ใครเคยมีโอกาสเลือกงานที่รายได้ดี เป็นที่นับหน้าถือตา แต่สุดท้ายไปเลือกงานที่สบายกว่า แม้เงินน้อยกว่ามั้ยครับ?

จริงๆ มันไม่มีถูกมีผิดหรอกครับว่าจะเลือกทางไหน

แต่ไม่อยากให้คุณเจ้าของกระทู้มองแค่ ระยะสั้นๆ 2 - 3 ปี ครับ แต่มองไกลๆ อีกสัก 20-30 ปีข้างหน้า

สิ่งที่ควรมองคือ
1. ค่าครองชีพ หรือ ค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะเรื่องปัจจัย 4 ในอนาคตอีก 20 - 30 ปี ข้างหน้า จะเป็นอย่างไร
2. รายได้ที่คาดหวังจากการเป็นพนักงานกินเงินเดือน หรือ ธุรกิจส่วนตัว มีเพียงพอที่จะรองรับค่าใช้จ่ายตามข้อ 1 ได้ไหม
รวมถึงมีเหลือเก็บ และสร้างความมั่นคงให้กับชีวิตตัวเอง และครอบครัวหรือไม่

ผมขอเล่าประสบการณ์ ของผมแล้วกัน
ตัวผม ประเมินตัวเองแล้ว เป็นแค่พนักงานกินเงินเดือนธรรมดาๆ ครับ ไม่มีความสามารถอื่น ทำธุรกิจส่วนตัวก็ไม่เป็น
ครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวย ไม่มีเงินกงสี หรือ เงินมรดก ให้ใช้จ่ายแต่อย่างใด

ดังนั้น ผมจำเป็นต้องขวนขวายตักตวงรายได้จากการเป็นพนักงานกินเงินเดือนให้มากที่สุด เท่าที่ความรู้ความสามารถ
ของผมจะทำได้ และ ถ้าไม่รู้ หรือ ยังด้อยฝีมือ ก็พยายามขวนขวายหาความรู้ใส่ตัว พัฒนาความสามารถตัวเองไปเรื่อยๆ

ตอนที่ผมอายุใกล้เคียงกับคุณเจ้าของกระทู้ ผมเลือกการทำงานที่ลำบาก ท้าทาย แต่เงินดี และก็สร้างโปรไฟล์ให้ตัวเองไว้ต่อยอดในอนาคตได้
ทุกวันนี้ ผมอายุหลักสี่แล้ว สิ่งที่ผมเลือกมันเห็นผลได้ชัดเจนครับ โดยเฉพาะเรื่องรายได้เมื่อเทียบกับคนที่ทำงานรุ่นเดียวกัน

ขณะที่คนรุ่นเดียวกับผม จำนวนไม่น้อยที่ตอนแรก เลือกงานสบาย ไม่เครียด มีเวลาอยู่กับครอบครัว
ทำให้เงินเดือนปัจจุบันไม่กี่หมื่นบาท มีภาระผ่อนบ้าน ผ่อนรถ จนการเงินตึงตัว พอมีเรื่องฉุกละหุก เมียป่วย ลูกเปิดเทอม
รถเสีย ก็วิ่งกู้หนี้ยืมสิน กดบัตรเงินสด บัตรเครดิตกันจ้าละหวั่น
ชีวิตที่กอดลูก กอดเมีย พร้อมกับกอดหนี้สินไปด้วย จะใช้จ่ายอะไรก็กระเหม็ดกระแหม่ เขียมไปทุกเรื่อง
ผมไม่คิดว่าจะมีความสุขนักหรอกครับ แล้วพอเกษียณหรือตายไปแล้ว เหลืออะไรให้ลูกไว้ต่อยอดบ้างไหมครับ

สำหรับงานของผม ก็ยอมรับครับว่า  เป็นงานที่ค่อนข้างหนัก เครียด บางครั้งเลิกงาน 3 ทุ่ม 4 ทุ่ม บางทีวันเสาร์ก็ต้องเข้าไปเคลียร์งาน
ความรับผิดชอบก็สูง แต่เมื่อเทียบกับรายได้ในปัจจุบัน และ career path แล้ว ก็ยังเป็นที่น่าพอใจอยู่
เพราะรายได้ที่ผมได้รับทุกวันนี้ สามารถอำนวยความสุข ความสะดวกสบาย ให้แก่คนในครอบครัวของผมได้ตามฐานานุรูป
ถึงจะต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ก็ยังพอมีเงินเหลือไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา จับจ่ายใช้สอยซื้อความสุข ซื้อประกันสุขภาพเพื่อเข้ารักษา รพ.เอกชน
ไม่ต้องไปเข้าคิวเป็นชั่วโมงๆ ใน รพ.รัฐ   มีเงินเก็บพอสมควร ที่จะไม่เดือดร้อนหากเกิดภาวะเศรษฐกิจแบบปี 40 อีก

อย่างไรก็ตาม วิถีชีวิตของผม ก็เป็นแค่วิถีชีวิตของพนักงานกินเงินเดือน ที่ไม่มีความสามารถไปประกอบอาชีพส่วนตัว และมาจากครอบครัว
ธรรมดาๆ ที่ไม่ร่ำรวย ผมจึงเลือกทางนี้ครับ