ก่อนอื่น ต้อง บอกว่า อยากให้อ่านให้จบก่อนนะครับ
รายละเอียดของเรื่องมันค่อนข้างเยอะ
ผมจะพยายาม พิมพ์ ให้ได้เนื้อหาครบถ้วน แต่ กระชับที่สุด
เริ่มเรื่อง
ผม คบกับแฟน มาเป็นเวลา สามปีกว่า เป็นคู่รักปกติ (ชาย กับ หญิง)
ซึ่ง เราก็ มีทะเลาะกันบ้าง และก็ ปรับความเข้าใจกันได้
แต่ต่อมา ผม มารู้ความจริงว่า แฟนผม ไม่ได้ คบผม แค่คนเดียว
แต่เค้า ยังมีอีกคนที่คบอยู่ ซึ่งเป็น เพศเดียวกัน
และก็ คบคนนั้นมานานกว่าผม โดยตลอดระยะเวลา ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้ เลย
จน ผู้หญิงคนนั้น โทรมาหาผม และบอกให้ผมเลิกกับแฟน
แน่นอน ผมต้องถามเหตุผล แฟนผมก่อนอยู่แล้ว ว่าเรื่องราวเป็นยังไง
และ บทสรุป คือ
01. ผม เข้าไป ทำให้เค้าใจอ่อน เพราะเค้าคิดว่าผม คง เลิกตั้งแต่ 3 เดือน 6 เดือน แล้ว แต่เราก็ คบกันมา จนจะเข้าปีที่สี่
02. เค้ามีปัญหากับที่บ้าน เพราะที่บ้านรับไม่ได้ เรื่องคบกับคนที่เป็นผู้หญิง จึงเลือกที่จะคบผม และพาผมไปแนะนำกับที่บ้านเค้า
แต่ในทางกลับกัน เค้าก็ ยังคุย กับ คนเก่าที่เป็นผู้หญิง อยู่
แต่แล้ว มันก็ ไม่ได้ หวานชื่น อีกต่อไป เพราะผม ยังรู้ว่า เค้าก็ ยังคง คุยกับผู้หญิงคนนั้น อยู่ โดยให้เหตุผลว่ามันเป็นเรื่องงาน
และ เค้าจะมองว่า เค้าก็ ต้องมีพื่นที่ส่วนตัว ของเค้า แต่ เค้าก็ บอกผม ตลอด ว่าเค้ารักผม
วันเวลา เลยผ่านมา จนวันนี้ ผมรู้สึก ผมไม่อยากทน ต่อสภาวะการณ์ ที่ต้องอยู่แบบ ไม่รับรู้ว่าแฟน เราจะคุยอะไรกับใคร
จะทำอะไร เพราะตลอด ระยะเวลา ผมก็ พยายาม จะไปหาเค้า และ เค้าก็ มักจะปฏิเสธ และให้เหตุผล ว่า มาหา ก็ เหนื่อยนะ
ไม่ต้อง ขับรถ มาให้เหนื่อยย เค้าอยู่ได้
แต่ในใจของผม มันกลับไม่ได้คิด แบบนั้น
มัน คิดไป ต่างๆ นานา ตลอดระยะเวลาที่ผมรู้ความจริง
ผมจึง ตัดสินใจ บอกเลิก
และ คนที่ ร้องไห้ ก็ คือ แฟนผม
เค้า บอกว่า เค้าไม่อยากเสียผมไป
เค้า บอกว่า เค้าพยายามที่อยากให้เรา ตั้งตัว และแต่งงานกับเค้า
แต่ ความรู้สึกผม มันไม่ใช่ แล้ว มันเหมือนมีอะไร ที่เป็นกำแพงมาปิดกั้น ตัวผม
มันมีความเจือจางของความรัก (แต่ผมก็ยยังรักเค้า นะ ไม่ได้มีคนอื่น) และมันอยู่ด้วยความไม่สบายใจมาตลอดเวลา
ผมทำผู้หญิง ที่ดีคนหนึ่ง ร้องไห้
และ พังแผนในอนาคต ของเราสองคนทั้งหมด
ผมไม่รู้ว่า ผมตัดสินใจถูกหรือไม่ ที่ทิ้งเรื่องทุกอย่างวางไว้ ตรงนั้น
เผื่อแลกกับ ความสบายใจของตัวเอง
ขอโทษหัวใจดวงนั้นด้วย นะ
ที่ ผมไปทำร้าย เทอ ทั้งๆ ที่ ผมเคยบอกว่า จะดูแลอย่างดี
แต่ ผมก็ ทนอยู่กับ เรื่อง และ สิ้งแวดล้อมที่ทำให้ปวดหัวทุกวัน ไม่ได้ เหมือนกัน
ท้ายสุด เลยย อยากขอโทดเธอ จากใจ ที่ผมได้ตัดสินใจ และไม่คิดจะย้อนกลับไป อีกครั้ง
แต่แล้ว ผมเองก็ ไม่ใช่ ไม่เสียใจ นะ
เสียใจมากด้วยที่ บอกเลิกกับ เธอ
แต่ ก็ ต้องทน
และ มันก็ จะผ่านไป ทั้งผม และ เธอ
#คนบอกเลิก ไม่ใช่ไม่เจ็บ#
เพื่อนๆ มีมุมมอง อย่างไร แวะมา comment กันได้ นะครับ
จะมองว่า ผมผิด ก็ ยอมรับ ครับ
ผิดไหม ที่บอกเลิกเธอ
รายละเอียดของเรื่องมันค่อนข้างเยอะ
ผมจะพยายาม พิมพ์ ให้ได้เนื้อหาครบถ้วน แต่ กระชับที่สุด
เริ่มเรื่อง
ผม คบกับแฟน มาเป็นเวลา สามปีกว่า เป็นคู่รักปกติ (ชาย กับ หญิง)
ซึ่ง เราก็ มีทะเลาะกันบ้าง และก็ ปรับความเข้าใจกันได้
แต่ต่อมา ผม มารู้ความจริงว่า แฟนผม ไม่ได้ คบผม แค่คนเดียว
แต่เค้า ยังมีอีกคนที่คบอยู่ ซึ่งเป็น เพศเดียวกัน
และก็ คบคนนั้นมานานกว่าผม โดยตลอดระยะเวลา ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้ เลย
จน ผู้หญิงคนนั้น โทรมาหาผม และบอกให้ผมเลิกกับแฟน
แน่นอน ผมต้องถามเหตุผล แฟนผมก่อนอยู่แล้ว ว่าเรื่องราวเป็นยังไง
และ บทสรุป คือ
01. ผม เข้าไป ทำให้เค้าใจอ่อน เพราะเค้าคิดว่าผม คง เลิกตั้งแต่ 3 เดือน 6 เดือน แล้ว แต่เราก็ คบกันมา จนจะเข้าปีที่สี่
02. เค้ามีปัญหากับที่บ้าน เพราะที่บ้านรับไม่ได้ เรื่องคบกับคนที่เป็นผู้หญิง จึงเลือกที่จะคบผม และพาผมไปแนะนำกับที่บ้านเค้า
แต่ในทางกลับกัน เค้าก็ ยังคุย กับ คนเก่าที่เป็นผู้หญิง อยู่
แต่แล้ว มันก็ ไม่ได้ หวานชื่น อีกต่อไป เพราะผม ยังรู้ว่า เค้าก็ ยังคง คุยกับผู้หญิงคนนั้น อยู่ โดยให้เหตุผลว่ามันเป็นเรื่องงาน
และ เค้าจะมองว่า เค้าก็ ต้องมีพื่นที่ส่วนตัว ของเค้า แต่ เค้าก็ บอกผม ตลอด ว่าเค้ารักผม
วันเวลา เลยผ่านมา จนวันนี้ ผมรู้สึก ผมไม่อยากทน ต่อสภาวะการณ์ ที่ต้องอยู่แบบ ไม่รับรู้ว่าแฟน เราจะคุยอะไรกับใคร
จะทำอะไร เพราะตลอด ระยะเวลา ผมก็ พยายาม จะไปหาเค้า และ เค้าก็ มักจะปฏิเสธ และให้เหตุผล ว่า มาหา ก็ เหนื่อยนะ
ไม่ต้อง ขับรถ มาให้เหนื่อยย เค้าอยู่ได้
แต่ในใจของผม มันกลับไม่ได้คิด แบบนั้น
มัน คิดไป ต่างๆ นานา ตลอดระยะเวลาที่ผมรู้ความจริง
ผมจึง ตัดสินใจ บอกเลิก
และ คนที่ ร้องไห้ ก็ คือ แฟนผม
เค้า บอกว่า เค้าไม่อยากเสียผมไป
เค้า บอกว่า เค้าพยายามที่อยากให้เรา ตั้งตัว และแต่งงานกับเค้า
แต่ ความรู้สึกผม มันไม่ใช่ แล้ว มันเหมือนมีอะไร ที่เป็นกำแพงมาปิดกั้น ตัวผม
มันมีความเจือจางของความรัก (แต่ผมก็ยยังรักเค้า นะ ไม่ได้มีคนอื่น) และมันอยู่ด้วยความไม่สบายใจมาตลอดเวลา
ผมทำผู้หญิง ที่ดีคนหนึ่ง ร้องไห้
และ พังแผนในอนาคต ของเราสองคนทั้งหมด
ผมไม่รู้ว่า ผมตัดสินใจถูกหรือไม่ ที่ทิ้งเรื่องทุกอย่างวางไว้ ตรงนั้น
เผื่อแลกกับ ความสบายใจของตัวเอง
ขอโทษหัวใจดวงนั้นด้วย นะ
ที่ ผมไปทำร้าย เทอ ทั้งๆ ที่ ผมเคยบอกว่า จะดูแลอย่างดี
แต่ ผมก็ ทนอยู่กับ เรื่อง และ สิ้งแวดล้อมที่ทำให้ปวดหัวทุกวัน ไม่ได้ เหมือนกัน
ท้ายสุด เลยย อยากขอโทดเธอ จากใจ ที่ผมได้ตัดสินใจ และไม่คิดจะย้อนกลับไป อีกครั้ง
แต่แล้ว ผมเองก็ ไม่ใช่ ไม่เสียใจ นะ
เสียใจมากด้วยที่ บอกเลิกกับ เธอ
แต่ ก็ ต้องทน
และ มันก็ จะผ่านไป ทั้งผม และ เธอ
#คนบอกเลิก ไม่ใช่ไม่เจ็บ#
เพื่อนๆ มีมุมมอง อย่างไร แวะมา comment กันได้ นะครับ
จะมองว่า ผมผิด ก็ ยอมรับ ครับ