เมื่อไรผู้ใหญ่ถึงจะเข้าใจเด็กวัยรุ่นแบบจริง ๆ สักที ไม่ใช่แค่บอกว่า "มันเป็นแค่เด็ก กูมันเป็นผู้ใหญ่แล้ว"

เป็นปัญญาสะสมมานานมากแล้ว ตอนนี้เรา 17 เขาอายุ 70 (เป็นปู่กับหลานกัน) เวลาเราทำผิด เรายอมรับ นั่งฟังที่เขาด่าเงียบ ๆ ไม่เถียง บางครั้งยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาด่าเรื่องไร (บางทีก็ถาม ถ้าใช่เรื่องที่ผิดจริงก้อเงียบ) แต่บางครั้งเขาใช้อารมณ์ในการด่า เรื่องที่เราไม่ผิดเราจะพูดเลย ว่ามันไม่ใช่แบบนี้ เขาก้อบอกว่า อย่ามาพูด ชอบเอาเรื่องเก่า ๆ มาด่าซ้ำ ๆ ตั้งแต่เด็ก ๆ จนเมื่อเราเริ่มโตขึ้น เราเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองบ้างตามวัย เราไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมา (จนตอนนี้อยู่ ม.6 เทอม 1 แล้ว) เราสอบได้ที่หนึ่งทุกเทอม ตั้งแต่ม.1-ม.5 เทอม 2 ด้วยเกรดที่สูงมาก (ม.4 เทอม 2 กับ ม.5 เทอม 2 ได้เกรดเฉลี่ย 4.00) แต่กลับไม่เคยได้รับคำชื่นชมบ้างเลย นิ่ง เงียบ (รู้สึกน้อยใจนิด ๆ แต่ก้อไม่ได้รบเร้าอะไร) เขาจะชมเราแค่เวลาคุยกับเพื่อนเท่านั้น
    ล่าสุด เขาหาว่าเราเล่นไลน์ในห้อง ทั้ง ๆ ที่นักเรียนต้องฝากโทรศัพท์ก่อนเข้าเรียนทุกคน เราเลยถามจนเขาจนมุม ไม่ด่าเราอีก (เขาก้อแถ ๆ ว่าครูคนนี้บอกมา เราเลยไปถามครูคนนี้ปรากฏว่า ครูคนนี้ไม่ได้พูดแบบนี้กับเขาเลย) เราโกรธมาก เพิ่งจะรู้ว่าเขาหาเรื่องด่าเราด้วยข้อมูลที่ไม่จริงมาโดยตลอด สิ่งที่เราทำกลับมาบอกว่าทำ เราก้อเฉย ๆ จนวันนึงเราทนไม่ไหว เราเลยเขียนระบายใส่กระดาษหลายแผ่นเลย (ใช้ถ้อยคำไม่ค่อยสุภาพในการเขียนด้วยแหละ เพราะเป็นการระบายแบบส่วนตัว ใครจะว่าบาปก้อไม่ว่ากัน) ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน ในเรื่องที่เขาชอบด่าเรา เราเขียนมันหมดทุกอย่าง จนรู้สึกว่ามันโล่งมากหมดทุกอย่าง จนวันนี้เขาเห็นกระดาษนั้นหมด แล้วเขาก้อเขียนตอบมา เราเห็นก้อนึกในใจว่า คงจะโดนด่าแบบเสียหายแน่ ๆ แต่พอมาอ่าน เขากลับด่าว่าเราใช้คำไม่สุภาพในการเขียน มันไม่รู้ที่ต่ำที่สูง แต่ก้อเขียนทำนองว่าเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก ต่อไปนี้ก้อให้ดูแลตัวเองก้อแล้วกัน ไม่ต้องรอให้กูตายก่อนหรอก จำคำกูไว้ กูพูดจริงทำจริง (แต่เขาจะเขียนแรงกว่านี้นะ) สิ่งที่แปลกใจอย่างแรกก้อคือ เขาไม่เขียนเกี่ยวกับเรื่องที่เราระบายเลย แล้วเขาก็นิ่ง ๆ ด้วย (แต่พอเราถามเขาก้อพูดนะแต่จะขรึม ๆ กว่าเดิม) ถ้าเป็นแบบนี้แสดงว่า เขาสนใจในสิ่งที่เราเขียนระบายมั้ย หรือปล่อยผ่านไปแล้วทำเฉย (เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เราเขียนระบายอย่างเต็มสูบขนาดนี้ ) ขอบคุณค่ะ