สุดจะทนกับเดนมนุษย์ที่อยู่ร่วมชายคาแล้ว
จะทำยังไงกับมันดี
เข้าเรื่องเลยค่ะ
เรามีพี่ชายต่างพ่อคนนึง ซึ่งตอนนี้มันคือตัวปัญหาหลักจนอยากจะฆ่ามันให้ตายๆ ทุกคนจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้อย่างสงบสุข ตั้งแต่มันมีเมียก็เหมือนพาตัวกาลกิณีอัปปรีย์
เข้ามา
ตลอดระยะเวลาหลายปีในบ้านก็แทบจะมีแต่ปัญหา เมียมันเหมือนอสรพิษที่พร้อมจะแว้งกัดทุกคนไม่ว่าคนๆนั้นจะทำดีกับมันแค่ไหนก็ตาม
อยู่อีกฝั่งจะใส่ไฟอีกฝั่ง
จนถึงขั้นเรากับป้าแท้ๆของเราตบกันมาแล้วเพราะความหูเบาของป้าที่เชื่อว่าเราไปด่าลูกเขา ซึ่งก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเรา
พอป้ารู้ความจริงว่า "เราไม่เคยด่าเลย" ก็ต้องยอมให้เรื่องมันผ่านๆเพราะไอ้คำว่า "ไอ้พี่ชาย" ตัวเดียว หรือสั้นว่าเห็นแกมัน
ขนาดไปบอกมัน มันก็ยังพูดมาว่า ก็ตบๆกันไปแล้วจะไรอีก ไม่เคยไปด่าหรือว่าเมียมันผิดเลย
มันเข้าข้างเมียมันและฟังทุกอย่าง จนในบรรดาญาติพี่น้องเอือมระอาและไม่มีใครคุยหรืออยากเกี่ยวข้องกับมันสองตัวอีกเลย
บ้านหลังใหญ่หลังโต ก็ต้องให้ชั้นบนทั้งชั้น มีอยู่ 4 ห้องนอน มันบอกทุกคนในบ้านว่า "อย่ามายุ่งข้างบนเด็ดขาด"
แล้วคือแม่เราก็ยอมเพราะไม่อยากมีปัญหา
ข้างล่างก็มีอค่ห้องนอนเดียวคือห้องตายาย แต่ตอนนี้ตายายเสียไปแล้ว แม่ก็เลยเอาห้องนั้น
แล้วแปลงห้องอาบน้ำมาทำห้องนอนให้กับเรา
ลืมเล่าไปว่า .... บ้านหลังนี้คือบ้านน้องสาวแม่
ซึ่งเค้าเสียไปนานแล้ว
และก็มีลูกชายคนนึงแต่ลูกเค้าอยู่บ้านอีกหลังนึง และไม่อยากเข้ามาเกี่ยวข้องวุ่นวายเพราะรู้ว่าถ้าเขาเข้ามาทวงสิทธ์จริงๆจะอยู่กันไม่ได้
ก่อนหน้านั้นเรากับแม่เราเช่าห้องอยู่ข้างนอกมาหลายปี เพราะเบื่อไอ้ตัวปัญหานี้แหละ
แต่พอสิ้นตายายแล้ว
ยายยกบ้านนี้ให้น้าชาย(น้องแม่เรา) เป็นเจ้าบ้านต่อ
และน้าชายเปรยไว้ว่าต้องการให้แม่กับเรามาอยู่เพื่อดูแลบ้านนี้ต่อไป เพราะน้าชายมีครอบครัวอยู่แล้วแต่ไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แต่ก็ยังคงไปๆมาๆเพราะพี่น้องคือ แม่เรา น้าเรา และป้าอีกคน แต่ป้ามีบ้านของเขาเองไม่ได้มายุ่งวุ่นวายหลังนี้ เท่ากับตอนนี้ก็ไม่เหลือใครแล้ว
น้าชายบอกว่าถ้าไม่มาอยู่จะขายบ้าน
ส่วนแม่ก็คิดว่า "ตัวเองแก่แล้ว" ไม่อยากไปนอนแก่ตายในห้องเช่า
เลยกลับมาอยู่บ้านหลังนี้
แต่เราไม่ตามมาเลย เพราะเรารู้อยู่แล้วว่ามันต้องมีปัญหาตามมาแน่
ตราบใดที่มันสองตัวยังอยู่
แล้วก็จริงๆค่ะ
เริ่มจาก
แม่ต้องการพระข้างบนมาทำหิ่งบูชาให้เป็นที่เป็นทางข้างล่าง
เพราะจากที่แม่ขึ้นไปเห็น คือ....
วันพระวันโกนไม่เคยเปลี่ยนน้ำ,ไม่มีดอกไม้พวงมาลัย หิ่งพระตั้งติดห้องส้วม
พอไอ้ตัวเวรตัวกรรมมันกลับมาเห็นเท่านั้น
ด่าเกรี้ยวกราดใส่คนที่ชื่อว่า "แม่"
ขึ้นขึ้นกู
แล้วยกพระขึ้นข้างบนกลับไป
ตอนนั้นแม่เล่าให้ฟัง เล่าไปร้องไห้ไป
แต่ก็ต้องยอม
ส่วนน้าชายก็ ..... จะพูดยังไงดีละ
คือเค้าไม่อยากให้มีปัญหา อยู่ด้วยกันอะไรยอมได้ก็ยอมๆมันไป
นี้แหละคือปัญหาที่มา
พอหลังจากนั้น
แม่จึงระเบิดกำแพงและปิดบรรไดชั้นล่างและให้มันเดินลงมาออกข้างบ้านเลย
หลังจากนั้น 5 เดือนเราเข้ามาอยู่
แต่อยู่ด้วยความจำใจ เพราะแม่ต้องการให้เราไปหางานทำและเขาจะเลี้ยงลูกให้เรา
ซึ่งเค้าจะได้มีรายได้จากการเลี้ยงหลาน
....
แต่ก่อนเราไม่ได้ทำงานเพราะมีลูกอ่อน แฟนทำคนเดียว
แล้วแม่ตอนอยู่ห้องเช่าก็ต้องทำงาน
แม่มีแฟนใหม่ก็คือพ่อเลี้ยงเรา เค้าก็ดีในระดับนึง
เข้าเรื่องต่อ
พอเราเข้ามาได้ไม่ถึงเดือนก็เกิดเรื่องทะเลาะจะฆ่ากับไอ้เดนนรกนี้ตาย
มันแสดงอำนาจบาตรใหญ่ชี้หน้าด่าเรา
เราก็สุดจะทนด่ามันกลับไป เพราะไอ้คำว่าต้องยอมๆๆมาตลอด มันถึงได้ใจมาขนาดนี้
ส่วนแม่ก็บอกให้เราหยุดๆๆ พอๆๆ เราอยากจะแทงให้
ตายๆ
มันท้าให้ขายบ้าน แต่ตัวมันเองไม่รู้เลยว่า
น้าชายอยากจะขาย แต่เห็นแก่มันเพราะรู้ว่าคงไปไม่รอด
ทุกวันนี้ออกน้ำไฟเดือนละ 300 ยังไม่ค่อยจะมี
ผัวเมีย+ลูก 2
......
ตอนนี้เราเครียดมาก
อยากออกไปอยู่ข้างนอก และไม่ขอกลับมาเหยียบจนกว่ามันจะตายไปข้างนึง
แต่ก็ต้องออกไปเลี้ยงลูกแฟนก็ต้องทำงานคนเดียว
แถวนี้ค่าเลี้ยงลูกก็ถูกสุด เดือนละ 5000
ไหนจะค่าห้อง/ค่ารถ/ค่ากิน/ค่าจิปาถะ
แต่ให้อยู่ก็คงไม่ไหวจริงๆ เพราะยังไงมันก็ไม่จบไม่สิ้นแน่
เอะอะก็ต้องยอมเพราะไอ้คำว่า "ไม่อยากมีปัญหา"
ตัวปัญหาที่ในรูปของ "ญาติพี่น้อง" จะจัดการกับมันยังไง
จะทำยังไงกับมันดี
เข้าเรื่องเลยค่ะ
เรามีพี่ชายต่างพ่อคนนึง ซึ่งตอนนี้มันคือตัวปัญหาหลักจนอยากจะฆ่ามันให้ตายๆ ทุกคนจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้อย่างสงบสุข ตั้งแต่มันมีเมียก็เหมือนพาตัวกาลกิณีอัปปรีย์
ตลอดระยะเวลาหลายปีในบ้านก็แทบจะมีแต่ปัญหา เมียมันเหมือนอสรพิษที่พร้อมจะแว้งกัดทุกคนไม่ว่าคนๆนั้นจะทำดีกับมันแค่ไหนก็ตาม
อยู่อีกฝั่งจะใส่ไฟอีกฝั่ง
จนถึงขั้นเรากับป้าแท้ๆของเราตบกันมาแล้วเพราะความหูเบาของป้าที่เชื่อว่าเราไปด่าลูกเขา ซึ่งก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเรา
พอป้ารู้ความจริงว่า "เราไม่เคยด่าเลย" ก็ต้องยอมให้เรื่องมันผ่านๆเพราะไอ้คำว่า "ไอ้พี่ชาย" ตัวเดียว หรือสั้นว่าเห็นแกมัน
ขนาดไปบอกมัน มันก็ยังพูดมาว่า ก็ตบๆกันไปแล้วจะไรอีก ไม่เคยไปด่าหรือว่าเมียมันผิดเลย
มันเข้าข้างเมียมันและฟังทุกอย่าง จนในบรรดาญาติพี่น้องเอือมระอาและไม่มีใครคุยหรืออยากเกี่ยวข้องกับมันสองตัวอีกเลย
บ้านหลังใหญ่หลังโต ก็ต้องให้ชั้นบนทั้งชั้น มีอยู่ 4 ห้องนอน มันบอกทุกคนในบ้านว่า "อย่ามายุ่งข้างบนเด็ดขาด"
แล้วคือแม่เราก็ยอมเพราะไม่อยากมีปัญหา
ข้างล่างก็มีอค่ห้องนอนเดียวคือห้องตายาย แต่ตอนนี้ตายายเสียไปแล้ว แม่ก็เลยเอาห้องนั้น
แล้วแปลงห้องอาบน้ำมาทำห้องนอนให้กับเรา
ลืมเล่าไปว่า .... บ้านหลังนี้คือบ้านน้องสาวแม่
ซึ่งเค้าเสียไปนานแล้ว
และก็มีลูกชายคนนึงแต่ลูกเค้าอยู่บ้านอีกหลังนึง และไม่อยากเข้ามาเกี่ยวข้องวุ่นวายเพราะรู้ว่าถ้าเขาเข้ามาทวงสิทธ์จริงๆจะอยู่กันไม่ได้
ก่อนหน้านั้นเรากับแม่เราเช่าห้องอยู่ข้างนอกมาหลายปี เพราะเบื่อไอ้ตัวปัญหานี้แหละ
แต่พอสิ้นตายายแล้ว
ยายยกบ้านนี้ให้น้าชาย(น้องแม่เรา) เป็นเจ้าบ้านต่อ
และน้าชายเปรยไว้ว่าต้องการให้แม่กับเรามาอยู่เพื่อดูแลบ้านนี้ต่อไป เพราะน้าชายมีครอบครัวอยู่แล้วแต่ไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แต่ก็ยังคงไปๆมาๆเพราะพี่น้องคือ แม่เรา น้าเรา และป้าอีกคน แต่ป้ามีบ้านของเขาเองไม่ได้มายุ่งวุ่นวายหลังนี้ เท่ากับตอนนี้ก็ไม่เหลือใครแล้ว
น้าชายบอกว่าถ้าไม่มาอยู่จะขายบ้าน
ส่วนแม่ก็คิดว่า "ตัวเองแก่แล้ว" ไม่อยากไปนอนแก่ตายในห้องเช่า
เลยกลับมาอยู่บ้านหลังนี้
แต่เราไม่ตามมาเลย เพราะเรารู้อยู่แล้วว่ามันต้องมีปัญหาตามมาแน่
ตราบใดที่มันสองตัวยังอยู่
แล้วก็จริงๆค่ะ
เริ่มจาก
แม่ต้องการพระข้างบนมาทำหิ่งบูชาให้เป็นที่เป็นทางข้างล่าง
เพราะจากที่แม่ขึ้นไปเห็น คือ....
วันพระวันโกนไม่เคยเปลี่ยนน้ำ,ไม่มีดอกไม้พวงมาลัย หิ่งพระตั้งติดห้องส้วม
พอไอ้ตัวเวรตัวกรรมมันกลับมาเห็นเท่านั้น
ด่าเกรี้ยวกราดใส่คนที่ชื่อว่า "แม่"
ขึ้นขึ้นกู
แล้วยกพระขึ้นข้างบนกลับไป
ตอนนั้นแม่เล่าให้ฟัง เล่าไปร้องไห้ไป
แต่ก็ต้องยอม
ส่วนน้าชายก็ ..... จะพูดยังไงดีละ
คือเค้าไม่อยากให้มีปัญหา อยู่ด้วยกันอะไรยอมได้ก็ยอมๆมันไป
นี้แหละคือปัญหาที่มา
พอหลังจากนั้น
แม่จึงระเบิดกำแพงและปิดบรรไดชั้นล่างและให้มันเดินลงมาออกข้างบ้านเลย
หลังจากนั้น 5 เดือนเราเข้ามาอยู่
แต่อยู่ด้วยความจำใจ เพราะแม่ต้องการให้เราไปหางานทำและเขาจะเลี้ยงลูกให้เรา
ซึ่งเค้าจะได้มีรายได้จากการเลี้ยงหลาน
....
แต่ก่อนเราไม่ได้ทำงานเพราะมีลูกอ่อน แฟนทำคนเดียว
แล้วแม่ตอนอยู่ห้องเช่าก็ต้องทำงาน
แม่มีแฟนใหม่ก็คือพ่อเลี้ยงเรา เค้าก็ดีในระดับนึง
เข้าเรื่องต่อ
พอเราเข้ามาได้ไม่ถึงเดือนก็เกิดเรื่องทะเลาะจะฆ่ากับไอ้เดนนรกนี้ตาย
มันแสดงอำนาจบาตรใหญ่ชี้หน้าด่าเรา
เราก็สุดจะทนด่ามันกลับไป เพราะไอ้คำว่าต้องยอมๆๆมาตลอด มันถึงได้ใจมาขนาดนี้
ส่วนแม่ก็บอกให้เราหยุดๆๆ พอๆๆ เราอยากจะแทงให้
มันท้าให้ขายบ้าน แต่ตัวมันเองไม่รู้เลยว่า
น้าชายอยากจะขาย แต่เห็นแก่มันเพราะรู้ว่าคงไปไม่รอด
ทุกวันนี้ออกน้ำไฟเดือนละ 300 ยังไม่ค่อยจะมี
ผัวเมีย+ลูก 2
......
ตอนนี้เราเครียดมาก
อยากออกไปอยู่ข้างนอก และไม่ขอกลับมาเหยียบจนกว่ามันจะตายไปข้างนึง
แต่ก็ต้องออกไปเลี้ยงลูกแฟนก็ต้องทำงานคนเดียว
แถวนี้ค่าเลี้ยงลูกก็ถูกสุด เดือนละ 5000
ไหนจะค่าห้อง/ค่ารถ/ค่ากิน/ค่าจิปาถะ
แต่ให้อยู่ก็คงไม่ไหวจริงๆ เพราะยังไงมันก็ไม่จบไม่สิ้นแน่
เอะอะก็ต้องยอมเพราะไอ้คำว่า "ไม่อยากมีปัญหา"