สวัสดีครับ คือผมเป็นเกย์ อายุจะเข้า20แล้ว มีวันหนึ่งผมไปเที่ยวอุดร ก็เปิดแอบ hornet ไปเรื่อยเปื่อย จนไปเจอพี่คนหนึ่งพี่เค้าเป็นข้าราชการ อายุ 40กว่า เลยทักเค้าไป ช่วงเพิ่งรู้จักกันเราโทรหากันบ่อย บ่างวันเกือบถึงตีสอง
ตอนนี้บอกผมว่าห้ามโทรหาซะงั้นมีอะไรให้พิมพ์เอา มันคงเป็นช่วงโปรโมชั่นมั๊ง เค้า LINE มาตลอด ถ่ามนู่นนี่นั้น ละผมก็อยากสั่งของออนไลน์ของไทยด้วย(ผมเป็นคนลาวนะครับ อยู่เวียงจันท์) เลยถามเค้าว่าส่งไปที่อยู่เค้าได้ไม่ เค้าก็ไม่มีปัญหา เลยตกลงสั่งไป แล้วเราก็นัดเจอกัน ผมก็นั่งรถไปหาพี่เค้าถึงอุดร เจอกันครั้งแรกพี่เค้าจองที่พักไว้ให้ แล้วเราก็นอนด้วยกันมีอะไรกันแค่ภายนอก พี่เค้าเสร็จคนเดียว ผมก็ไม่รู้ว่าผมอึดอะไรหนักหนา
ตื่นเช้ามาก็ไปทานข้าวเดินห้างแล้วผมก็นั่งรถกลับบ้าน มีอยู่ตอนหนึ่งพี่เค้าพูดว่าสไตล์กานแต่งตัวผมอุบาทว์มาก ผมก็ยอมรับเพราะเป็นความจริง ละผมก็หาชื้เสื้อผ้ามาใส่ ไอ้เราก็แต่งตัวไม่เป็น ก็ไปเดินหาดูใน lotus เลยแต่งตามรูปพาบที่โชว์ ก็ออกมาดูดีนะ หล่อเลยละ อิอิ แล้วก็ปรับปรุงตัวเองให้ดูดีขึ้นหาชื้ครีมกันแดด ครีมทาผิว หมดไปหลายตังค์แนะ
แต่ก็ไม่เป็นไร แล้วผมก็หาเรื่องนัดเจอพี่เค้าอีกสั่งของนู่นนี่ไปอันที่จริงก็ไม่ค่อยอยากได้เท่าไรหาข้ออ้างไปงั้นละ เค้าก็ชมผมว่าดูดีขื่นนะ ผมก็ดีใจ แต่ครั้งนี้เราไม่ได้นอนด้วยกันนะ พี่เค้าไม่ว่าง แหม่เสยดาย 555 เลยได้แค่ทานข้าวกัน แล้วก็กลับ. การกลับมาคราวนี้ เห็นพี่เค้าเงียบไปหลายวัน เลยถามไปตามตรงว่า เบื่อผมแล้วเหรอ พี่เค้าก็หงุดหงิด แล้วบอกว่า ถ้าพี่เบื่อเมื่อไหรจะบอกพี่ต้องทำงานนะ งานยุ่ง มีอะไรต้องทำอีกหลายอย่าง ต่างจากเธอที่ยังไม่ได้ทำงาน อย่ามาทำงี่เง่าใส่พี่
ผมยอมรับว่าเสยใจมาก แต่ทำได้แค่บอกว่าจะปรุงตัวนะถ้าไม่ชอบอะไรบอกด้วย วันถัดมาพี่เค้าก็ทักมา ว่าทำอะไรอยู่ ทานข้าวหรือยัง มีอะไรจะคุยไม่ แต่ผมรู้สึกว่าสิ่งที่พี่เค้าถามมามันเหมือนกลับว่าถามไปงั้นละ ผ่านไปหลายอาทิตย์ทุกอย่างก็โอเคขื้นมานิดหน่อย แล้วผมก็นัดเจอพี่เค้าอีกครั้งหาข้ออ้างเหมือนเดิม แล้วก็ได้เจอสมใจครั้งนี้เราได้นอนค้างคืนแต่พี่เค้าบอกจะอยู่ถึงเที่ยงคืนแล้วก็กลับ
ผมก็ถามอยู่ด้วยกันทั้งคืนไม่ได้เหรอ เค้าก็ตอบว่าอยากพักผ่อนตื่นสายๆแล้วเดียวพรุ่งนี้จะมารับ มันไม่เหมือนกลับครั้งแรกที่เราเจอกัน พอถึงเที่ยงคืนพี่เค้ากลับ ผมก็เลยไปเดินเล่นที่หนองประจักษ์ต่อตอนเที่ยงคืน เดินไปเดินมาตอนนั้นยอมรับว่าเครียดมาก มันไม่ใช่เรื่องนี้มันมีหลายเรื่องทั้งเรื่องงานเรื่องเรียน ใจนึกอยากจะร้องดังดัง ว่ามืงเป็นเห้ยอะไร เป็นบ้าไปแล้วหรือ ไม่มีสมองเหรอ กูคนเดิมหายไปไหน คนที่เห็นอะไรก็คิดเป็นเงินตลอดมันหายไปไหน มันแบบไม่มีความสุขใจเลยอยากจะร้องไห้แต่นำ้ตาก็ไม่ไหล
แล้วก็เดินกลับถึงห้องพักประมาณตี2 แท่นที่จะพักแต่ก็มานั่งอ่านพันทิปต่อ แล้วก็หลับไป ผมก็ตื่นตอน6โมงเช้ามาเล่นพันทิปต่ออีก ก็คนมันติดพันทิปอ่ะ แล้วพี่เค้าก็มารับไปทานข้าว ก็นั่งทานไปตามปกติ เค้าก็เล่นมือถือไปถ่ายรูป คุย line, video call เฉยเลย ใจอยากจะบอกว่าคุยกลับผมก่อนได้ไม่สนใจคนที่อยู่ข้างหน้าบ้างสิ
แล้วผมก็ยิบมือถือมาเล่น ในใจตอนนั้นมันเจ็บอุดสามาหาตั้งไกล แล้วทำไม่ต้องทำแบบนี้ แล้วผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ แบบว่าไประบายความรู้สืกที่มันอยู่ในตัวผม หลังจากนเอนผมก็ชื้ของนิดหน่อยแล้วก็กลับ. พอกลับถึงบ้านผมก็ line หาแต่อ่านแล้วไม่ตอบอะไรมาเลย คือตอบเป็นสติ๊กเกอร์มาบ้างอะไรบ้างก็ได้. ตอนนี้ผมไม่โอเคเลยครับ
แต่ไม่อยากเลิกคบกับพี่เค้า พี่เค้าดีนะ เลี้ยงข้าว ซื้อขนมให้ทาน แต่บางอย่างผมก็เสนอจ่ายเอง บางที่ก็ half อย่างเช่นค่าที่พัก. ผมคุยกลับพี่คนนี้แล้วมีความสุขมาก แล้วก็ทุกมากเช่นกัน มันผิดที่ผมตอนแรกก็ชอบเฉยๆ แต่พักหลังมารู้สึกว่ารักพี่คนนี้มากขืน การที่ผมคุยกลับคนอายุประมาณนี้คือมันชอบอ่ะ รู้สึกอบอุ่นใจ แต่ไม่ได้หวังเงินทองอะไรจากเค้าเลยเพราะผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้างไม่จำเป็นจ่ายเองได้ ผมแค่ต้องการคนที่คุยด้วยแล้วมีความสุขใจ.
อยากถามทุกคนว่าผมควรจะทำยังไงดีให้รักพี่คนนี้น้อยลง? ผมไม่อยากเสยเค้าไปครับ แล้วควรทำยังไงให้ไม่ต้องคิดถึงเค้าตลอด มันเจ็บปวดมาก ผมรักเค้าเพราะแนะนำอะไรต่างๆได้ดีและก็น่ารักสำหรับผม
เป็นกระทู้แรกของผมผิดพราดปะการใด ขออะไพรด้วยครับ
ขอโทษสำหรับการเขียนภาษาไทย ผมเขียนภาษาไทยไม่ค่อยเกั่ง
อยากรักพี่เค้าให้น้อยลง ผมไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้แล้ว
ตอนนี้บอกผมว่าห้ามโทรหาซะงั้นมีอะไรให้พิมพ์เอา มันคงเป็นช่วงโปรโมชั่นมั๊ง เค้า LINE มาตลอด ถ่ามนู่นนี่นั้น ละผมก็อยากสั่งของออนไลน์ของไทยด้วย(ผมเป็นคนลาวนะครับ อยู่เวียงจันท์) เลยถามเค้าว่าส่งไปที่อยู่เค้าได้ไม่ เค้าก็ไม่มีปัญหา เลยตกลงสั่งไป แล้วเราก็นัดเจอกัน ผมก็นั่งรถไปหาพี่เค้าถึงอุดร เจอกันครั้งแรกพี่เค้าจองที่พักไว้ให้ แล้วเราก็นอนด้วยกันมีอะไรกันแค่ภายนอก พี่เค้าเสร็จคนเดียว ผมก็ไม่รู้ว่าผมอึดอะไรหนักหนา
ตื่นเช้ามาก็ไปทานข้าวเดินห้างแล้วผมก็นั่งรถกลับบ้าน มีอยู่ตอนหนึ่งพี่เค้าพูดว่าสไตล์กานแต่งตัวผมอุบาทว์มาก ผมก็ยอมรับเพราะเป็นความจริง ละผมก็หาชื้เสื้อผ้ามาใส่ ไอ้เราก็แต่งตัวไม่เป็น ก็ไปเดินหาดูใน lotus เลยแต่งตามรูปพาบที่โชว์ ก็ออกมาดูดีนะ หล่อเลยละ อิอิ แล้วก็ปรับปรุงตัวเองให้ดูดีขึ้นหาชื้ครีมกันแดด ครีมทาผิว หมดไปหลายตังค์แนะ
แต่ก็ไม่เป็นไร แล้วผมก็หาเรื่องนัดเจอพี่เค้าอีกสั่งของนู่นนี่ไปอันที่จริงก็ไม่ค่อยอยากได้เท่าไรหาข้ออ้างไปงั้นละ เค้าก็ชมผมว่าดูดีขื่นนะ ผมก็ดีใจ แต่ครั้งนี้เราไม่ได้นอนด้วยกันนะ พี่เค้าไม่ว่าง แหม่เสยดาย 555 เลยได้แค่ทานข้าวกัน แล้วก็กลับ. การกลับมาคราวนี้ เห็นพี่เค้าเงียบไปหลายวัน เลยถามไปตามตรงว่า เบื่อผมแล้วเหรอ พี่เค้าก็หงุดหงิด แล้วบอกว่า ถ้าพี่เบื่อเมื่อไหรจะบอกพี่ต้องทำงานนะ งานยุ่ง มีอะไรต้องทำอีกหลายอย่าง ต่างจากเธอที่ยังไม่ได้ทำงาน อย่ามาทำงี่เง่าใส่พี่
ผมยอมรับว่าเสยใจมาก แต่ทำได้แค่บอกว่าจะปรุงตัวนะถ้าไม่ชอบอะไรบอกด้วย วันถัดมาพี่เค้าก็ทักมา ว่าทำอะไรอยู่ ทานข้าวหรือยัง มีอะไรจะคุยไม่ แต่ผมรู้สึกว่าสิ่งที่พี่เค้าถามมามันเหมือนกลับว่าถามไปงั้นละ ผ่านไปหลายอาทิตย์ทุกอย่างก็โอเคขื้นมานิดหน่อย แล้วผมก็นัดเจอพี่เค้าอีกครั้งหาข้ออ้างเหมือนเดิม แล้วก็ได้เจอสมใจครั้งนี้เราได้นอนค้างคืนแต่พี่เค้าบอกจะอยู่ถึงเที่ยงคืนแล้วก็กลับ
ผมก็ถามอยู่ด้วยกันทั้งคืนไม่ได้เหรอ เค้าก็ตอบว่าอยากพักผ่อนตื่นสายๆแล้วเดียวพรุ่งนี้จะมารับ มันไม่เหมือนกลับครั้งแรกที่เราเจอกัน พอถึงเที่ยงคืนพี่เค้ากลับ ผมก็เลยไปเดินเล่นที่หนองประจักษ์ต่อตอนเที่ยงคืน เดินไปเดินมาตอนนั้นยอมรับว่าเครียดมาก มันไม่ใช่เรื่องนี้มันมีหลายเรื่องทั้งเรื่องงานเรื่องเรียน ใจนึกอยากจะร้องดังดัง ว่ามืงเป็นเห้ยอะไร เป็นบ้าไปแล้วหรือ ไม่มีสมองเหรอ กูคนเดิมหายไปไหน คนที่เห็นอะไรก็คิดเป็นเงินตลอดมันหายไปไหน มันแบบไม่มีความสุขใจเลยอยากจะร้องไห้แต่นำ้ตาก็ไม่ไหล
แล้วก็เดินกลับถึงห้องพักประมาณตี2 แท่นที่จะพักแต่ก็มานั่งอ่านพันทิปต่อ แล้วก็หลับไป ผมก็ตื่นตอน6โมงเช้ามาเล่นพันทิปต่ออีก ก็คนมันติดพันทิปอ่ะ แล้วพี่เค้าก็มารับไปทานข้าว ก็นั่งทานไปตามปกติ เค้าก็เล่นมือถือไปถ่ายรูป คุย line, video call เฉยเลย ใจอยากจะบอกว่าคุยกลับผมก่อนได้ไม่สนใจคนที่อยู่ข้างหน้าบ้างสิ
แล้วผมก็ยิบมือถือมาเล่น ในใจตอนนั้นมันเจ็บอุดสามาหาตั้งไกล แล้วทำไม่ต้องทำแบบนี้ แล้วผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ แบบว่าไประบายความรู้สืกที่มันอยู่ในตัวผม หลังจากนเอนผมก็ชื้ของนิดหน่อยแล้วก็กลับ. พอกลับถึงบ้านผมก็ line หาแต่อ่านแล้วไม่ตอบอะไรมาเลย คือตอบเป็นสติ๊กเกอร์มาบ้างอะไรบ้างก็ได้. ตอนนี้ผมไม่โอเคเลยครับ
แต่ไม่อยากเลิกคบกับพี่เค้า พี่เค้าดีนะ เลี้ยงข้าว ซื้อขนมให้ทาน แต่บางอย่างผมก็เสนอจ่ายเอง บางที่ก็ half อย่างเช่นค่าที่พัก. ผมคุยกลับพี่คนนี้แล้วมีความสุขมาก แล้วก็ทุกมากเช่นกัน มันผิดที่ผมตอนแรกก็ชอบเฉยๆ แต่พักหลังมารู้สึกว่ารักพี่คนนี้มากขืน การที่ผมคุยกลับคนอายุประมาณนี้คือมันชอบอ่ะ รู้สึกอบอุ่นใจ แต่ไม่ได้หวังเงินทองอะไรจากเค้าเลยเพราะผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้างไม่จำเป็นจ่ายเองได้ ผมแค่ต้องการคนที่คุยด้วยแล้วมีความสุขใจ.
อยากถามทุกคนว่าผมควรจะทำยังไงดีให้รักพี่คนนี้น้อยลง? ผมไม่อยากเสยเค้าไปครับ แล้วควรทำยังไงให้ไม่ต้องคิดถึงเค้าตลอด มันเจ็บปวดมาก ผมรักเค้าเพราะแนะนำอะไรต่างๆได้ดีและก็น่ารักสำหรับผม
เป็นกระทู้แรกของผมผิดพราดปะการใด ขออะไพรด้วยครับ
ขอโทษสำหรับการเขียนภาษาไทย ผมเขียนภาษาไทยไม่ค่อยเกั่ง