สวัสดีค่ะ อยากมาระบายปัญหาชีวิต ท้าวความเลยนะคะสมัยเรียนได้คบกับแฟนคนนี้ เรารู้จักกันในเฟสบุคค้ะืส่วนตัวเขาเป็นคนที่ติดเพื่อนมากชอบเข้าสังคมเป็นที่รู้จักในหมู่วัยรุ่นนักเรียนและเขาก็เจ้าชู้มาก ปกติตัวเราเองไม่ชอบผู้ชายประเภทนี้อยู่แล้ว ตอนเขามาจีบตอนแรกก็ไม่คิดที่จะจริงจังอะไรมาก เราคุยกันในเฟสบุ้คมาได้เดือนกว่าๆ ให้โอกาสเขาพิสูจน์ตัวเองให้เราเห็น นานวันเข้าเราก็ตกลงคบกัน เป็นความรักแบบเด็กมัธยมวัยรุ่นทั่วไปค่ะ เขามีนอกลู่นอกทางบ้าง ช่วง3เดือนแรกมีความสุขดีค่ะทะเลาะกันบ้าง พอพ้น3เดือนไปการกระทำเริ่มออก แอบคุยกับผู้หญิง จับได้หลายครั้งทะเลาะกันหนักทุกครั้งเพราะเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่มีเรื่องคุยกับคนอื่นส่วนตัวซีเรียสเรื่องนี้มากคะ ทะเลาะกันขนาดขั้นตบตีเลือดตกยางออกเลยที่เดียวเพราะค่อนข้างบ่อย แต่เราก็ให้อภัยทุกครั้ง เรื่องติดเพื่อนนี้หนักไปกว่าเดิม เข้าบ้านตี5-6โมงเช้าทุกวัน เขาเริ่มไม่เรียนจนลาออกจากโรงเรียน เริ่มไม่ค่อยอย่าคุยโทรสับกัน วันหนึงคุยกันไม่ถึง20นาที แต่เราก็ทนเพราะเราคิดว่าเรารักเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เราเองไม่เคยคิดนอกใจเขาเลยนะคะ ช่วงนั้นทุกข์ใจมาก เคยเลิกกันจริงๆครั้งหนึ่ง แต่เหมือนตัดกันไม่ขาดเขากลับมาคุยกับเรา พอถึงเดือนที่6 ประมานช่วงเดือนเมษายน เราท้องค้ะน่าจะ2เดือนได้ ตอนแรกแฟนไม่เอาค่ะ ไม่ติดต่อเราเลย1อาทิตย์ ออกไปเล่นสงกรานต์เอาหญิงซ้อนท้ายรถสบายใจเชียว พอพ้นช่วนสงกรานต์จึงค่อยกลับมาสนใจเรา เขาว่าจะเอาลูกไว้เขาจะทำงายเลี้ยงเรา(ต้อนนั้นเรายังไม่ได้บอกที่บ้านนะคะว่าท้อง) หลายอาทิตย์ผ่านมาเราจึงตัดสินใจบอกแม่ค่ะ แล้วแม่จึงไปคุยกับพ่อ กลายเป็นเรื่องใหญ่โตเลยคะ ที่บ้านบังคับให้เราเอาเด็กออก เพราะพ่อเราบอกว่าถ้าฝ่ายชายมีความรับผิดชอบพอต้องเขามาคุยกับพ่อเราแล้ว นี้เขายังไม่บอกให้คนที่บ้านเขารู้เลย เราก็ยืนยันคะว่าไม่เอาออก นานวันพ่อเราเริ่มหมดความอดทนเข้าไปคุยกับบ้านฝ่ายชายเอง(มาถึงขนาดนี้แฟนเราก้ยังติดเพื่อนอยู่คะคุยกันวันละ10นาทึ เราทนคะเพราะไม่อยากเสียเขาไป) พอที่บ้านเขารู้แม่แหนเราบอกเขาว่า ถ้าเอาออกตัดแม่ตัดลูกกัน แฟนจึงตัดสินใจเก็บเด็กไว้ เนื้องจากความต้องการของ2บ้านไม่ตรงกัน พ่อเราทำงานตำแหน่งใหญ่โตด้วยคะ เขากลัวเสียหน้าเขาไล่เราออกจากบ้าน ส่วนบ้านแฟนก้ไม่รับเรา เรากับแฟนจึงต้องจำใจเช่าห้องอยู่ มีปัญหามากมายเข้ามาคะ ตอนเราท้องเราก้ทำงานนะคะแต่ติดเพื่อน แอบคุยกับหญิง จับได้ก็ทะเลาะตบตีกันเลือดออก แล้วก้ขอโทษเราทุกครั้ง เราก้เสียใจเสียความรู้สึกนะคะแต่เราไม่อยากเสียเขาไปมากกว่า ปัจจุบันลูก9เดือนแล้วคะ พฤติกรรมติดหญิงมีมาบ่อยๆ มีปัญหานิดหน่อยต้องย้ายที่ทำงานคะ ทำได้2เดือนแล้วเขาโกหกเราว่าทำโอแล้วออกไปกินเหล้ากับเพื่อนเกือบทุกวัน(นี่เขาย้ายที่ทำงานเราพึ่งจับได้ค่ะเสียความรู้สึกมาก) ตอนหลังคลอด2เดือนเราเคยตัดสินใจทำงานคะ ทำเซเว่นวันนึงเกือบ12ชม.เลิกงานตี2แหนะ เลี้ยงลูกอีก เวลาไม่ตรงกันคะเคยจับได้ว่าเขาเอาหญิงเข้าห้อง รับไม่ได้มากตอนนั้นเลยลาออกงานเซเว่นเลยตอนนั้นแทบเลิกกัน แต่เราก้นยื้อเขาไว้ เอาเขามาตกลงกันใหม่ว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ตอนนี้เขาทำงานคนเดียวคะรับผิดชอบค่ารถกับห้อง ส่วนค่านมลูกพ่อเราส่งให้คะ ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย หดหู่ เลิกกันกี่รอบเราจะยื้อและเอาเขามาตกลงกันใหม่ทุกรอบ ทั้งที่รุ้ว่าต้องมีเรท่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก เหมือนเราต่อเวลาความสุขให้ตัวเอง เรากลับเสียเขาไปมากกลัวการจากลา ร้องไห้ทุกวันค่ะ มองหน้าลูกแล้วก้ร้องไห้ วันๆนึกแต่เราเขากับเลี้ยงลูก เหงามากคะเพื่อนก็ไม่มี เวลาเราโดนเขาตบกระทืบเราก้เสียใจแต่ทนคะ คาดว่าเดี่ยวก้คงทะเลากกันเรื่องติดเพื่อนเรื่องหญิงอีก เราคงต้องยื้อเขาอีก เหมือนเรารักเขาฝ่ายเดียวเพราะเขาเป้นฝ่ายไล่เรามาตอด เขาเคยบอกว่าทุกวันนี้ไม่รู้ว่าอยู่ด้วยกันไปทำไมเสียใจมากคะ เวลาเขาอยุ่กับเรากับลูกมีความสุขมากคะ แต่เวลามันสั้นรึเกินเพราะเขาเอาเวลาไปใช้กับเพื่อนเสียมากกว่า ตอนนี้คบกันจะ2ปีแล้วคะ เขาก้แสดงทาที่เบื่อรำคานเราอย่างเห็นได้ชัด เราเสียใจค่ะแต่ถ้าเขาจากเราไปมันจะเสียใจมากกว่า แบบนี้มันเรียกว่าอะไรหรอคะ คู่เวรคู่กรรมหรอ ตลอดมาเป็นทุกข์มากแต่ก้ไม่อยากเสียเขาไปจริงๆ อาจมีคำผิดบ้างนะคะ
เคยรู้สึกขาดใครไม่ได้มั้ยค้ะ