไปเรียนสายวิชาชีพให้หมดเลย ที่นี้ไม่ต้องการพวกเธอ ผมคิดว่าผมคงทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
(เจอทุกวัน 9คาบ/สัปดาห์)
เรื่องนี้เริ่มตั้งแต่มิถุนายน-ปัจจุบัน
》ผมจะทำยังไงดี《
ผมเรียงประโยคไม่ค่อยดีเท่าไรแต่หวังว่าจะเข้าใจเรื่องที่ต้องการเล่านะครับ
ผมมีปัญหาเกี่ยวกับการเรียนครับ
ผมไม่ใช่คนที่ตลกเฮฮา จะอยู่เงียบๆ เพราะกลัวว่าจะพูดแทงใจดำทำร้ายจิตใจเพื่อนหรือป่าว
เป็นคนที่โกรธยากหายง่าย แต่พอโกรธทีนี้พาลไปทั่วเลย ซึ่งผมรู้ตัวว่าพอเราโกรธผมจะเป็นแบบนี้นะ เลยเลือกที่จะอยู่เงียบๆ ไม่สุงสิงกับใคร
ส่วนการฟังหรือการได้ยิน ผมจะฟังเพื่อนพูดหรือครูไม่ค่อยทัน โดยเฉพาะคนที่พูดเร็ว(ผมเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง)
ผมมาเข้าเรื่องกันดีกว่า ว่าทำไมผมไม่อยากไปโรงเรียน
มันเริ่มเมื่อวันเปิดภาคเรียน ผมได้เรียนวิชาของครูคนหนึ่งสอนวิชา ค ครูเขาจะมีกฎของเขาอยู่ ซึ่งเป็นกติกาของการใช้ห้องเรียน ไม่คุย ไม่วิ่งเล่นในห้อง ฯลฯ แต่มีกฏอีกอย่างก็คือ ครูถามต้องตอบ ตอบตามความจริง ถ้าไม่มีใครตอบเลยจะโดนตีทั้งห้อง แล้วครูเป็นคนเอาแต่ใจ ผมตอบครูผิดเล็กๆน้อย เช่น นักเรียนเรียนเรื่องนี้ไปยัง? แต่ผมตอบว่า "ยังครับ "
ครูก็มองค้อนใส่ผม ;_; ครูพูดเยอะกว่านี้นะ ผมว่าผมเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง แต่พอได้ยินครูพูดแบบนี้ก็น้ำตาคลอเลยครับ ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ร้องไห้ แล้วก็ยิ้มกลบเกลื่อนไป
วันต่อมา...
ผมก็เข้าเรียนวิชาเขาตามปกติ ผมคิดว่าวันนี้คงไม่พลาดหรอกเพราะเมื่อคืนผมอ่านมาล่วงหน้าและทบทวนบทเรียนมาแล้ว
มีอีกหลายเหตุการณ์เลย เช่น
-เข้าสอนแต่ไม่พูดให้อ่านหนังสือเเล้วสั่งแบบฝึกหัดส่งท้ายคาบ พอทำแล้วครูไม่พอใจก็ให้กลับไปทำใหม่ (ไม่เเสดงวิธีทำครูให้เหตุผลว่าถ้าเธอย้อนกลับมาดูแล้วจะรู้เรื่องไหม พอแสดงวิธีทำก็บ่นว่าจะแสดงทำไมเธอไม่เข้าใจหรือไง ถ้าเข้าใจแล้วก็ไม่ต้องแสดง )
-เข้ามาเช็คชื่อแล้วก็ออกไป
และเมื่อวันก่อนผมไม่ทำการบ้านไม่เสร็จ มี15ข้อ ทำทำข้อที่15ค้างไว้ครึ่งหนึ่ง
ครูถามว่า"ใครยังทำไม่เสร็จมั้ง" เรายกมือขึ้น
"ผมทำไม่เสร็จ ขอโทษครับ"
แล้วครูก็ด่าเลย ว่า"แค่15ข้อทำไมทำไม่เสร็จ เพื่อนๆยังทำเสร็จเลย ถ้าไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน ไม่มีความรับผิดชอบ "
ซึ่งข้อนี้เพื่อนในห้องก็ไม่มีใครทำเสร็จสักคน แต่มีผมคนเดียวที่ยกมือขึ้นแล้วตอบครู ตั้งแต่นั้นมาครูก็หาเรื่องด่าผมตลอดเลย เช่นครูตรวจการบ้านเพื่อนอยู่ แล้วเพื่อนลืมทำไปข้อหนึ่ง "แค่ข้อเดียวทำไมไม่ทำ ไม่มีความรับผิดชอบ ตั้งใจเรียนหน่อยสิ" ปากว่าเพื่อนแต่มองมาที่ผม...
เหมือนครูมีอคติกับผม
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดแต่พยายามพูดกับครูคนนี้ เพื่อทำตามกฏกติกาที่ครูให้ไว้ ซึ่งถูกมั้งไม่ถูกมั้ง ผมว่า ครูคงไม่พอใจกับคำตอบที่ผมพูดก็ได้
แต่ถ้าผมไม่พูดครูก็ว่า "เรามีกฎว่าครูถามต้องตอบ ทำไมเธอไม่ตอบ! ถ้าไม่ชอบก็ลาออกไปเลย ย้ายสายก็ได้นะ คนจะได้น้อยๆ" ครูชอบพูดประมาณว่าไปเรียนสายวิชาชีพให้หมดเลย ที่นี้ไม่ต้องการพวกเธอ ผมคิดว่าผมคงทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
(เจอทุกวัน 9คาบ/สัปดาห์)
เรื่องนี้เริ่มตั้งแต่มิถุนายน-ปัจจุบัน
》ผมจะทำยังไงดี《
ผมเรียงประโยคไม่ค่อยดีเท่าไรแต่หวังว่าจะเข้าใจเรื่องที่ต้องการเล่านะครับ