เรื่องเกิดจากว่าเพื่อนมาเล่าให้ฟังค่ะว่าเมื่องเช้านี่โดนแม่ด่าซึ่งเรื่องที่ด่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆมาก พอจะอธิบายแม่เค้าก็หาว่าเถียง
เพื่อนก็บ่นกับเราว่า เด็กดีจำเป็นต้องทนฟังแม่ด่าโดยอธิบายอะไรไม่ได้เลยเหรอ ทำไมทีกับคนอื่นแม่พูดดีๆได้ แต่ทำไมไม่เคยพูดกับตัวเองดีๆเลย ทำทุกอย่างที่บอกให้ทำก็แล้ว เรียนสายที่แม่อยากให้เข้าก็แล้วทำไมแม่ไม่เข้าใจบ้าง บางทีแม่ของเพื่อนหนูก็บอกเพื่อนหนูว่า ทำไมไม่เข้าใจแม่บ้าง อย่าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่เพื่อนก็คิดว่าแม่เค้าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่เหมือนกัน เวลาเค้าบอกว่าอยากเข้าสายศิลป์ภาษา แม่เค้าก็บอกว่าให้เข้าสายวิทย์คณิต เพราะอยากให้เป็นหมอจะได้ใช้หนี้ให้ครอบครัวด้วย เพื่อนก็เล่าไปร้องไห้ไป จนหนูก็ไม่รู้จริงๆว่าควรทำอะไรดี ก็นั่งฟังเงียบๆแล้วก็ลูบๆหลังไป(เกร็งด้วยค่ะ) เพราะไม่ค่อยมีสกิลการปลอบใจหรือให้คำปรึกษาใครสักเท่าไหร่
แต่จากนั้นเพื่อนเค้าก็พูดว่าเค้าเกลียดทุกคนที่ทเอาแต่บอกว่าแม่เค้าทำเพราะรักเค้า เกลียดคนที่ทำเป็นปลอบใจแต่ไม่เข้าใจเค้าเลย
บอกตามตรงว่าจุกค่ะ เพราะหนูก็ทำได้แค่นั้นจริงๆ แล้วที่หนูไม่เข้าใจเค้าก็จริงค่ะ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นกับตัวเอง พอหลังจากระบายเสร็จเค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หนูเลยอยากรู้ว่าควรจะทำยังไงค่ะควรคุยกับแม่เค้ามั้ย เพราะหนูกับแม่ของเพื่อนก็เคยคุยกันเพราะไปทำงานบ้านเพื่อนบ่อยเลยเจอแม่เค้าบ่อย(แต่กลัวว่าจะเป็นการยุ่งเรื่องชาวบ้านเกินไป)
หรือหนูควรจะปล่อยไปอย่างนั้นเลยดีคะ
ปล. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบมากเลยค่ะ
เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกถ้าพิมอัไรผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ
แม่ไม่เข้าใจลูก
เพื่อนก็บ่นกับเราว่า เด็กดีจำเป็นต้องทนฟังแม่ด่าโดยอธิบายอะไรไม่ได้เลยเหรอ ทำไมทีกับคนอื่นแม่พูดดีๆได้ แต่ทำไมไม่เคยพูดกับตัวเองดีๆเลย ทำทุกอย่างที่บอกให้ทำก็แล้ว เรียนสายที่แม่อยากให้เข้าก็แล้วทำไมแม่ไม่เข้าใจบ้าง บางทีแม่ของเพื่อนหนูก็บอกเพื่อนหนูว่า ทำไมไม่เข้าใจแม่บ้าง อย่าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่เพื่อนก็คิดว่าแม่เค้าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่เหมือนกัน เวลาเค้าบอกว่าอยากเข้าสายศิลป์ภาษา แม่เค้าก็บอกว่าให้เข้าสายวิทย์คณิต เพราะอยากให้เป็นหมอจะได้ใช้หนี้ให้ครอบครัวด้วย เพื่อนก็เล่าไปร้องไห้ไป จนหนูก็ไม่รู้จริงๆว่าควรทำอะไรดี ก็นั่งฟังเงียบๆแล้วก็ลูบๆหลังไป(เกร็งด้วยค่ะ) เพราะไม่ค่อยมีสกิลการปลอบใจหรือให้คำปรึกษาใครสักเท่าไหร่
แต่จากนั้นเพื่อนเค้าก็พูดว่าเค้าเกลียดทุกคนที่ทเอาแต่บอกว่าแม่เค้าทำเพราะรักเค้า เกลียดคนที่ทำเป็นปลอบใจแต่ไม่เข้าใจเค้าเลย
บอกตามตรงว่าจุกค่ะ เพราะหนูก็ทำได้แค่นั้นจริงๆ แล้วที่หนูไม่เข้าใจเค้าก็จริงค่ะ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นกับตัวเอง พอหลังจากระบายเสร็จเค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หนูเลยอยากรู้ว่าควรจะทำยังไงค่ะควรคุยกับแม่เค้ามั้ย เพราะหนูกับแม่ของเพื่อนก็เคยคุยกันเพราะไปทำงานบ้านเพื่อนบ่อยเลยเจอแม่เค้าบ่อย(แต่กลัวว่าจะเป็นการยุ่งเรื่องชาวบ้านเกินไป)
หรือหนูควรจะปล่อยไปอย่างนั้นเลยดีคะ
ปล. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบมากเลยค่ะ
เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกถ้าพิมอัไรผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ