ผมเป็นกย์ คบกับเพื่อนห้องเดียวกัน เป็นผู้ชาย

เริ่มเรื่องโดย ผม แทนเป็นคนเขียนกระทู้ โอม คือ แฟนเก่า การมาเรียนต่างจังหวัดครั้งแรกคับ วันมอบตัวผมได้เจอผู้ชายคนนึงเขาก็ดูหล่อดี ผมชอบเขาทันทีที่เห็น ได้แต่ขอให้อยู่ห้องเดียวกัน สุดท้ายก็ได้รู้ว่าผมกับเขาได้อยู่ห้องเดียวกัน วันปรับพื้นฐานของการเรียน ผมก็ตีเนียนไปขอเฟสเขา ก็ทักไปถามเรื่องงานบ้างไรบ้าง แต่พอได้เรียนไปสักพัก เหมือนเราจะไม่เข้ากัน เราทะเลาะกัน มีการบล็อกเฟสกัน ไม่ได้คุยกันอีกเลย ไม่มองหน้า ก็ได้แต่ด่ากันไปกันมา แต่ในใจผมก็ยังชอบเขาอยู่ พอขึ้น ปวช.2  ตอนนั้นเรียนวิชาเบเกอรี่ ก็มีการล้อเล้นกันบ้างแบบน่ารัก แล้วมีช่วงนึง ที่ผมต้องทำงานให้โรงเรียน ไปประชุมบ่อยขึ้น เข้าเรียนน้อยลง แล้ววันนึงเขาก็ถามเพื่อนผมว่าผมไปไหน เพื่อนก็บอกว่าผมติดธุระ เขาก็ถามเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกแปลกใจ อยู่มาวันนึงวันที่เปลี่ยนชีวิตผม ผมทำงานให้โรงเรียนเสร็จตอน3 ทุ่ม ในขณะไขกุนแจหอ ผมก็ได้เห็น คนๆนึงทักมา บอกว่าให้รับแอ้ดในเฟสบุ๊ค แน่นอนว่าไม่ใช่ใคร เป็นคนที่ผมชอบนั้นเอง ในความง่วงและงงๆ ผมก็รับ และไม่ได้คิดอะไร
ผ่านมาตอนเช้าเขาก็ได้ทักมา แล้วก็ได้คุยกัน เขาก็ได้ส่งรูปซาลาเปาทอดมาแล้วถามว่าผมกินไรยัง ผมก็บอกว่ายังพีคกว่าคือ เขาบอกว่าเขาจะกินซาลาปาทอดมั้ง ถึงได้มาคุยกัน หลังจากนั้นก็คุยกันมา จนผมใจอ่อน ยอมคบ ในวันที่3 ของการคุยกัน ตอนนั้นก็พยายามปิดบังเพื่อนในห้องไว้ แต่เมื่อมีวันนึงเขาก็ได้ชวนไปนอนด้วยกัน  ผมเลยตกลง และในคืนนั้นเอง ก็ได้เกิดจูบแรก และ จับมือครั้งแรกกับเขา ทุกอย่างก็เป็นไปได้ดีต่างก็มาความสุข ไม่มีไรปิดบัง เป็นตัวของตัวเอง จนความแตกเมื่อมีเพื่อนเห็นผมนั่งซ้อนท้ายกับโอม แล้วก็โดนล้อกันตลอด  จนมาถึงวันที่ทุกอย่าพลาด ผมได้มีxx กับโอม แล้วโอมก็เปลี่นนไป ไม่เคยทักหาผม ไม่เคยโทร ไม่ค่อยสนใจ ติดเพื่อน คุยกับคนอื่น ตอนที่กำลังจะกลับหอของวันพฤหัสบดี ผมก็ได้เคลียกับเขาหน้าโรงเรียนทั้งน้ำำตา บทสรุปก็คือ เราได้เลิกลากันไป เขาบล้อกทุกอยางที่เป็นผม  ผมพยายามจะทำมันให้กลับมาเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้ เขาไม่รักผมแล้ว เขาเปลี่ยนไป หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนผมขึ้นปวช.3 เพื่อนมือดีคนนึง ก็ได้ปลดบล้อกให้ผม เมื่อผมไปส่องก็ได้เห็นว่าเขาเพ้อถึงขนอื่น ในขณะที่ผม ยังร้องไห้ทุกวัน ผมยังส่งข้อความทางไอจีทุกวัน ทั้งๆที่รู้ว้าเขาบล็อก  ใช่คับ ผมเสียใจ กินเหล้าหนัก การเรียนเริ่มล้มเหลว ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเจอหน้า  อยู่มาวันนึงเขาก็ทักมาก่อนผมจะได้เห็นแชท ก่อนหน้านี้ผมก็ฝันถึงเขา แล้วผมยังคิดว่ามันจะเป็นคำพูดที่ดี เขาบอกว่า "ถ้ารักเขาก็หยุดเพ้อถึงเขา เพราะเขา ไม่ได้รักผมแล้ว " ผมได้แต่น้ำตาคลอเบ้า ร้องออกมา ความหลังเขากลับลืมไปหมดแล้ว ความรู้สึกแย่กว่าเดิม  ก็ยิ้มไม่ค่อยออกหลายวัน มันจุก มันเจ็บ มันทำตัวไม่ถูก แล้วล่าสุดของเรื่องนี้ที่ทำให้ผมเจ็บมากขึ้นอีก คือ ผมได้เอาเฟสเพื่อนทักไป ถามประมาณว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไม่ต้องคบ ทำไมต้องให้ความหวัง
เขาตอบมาว่า "โอมไม่ได้ให้ความหวัง แต่ผมคิดไปเอง " แล้วยังบอกอีกว่า "โอมรักผู้หญิง โอมอยากมีลูก โอมอยากมีครอบครัว " ผมก็ร้องอีกครั้ง ปกติก็เปนคนขี้ร้อง55   เสียใจคับที่มีบูดให้เขาไม่ได้ เสียใจคับที่ไม่ใช่ผู่หญิง เสียใจคับที่เขามาทำแบบนี้ มันบอกไมถูกคับ อยู่ดีๆก็ร้องก็มี มันเจ็บคับ ลืมไม่ได้ นอนต้องฝัน #ผมผิดรึป่าวคับที่ผมเป็นเป็นผญ.ให้เขาไม่ได้