ผมเนรคุณรึเปล่าครับ
แต่บางครั้งมันเหมือนไม่แฟร์เลย
ตอนแข็งแรงก็ขอเงินกินแต่เหล้ากับเพื่อนทุกวันทุกคืน พอให้ช้าก็ชอบใช้มุขเดิมๆ "ไม่รักแม่เหรอ แม่ไม่มีเงินกินข้าว แม่ลำบากนะ "
ทั้งๆที่เวลาส่วนใหญ่แม่ก็อยู่ที่ร้านอาหารของน้องสาวของแม่เอง (ไปหาแม่แต่ละครั้งก็เห็นนั่งกินเหล้าตลอดชนิดที่เรียกว่าสิบเต็มสิบ)และแม่เองก็สามารถมาอยู่กับครอบครัวผมได้ แต่ไม่เอา พอเวลากินเหล้าเมาได้ที่ก็อยากจะออกไปเที่ยวต่อข้างนอกกับเพื่อน แม่ก็ไม่ใช้วิธีขอดีๆแต่จะเลือกวิธีที่จะมีปัญหากับคนรอบตัวผมเช่น เมียผม แม่ยายผม ใช้วิธีทำหน้าบูดบึ้ง เหมือนมีคนทำให้แม่โกรธตลอดเวลา หลานเข้าไปคุยไปเล่นด้วยก็ไม่พูดจา เมียผมถามว่าหิวมั้ย ออกไปหาข้าวกินกันมั้ย ก็ไม่พูดและจะทำให้ดูเหมือนว่าแม่อยู่ที่บ้านผมแล้วไม่มีความสุข และเรื่องที่ผมปวดใจที่สุดเลยคือทั้งๆที่เมียผมเองก็เคยพูดกับแม่นะ ว่าให้มาอยู่ด้วยกันที่บ้านนี่แหละ ไปนอนที่ร้านน้องสาวแม่ทำไมมันลำบาก ทั้งยุง ทั้งหนู แต่กลับกลายเป็นว่า บอกทุกคนในวงเหล้าซึ่งก็มีทั้งป้าๆน้าๆของผมเองด้วย ว่าเมียผมไม่ต้อนรับ และผมก็เชื่อเมีย ไม่ให้แม่ไปอยู่ด้วย จนทุกคนตอนนั้นมองผมกับเมียแปลกออกไปเลย ทุกครั้งที่มีงานประจำปี ทุกคนก็คุยกันสนุกสนาน แต่พอผมกับเมียไปปรากฏกาย บรรยากาศมันดรอปลงอย่างเห็นได้ชัดเจน จนทุกวันนี้แม่อยู่โรงพยาบาล ตรวจเจอมะเร็งหลอดอาหาร เนื่องจาก ดื่มจัด สูบบุหรี่จัดมาเป็นเวลานานกว่าสามสิบห้าปี พอตรวจเจอก็อยู่ในขั้นสามระยะลุกลาม
ทุกวันนี้ ไม่เห็นมีเพื่อนวงเหล้าคนไหนมาช่วยดูแล ต้องให้ลูกๆพาเข้าโรงหมอ นั่งเฝ้ากันจนไม่ได้หลับได้นอน
ผมเนรคุณหรือเปล่าครับ ถ้าผมบอกว่าบางครั้งผมก็เบื่อแม่
แต่บางครั้งมันเหมือนไม่แฟร์เลย
ตอนแข็งแรงก็ขอเงินกินแต่เหล้ากับเพื่อนทุกวันทุกคืน พอให้ช้าก็ชอบใช้มุขเดิมๆ "ไม่รักแม่เหรอ แม่ไม่มีเงินกินข้าว แม่ลำบากนะ "
ทั้งๆที่เวลาส่วนใหญ่แม่ก็อยู่ที่ร้านอาหารของน้องสาวของแม่เอง (ไปหาแม่แต่ละครั้งก็เห็นนั่งกินเหล้าตลอดชนิดที่เรียกว่าสิบเต็มสิบ)และแม่เองก็สามารถมาอยู่กับครอบครัวผมได้ แต่ไม่เอา พอเวลากินเหล้าเมาได้ที่ก็อยากจะออกไปเที่ยวต่อข้างนอกกับเพื่อน แม่ก็ไม่ใช้วิธีขอดีๆแต่จะเลือกวิธีที่จะมีปัญหากับคนรอบตัวผมเช่น เมียผม แม่ยายผม ใช้วิธีทำหน้าบูดบึ้ง เหมือนมีคนทำให้แม่โกรธตลอดเวลา หลานเข้าไปคุยไปเล่นด้วยก็ไม่พูดจา เมียผมถามว่าหิวมั้ย ออกไปหาข้าวกินกันมั้ย ก็ไม่พูดและจะทำให้ดูเหมือนว่าแม่อยู่ที่บ้านผมแล้วไม่มีความสุข และเรื่องที่ผมปวดใจที่สุดเลยคือทั้งๆที่เมียผมเองก็เคยพูดกับแม่นะ ว่าให้มาอยู่ด้วยกันที่บ้านนี่แหละ ไปนอนที่ร้านน้องสาวแม่ทำไมมันลำบาก ทั้งยุง ทั้งหนู แต่กลับกลายเป็นว่า บอกทุกคนในวงเหล้าซึ่งก็มีทั้งป้าๆน้าๆของผมเองด้วย ว่าเมียผมไม่ต้อนรับ และผมก็เชื่อเมีย ไม่ให้แม่ไปอยู่ด้วย จนทุกคนตอนนั้นมองผมกับเมียแปลกออกไปเลย ทุกครั้งที่มีงานประจำปี ทุกคนก็คุยกันสนุกสนาน แต่พอผมกับเมียไปปรากฏกาย บรรยากาศมันดรอปลงอย่างเห็นได้ชัดเจน จนทุกวันนี้แม่อยู่โรงพยาบาล ตรวจเจอมะเร็งหลอดอาหาร เนื่องจาก ดื่มจัด สูบบุหรี่จัดมาเป็นเวลานานกว่าสามสิบห้าปี พอตรวจเจอก็อยู่ในขั้นสามระยะลุกลาม
ทุกวันนี้ ไม่เห็นมีเพื่อนวงเหล้าคนไหนมาช่วยดูแล ต้องให้ลูกๆพาเข้าโรงหมอ นั่งเฝ้ากันจนไม่ได้หลับได้นอน