รู้สึกไม่ผูกพันกับคุณแม่เลยค่ะ

ครอบครัวเรามีกัน4คนค่ะ พ่อแม่เราและน้องชาย โดยรวมเราจะสนิทกับพ่อมากสุดค่ะ เพราะเค้าไปส่งเราไปทำงานทุกเช้า ส่วนน้องจะสนิทกับแม่ ก่อนหน้านี้ครอบครัวเรามีเรื่องนิดหน่อยค่ะ คือ แม่ไปทะเลาะกับครอบครัวน้า-น้องสาวแม่ ซึ่งมองแล้ว แม่เราเองก็ผิดค่ะ (detailไม่ขอเปิดเผยนะคะ) น้ามาบอกเราเป็นการส่วนตัวเพราะเห็นเราโตแล้ว ซึ่งเราก็ปรึกษาพ่อในเรื่องนี้ โดยพ่อบอกให้ปล่อยผ่านไปไม่ต้องเอาไปคุยกับแม่ เพราะยังไงคงเปลี่ยนความคิดเค้าไม่ได้อยู่แล้ว (แม่เราเป็นคนเปลี่ยนความคิดยากค่ะ) โดยเราทำได้แค่ ขอโทษพวกเค้าและขอให้ ให้อภัยต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ค่อนข้างทำร้ายจิตใจเราอยู่เหมือนกันค่ะ มองหน้ากันไม่ติดค่ะตอนนี้ ร้องไห้หนักมาก ที่มาเป็นคนกลางในเรื่องเหล่านี้ โดยไม่รู้ตัว

ตั้งแต่ตอนนั้นมา เวลาเลิกงาน เรารู้สึกไม่ค่อยอยากกลับบ้านเท่าไหร่ จะหาเรื่องอยู่ออฟฟิตมืดๆ กินข้าวแถวๆนี้ละค่อยกลับ หรือไม่ก็หากิจกรรมนอกบ้านทำ จนหลังๆ เรากลับบ้านมืด ไม่ได้ทานข้าวกับที่บ้านเลย น้อยมาก แต่กลับทุกวันนะคะ ได้เจอหน้าครอบครัวตอนกลับบ้านทุกวัน โดยเรามีเรียนโทเสาร์อาทิตย์ด้วย ยิ่งหนักเลย คุณพ่อไม่ได้ว่าอะไรนะคะ เค้าเข้าใจว่าโตแล้ว แต่หลังๆเราชอบโดนแม่ประชดอยู่บ่อยๆ โดยล่าสุดเรามีเหตุกระทันหันให้ต้องค้างบ้านเพื่อน เราเห็นว่ามันเป็นเรื่องค้าง เราอยากจะบอกเค้าให้รับรู้ค่ะ แต่รู้นะคะว่าจะโดนว่า ซึ่งก็จริง เค้าบอกว่าเราให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่า ตามสบาย จะบอกเค้าหรือไม่บอก เค้าก็ไม่ว่าอะไร ไงก็ไม่ได้กินข้าวด้วยกันอยู่แล้ว แม่คงน้อยใจน่ะค่ะ เราก็พยามอ่อนกับเค้านะคะ ไม่เถียง ซึ่งสิ่งที่เค้าเป็นอยู่ตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกคล้ายๆกับเรื่องน้ากับแม่ที่เราเจอ ความรู้สึกเราที่เสียไปเรื่องนั้นแล้ว (โดยที่แม่ไม่รู้) ยิ่งเสียเข้าไปอีก เราไม่อยากกลับบ้านไปเจอแม่เลยค่ะ เรารู้สึกว่า เราไม่เจอเค้าก็ได้จริงๆ รู้ว่าเค้าเป็นแม่เรา เลี้ยงเรามา มันก็ไม่ควรจริงๆแหละ แต่เราสบายใจกว่ากับชีวิตที่เป็นแบบนี้ เราสงบเมื่อเราอยู่แบบนี้ เพราะอยู่กับเค้า เราจะโดนประชดหลายเรื่องๆ บางครั้งเดาความคิดยากอะค่ะ คุยกับเค้าดีๆอยู่ ก็โดนว่าแรงกลับมาก็มี จิตใจตอนนี้ มันยากที่จะเปลี่ยนให้การกระทำเราถูกต้องได้เลย

ขอคำแนะนำในการแก้ค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้ไปตลอด : (