จริงๆแค่อยากมาระบายล่ะ 555555
คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา4ปีได้แล้ว ตั้งแต่ม.4จนตอนนี้ก็ยังชอบอยู่ เราเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมเดียวกันกับพี่เขา แต่ตอนนี่พี่เขาไปฝึกงานส่วนเราก็เรียนอยู่ พอตอนมหาวิทยาลัยเรากับพี่เขาอยู่คนละมหาวิทยาลัยกัน คือตอนแรกเราไม่ได้สนใจพี่เขาเลย ด้วยเหตุที่ว่าเพื่อนพูดเกี่ยวกับพี่เขาให้เราฟัง หลังจากนั้นเราก็ค่อยดูพี่เขาตลอด ไอเราตอนแรกก็ไม่อะไร พอผ่านไปเรื่อยๆเราเริ่มสังเกตุพี่เขา ตามดูเขา ไปแอดเฟสพี่เขา
เรามีความคิดตลอดว่าเราอยากบอกให้เขารู้แต่ก็นั่นละทำได้แค่คิด คือเราตามไลท์จนเพื่อนในกลุ่มมาถามเราว่าชอบพี่เขาหรอ เราก็บอกป่าวเฉยๆก็กดไลท์เฉยๆมีอยู่วันนึง คือเราเป็นพี่สตาฟกีฬาสีต้องมาคลุมน้อง แล้วที่นี้เรากับเพื่อนเราก็จะเดินไปหาของกินกัน และคือระหว่างทางที่เดินไปพี่เขาอยู่แถวๆข้างทางด้วยความที่เราเขินพี่เขา เราก็เลยแบบไม่มองทำเป็นมองไปอีกทาง เพื่อนเราบอกว่าพี่เขามองเราด้วย ไม่รู้ว่าเพื่อนแกล้งเรารึป่าว แต่พอเราได้ยินเราก็ดีใจใหญ่เลยประมานว่าเอ้ยอยู่ในสายตาด้วย เวลาที่เราเจอกะพี่เขามันไม่เยอะอ่ะ ส่วนมากก็ส่องเฟสเอา หลังจากนั้นพี่เขาจบออกไปเราก็ไม่ได้เจออีกเลย แต่พอที่ร.รมีงานพี่เขาก็มาที่ร.ร วันนั้นคือเรารอแม่มารับอยู่หน้าร.ร และคือพี่เขาขี่รถผ่านเราแต่เขาหันมามองเรา เราก็เขินไปดิใจเราเต้นแรงมากยืนค้างเลย คือเขาใส่หมวกกันน็อกนะแต่เราจำเขาได้ หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอเลย ได้แต่ดูเฟสอย่างเดียว แล้วเราก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วย เลยห่างเรื่องของพี่เขาไปพักใหญ่เลย แล้วตั้งแต่เราเข้ามหาลัยก็ประมาน2-3ปีได้มั้งเราไม่ได้เจอพี่เขาเลย จนเมื่อวันที่ 14 ต.ค เมื่อปีที่แล้ว คือเราอยากขอบคุณอะไรหลายอย่างมากที่ทำให้เราบังเอิญเจอกับพี่เขาอีกครั้งเราดีใจมากเพราะเราโครตคิดถึงอ่ะทำได้ก็แค่ดูรูปในเฟส อย่างที่บอกเรากับพี่เขาเรียนคนละมหาลัยกัน
คือวันนั้นเรากับเพื่อนเราอีก3คนไปหาไรกินกัน แล้วพอถึงเวลาจะออกจากร้านคือเราเคยไปกินที่ร้านนั้นมาแล้วรอบนึงแต่ครั้งนั้นเราไม่ได้เก็บจานเองเพราะไม่รู้ ครั้งนี่เรามาเราก็ไม่เก็บเช่นกัน เราออกมารอข้างนอกอยู่สักพักเราก็บ่นกับเพื่อนทำไมอีกสองคนไม่ออกมาสักที เราเข้าไปตามเห็นเพื่อนกำลังเก็บจานรู้สึกผิดมากคือทางร้านเค้าให้เก็บจานเองเวลากินเสร็จเราก็พึ่งรู้วันนั้นล่ะ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับที่นี้เราต้องซ้อนท้ายกับเพื่อนสามคนอีกคนกลับเอง เรานั้งท้ายสุดี่มาจนถึงทางแยกถนนและด้วยความที่เรากำลังจะจัดตัวเองเพื่อนเราก้ออกรถเราตกใจเงิยหน้าขึ้นร้องจังหวะนั้นคือเราเห็นพี่เขาขี่รถอยู่ฝั่งตรงข้ามเราก็อึ้งว่าใช่รึป่าวเราบอกเลยว่าเราจ้องนานมาก พี่เขาก็มองกลับมาเช่นกันคือเราจะบอกว่าตาประสานเลยอ่ะ แบบสำหรับเราตอนนั้นรอบข้างไม่มีความหมายเลยมองอย่างเดียว คือที่เรามองนานเพราะว่าเราอ่ะไม่เชื่อว่านั่นคือพี่เขาเราก็สะกิดเพื่อนเราให้ดูแล้วถามว่าใช่พี่เค้ามั้ยเพื่อนเราบอกว่าใช่ตอนนั้นคือดีใจมากกกแบบอธิบายไม่ได้อ่ะ หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอแล้วพี่เขาไปทำงานที่กรุงเทพเรารู้เพราะเห็นในเฟส.
ประสบการณ์แอบชอบ 4 - 5 ปี จะบอกให้เขารับรู้มั้ย ?
คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา4ปีได้แล้ว ตั้งแต่ม.4จนตอนนี้ก็ยังชอบอยู่ เราเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมเดียวกันกับพี่เขา แต่ตอนนี่พี่เขาไปฝึกงานส่วนเราก็เรียนอยู่ พอตอนมหาวิทยาลัยเรากับพี่เขาอยู่คนละมหาวิทยาลัยกัน คือตอนแรกเราไม่ได้สนใจพี่เขาเลย ด้วยเหตุที่ว่าเพื่อนพูดเกี่ยวกับพี่เขาให้เราฟัง หลังจากนั้นเราก็ค่อยดูพี่เขาตลอด ไอเราตอนแรกก็ไม่อะไร พอผ่านไปเรื่อยๆเราเริ่มสังเกตุพี่เขา ตามดูเขา ไปแอดเฟสพี่เขา
เรามีความคิดตลอดว่าเราอยากบอกให้เขารู้แต่ก็นั่นละทำได้แค่คิด คือเราตามไลท์จนเพื่อนในกลุ่มมาถามเราว่าชอบพี่เขาหรอ เราก็บอกป่าวเฉยๆก็กดไลท์เฉยๆมีอยู่วันนึง คือเราเป็นพี่สตาฟกีฬาสีต้องมาคลุมน้อง แล้วที่นี้เรากับเพื่อนเราก็จะเดินไปหาของกินกัน และคือระหว่างทางที่เดินไปพี่เขาอยู่แถวๆข้างทางด้วยความที่เราเขินพี่เขา เราก็เลยแบบไม่มองทำเป็นมองไปอีกทาง เพื่อนเราบอกว่าพี่เขามองเราด้วย ไม่รู้ว่าเพื่อนแกล้งเรารึป่าว แต่พอเราได้ยินเราก็ดีใจใหญ่เลยประมานว่าเอ้ยอยู่ในสายตาด้วย เวลาที่เราเจอกะพี่เขามันไม่เยอะอ่ะ ส่วนมากก็ส่องเฟสเอา หลังจากนั้นพี่เขาจบออกไปเราก็ไม่ได้เจออีกเลย แต่พอที่ร.รมีงานพี่เขาก็มาที่ร.ร วันนั้นคือเรารอแม่มารับอยู่หน้าร.ร และคือพี่เขาขี่รถผ่านเราแต่เขาหันมามองเรา เราก็เขินไปดิใจเราเต้นแรงมากยืนค้างเลย คือเขาใส่หมวกกันน็อกนะแต่เราจำเขาได้ หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอเลย ได้แต่ดูเฟสอย่างเดียว แล้วเราก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วย เลยห่างเรื่องของพี่เขาไปพักใหญ่เลย แล้วตั้งแต่เราเข้ามหาลัยก็ประมาน2-3ปีได้มั้งเราไม่ได้เจอพี่เขาเลย จนเมื่อวันที่ 14 ต.ค เมื่อปีที่แล้ว คือเราอยากขอบคุณอะไรหลายอย่างมากที่ทำให้เราบังเอิญเจอกับพี่เขาอีกครั้งเราดีใจมากเพราะเราโครตคิดถึงอ่ะทำได้ก็แค่ดูรูปในเฟส อย่างที่บอกเรากับพี่เขาเรียนคนละมหาลัยกัน
คือวันนั้นเรากับเพื่อนเราอีก3คนไปหาไรกินกัน แล้วพอถึงเวลาจะออกจากร้านคือเราเคยไปกินที่ร้านนั้นมาแล้วรอบนึงแต่ครั้งนั้นเราไม่ได้เก็บจานเองเพราะไม่รู้ ครั้งนี่เรามาเราก็ไม่เก็บเช่นกัน เราออกมารอข้างนอกอยู่สักพักเราก็บ่นกับเพื่อนทำไมอีกสองคนไม่ออกมาสักที เราเข้าไปตามเห็นเพื่อนกำลังเก็บจานรู้สึกผิดมากคือทางร้านเค้าให้เก็บจานเองเวลากินเสร็จเราก็พึ่งรู้วันนั้นล่ะ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับที่นี้เราต้องซ้อนท้ายกับเพื่อนสามคนอีกคนกลับเอง เรานั้งท้ายสุดี่มาจนถึงทางแยกถนนและด้วยความที่เรากำลังจะจัดตัวเองเพื่อนเราก้ออกรถเราตกใจเงิยหน้าขึ้นร้องจังหวะนั้นคือเราเห็นพี่เขาขี่รถอยู่ฝั่งตรงข้ามเราก็อึ้งว่าใช่รึป่าวเราบอกเลยว่าเราจ้องนานมาก พี่เขาก็มองกลับมาเช่นกันคือเราจะบอกว่าตาประสานเลยอ่ะ แบบสำหรับเราตอนนั้นรอบข้างไม่มีความหมายเลยมองอย่างเดียว คือที่เรามองนานเพราะว่าเราอ่ะไม่เชื่อว่านั่นคือพี่เขาเราก็สะกิดเพื่อนเราให้ดูแล้วถามว่าใช่พี่เค้ามั้ยเพื่อนเราบอกว่าใช่ตอนนั้นคือดีใจมากกกแบบอธิบายไม่ได้อ่ะ หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอแล้วพี่เขาไปทำงานที่กรุงเทพเรารู้เพราะเห็นในเฟส.