เราจะเอายังไงกับความรักครั้งนี้ดี
1. เลิกไปเลย ยอมรับความเสียใจในวันนี้
2. ทนต่อไปเพราะความรักเผื่อเขาจะปรับปรุงตัวเองได้
ตอนนี้สมองเราสั่งให้เลิก แต่หัวใจเราบอกไม่
เริ่มเรื่องเลยคือเรามีแฟนคบกันก็ซักระยะนึงแล้ว ต่างคนต่างทำงาน อดีตของเราคือเราเคยมีแฟนแต่เลิกเพราะโดนหลอก ส่วนแฟนเราโสดมา2ปี
แรกๆเราก็แฮปปี้ดี เรารักใครก็คือรักอะไม่คิดนอกใจ เราเป็นวางแผนว่าวันนี้ต้องทำอะไร พรุ่งนี้ต้องทำอะไร เป้าหมายชีวิตเราชัดเจนมาก ว่าปีนี้ต้องทำอะไร วางแผนชีวิตพอควร แต่ไม่ได้รัดกุมอะไรมากนะ ค่อยเป็นค่อยไป สบายๆ ตัวเราเองมีหนี้อยู่ก้อนนึงประมาณ 80,000 คือหนี้ตอนคบกับแฟนเก่า เราตั้งใจจะจ่ายให้หมดภายในปีนี้
ส่วนแฟนเราเป็นคนที่อะไรก็ได้ยังไงก็ได้ ไม่ได้วางแผนอะไรเป็นกิจลักษณะ ประมาณพอใจแล้วในชีวิตตอนนี้ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีเงินเก็บ แรกๆเราแอบตกใจนิดนึงแหละ กลัวเขาจะดูแลเราไม่ได้
เราเลยตกลงกันตั้งแต่เริ่มคบกันว่าไม่ต้องเปย์เรานะ ถ้าอยากให้ด้วยน้ำใจเราไม่ว่า ก็ตามสมควรละกันแต่เราไม่เรียกร้อง เรื่องความรักไม่ต้องกังวลเราไม่มีคนอื่นแน่นอนเรารู้ว่าการโกหกนอกใจมันทำร้ายอีกคนแค่ไหน สิ่งที่เราต้องการเราต้องการคนที่จะยืนข้างๆเราในวันที่เราเหนื่อยล้า แค่นั้นพอ
เราสองคนต่างทำงาน อยู่คนละที่ วันหยุดก็มีนัดเจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ตามกำลังของเราที่เราไหว เป็นแบบนี้ประมาณระยะนึง เราเองเริ่มรู้สึกว่าเราไม่ไหวในเรื่องค่าใช้จ่าย เราตกลงกับเขาตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องเปย์ นั่นคือทุกอย่างหาร2 เรายินดีนะ แล้วเราก็บอกบอกเขาไปตรงๆว่าเราช็อตเดือนหน้าอาจจะไม่ได้มาเจอ ทนคิดถึงกันนิดนึงเนอะ เขาบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวมาหาเราเอง เราก็ชื้นใจขึ้น เราเจอกันเรายิ่งรู้สึกรัก
แล้วจู่ๆวันนึง แฟนเราลาออกจากงาน เราพอทราบอยู่แล้วว่าเค้าไม่ค่อยโอเคกับที่ทำงาน เราก็ตกใจ แล้วเราถามว่าแล้วจะเอาไงต่อ เขาบอกจะมาอยู่กับเราที่หอ เราก็ยิ่งตกใจ เพราะเราเองกำลังประหยัดมากเขาเองก็รู้มาตลอด เราถามว่าถ้าจะมาจะอยู่นานมั้ย เขาบอกเรื่อยๆจนกว่าหางานได้ เราถามเค้าว่ามีเงินหรอ เขาบอกรอเงินเดือนสุดท้าย แล้วจะเอาไงต่อ เขาบอกหางานในเน็ต เราก็เออๆ จะได้เปลี่ยนบรรยากาศพักผ่อนก่อน
พอเขามาอยู่กับเรา เราแอบสังเกต เขาเล่นเกมแบบบ้าคลั่งมาก เราก็ถามได้งานยัง อย่าลืมลงทะเบียนคนว่างงานนะ แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร เราถามไหนเอกสารสมัครงานล่ะ เราก็อยากให้เขาได้งานไวๆก่อนเงินจะหมด เพราะถ้าเงินหมด นี่เราต้องลำบากกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ
แน่นอนค่ะตามคาด งานยังไม่ได้ ไม่ได้ลงทะเบียนคนว่างงาน เงินหมดแล้ว จากที่ทุกอย่างหาร2 กลายเป็นเราต้องมารับผิดชอบทั้งหมด เราเคลียดมากๆ เรามีภาระหนี้สินตัวเองอยู่แล้ว เรื่องกินเราประหยัดที่สุดเท่าที่จะทำได้เวลาอยู่คนเดียว แต่อยู่กับเขาบางทีเขาอยากกินโน่นนี่ อ่ะเราก็โอเคไม่ได้ไปบ่อย แต่พอเราต้องรับผิดชอบส่วนนี้ เราถามเขาว่ากินแบบประหยัดได้มั้ย ตอนเราอยู่คนเดียวเรากินแบบนี้ ก็บอกก็ได้
ผ่านไปหลายวันเงินเราหมดจริงๆนะ จากที่เราไม่ได้ยืมเงินคนอื่นมานานมากๆ เราต้องยืมเงินเพื่อที่จะได้กินข้าวกัน เราแอบร้องไห้นะ เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้พยายามช่วยเหลือตัวเองเลย เราบอกให้ทำโน่นมั้ยนี่มั้ย เขาพูดว่าอย่าพูดเหมือนแม่ได้มั้ย จริงๆเราเพียงอยากให้เขาดูแลตัวเองให้ได้ ไม่ต้องมาดูแลเราก็ได้
เราตัดสินใจคุยกับเค้าบอกให้เขากลับไปอยู่บ้านมั้ย ถ้าอยู่นี่แล้วยังไม่มีงานทำ ไม่มีเงิน เราเองไม่ไหวหรอก เรามีภาระ เขาบอกว่าเราไล่เขาในวันที่เขาหมดตัว พูดคุยกันประมาณ 3-4 วัน เขาจึงกลับบ้านเขา เราเองต้องมาเมเนจใหม่ หนี้เก่า+หนี้ใหม่ วางแผนใหม่หมด
กำลังใจเราทั้งสองเริ่มถอด แต่ยังรักกัน รักมากๆ เราเองก็ยังยืนยันว่าเรารักเขา แต่เราเหนื่อยจากที่อยู่ไกลกันความรักเรามันมีความสุขมากกว่าตอนอยู่ด้วยกันซะอีก บวกกับเราเห็นการใช้ชีวิตของเขามันต่างกับเรามากๆ เขาจะดูแลเราได้จริงๆหรอ
ปัจจุบันเราคุยโทรศัพท์คุยไลน์แทน เพราะอยู่ไกลเหมือนตอนแรกๆ แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือเขามีเวลาว่างมากกว่าเรา เขามักคิดว่าเรามีคนอื่น ชอบจับผิดเรื่องเล็กๆ อย่างเช่นปกติเราจะไลน์บอกทุกเช้าว่า ตื่นแล้ว แต่มีวันนึงที่เราตื่นสาย เลยไลน์ไปว่า เพิ่งตื่นอะ กลายเป็นประเด็นทะเลาะกัน เป็นต้น
เรารู้สึกเหนื่อย รู้สึกว่าเลิกเลยมั้ย มองดูอนาคตแล้วเราคงเหนื่อยแบบนี้อีกแน่นอน
แต่เสียใจแน่นนอนเพราะความรักที่เขาให้เรา เราสัมผัสได้ว่าเขารักเรา (น้ำเน่านิดนึง)
เราจะเอายังไงกับความรักครั้งนี้ดี เลิกไปเลย ยอมรับความเสียใจในวันนี้ หรือ ทนต่อไปเพราะรัก
1. เลิกไปเลย ยอมรับความเสียใจในวันนี้
2. ทนต่อไปเพราะความรักเผื่อเขาจะปรับปรุงตัวเองได้
ตอนนี้สมองเราสั่งให้เลิก แต่หัวใจเราบอกไม่
เริ่มเรื่องเลยคือเรามีแฟนคบกันก็ซักระยะนึงแล้ว ต่างคนต่างทำงาน อดีตของเราคือเราเคยมีแฟนแต่เลิกเพราะโดนหลอก ส่วนแฟนเราโสดมา2ปี
แรกๆเราก็แฮปปี้ดี เรารักใครก็คือรักอะไม่คิดนอกใจ เราเป็นวางแผนว่าวันนี้ต้องทำอะไร พรุ่งนี้ต้องทำอะไร เป้าหมายชีวิตเราชัดเจนมาก ว่าปีนี้ต้องทำอะไร วางแผนชีวิตพอควร แต่ไม่ได้รัดกุมอะไรมากนะ ค่อยเป็นค่อยไป สบายๆ ตัวเราเองมีหนี้อยู่ก้อนนึงประมาณ 80,000 คือหนี้ตอนคบกับแฟนเก่า เราตั้งใจจะจ่ายให้หมดภายในปีนี้
ส่วนแฟนเราเป็นคนที่อะไรก็ได้ยังไงก็ได้ ไม่ได้วางแผนอะไรเป็นกิจลักษณะ ประมาณพอใจแล้วในชีวิตตอนนี้ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีเงินเก็บ แรกๆเราแอบตกใจนิดนึงแหละ กลัวเขาจะดูแลเราไม่ได้
เราเลยตกลงกันตั้งแต่เริ่มคบกันว่าไม่ต้องเปย์เรานะ ถ้าอยากให้ด้วยน้ำใจเราไม่ว่า ก็ตามสมควรละกันแต่เราไม่เรียกร้อง เรื่องความรักไม่ต้องกังวลเราไม่มีคนอื่นแน่นอนเรารู้ว่าการโกหกนอกใจมันทำร้ายอีกคนแค่ไหน สิ่งที่เราต้องการเราต้องการคนที่จะยืนข้างๆเราในวันที่เราเหนื่อยล้า แค่นั้นพอ
เราสองคนต่างทำงาน อยู่คนละที่ วันหยุดก็มีนัดเจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ตามกำลังของเราที่เราไหว เป็นแบบนี้ประมาณระยะนึง เราเองเริ่มรู้สึกว่าเราไม่ไหวในเรื่องค่าใช้จ่าย เราตกลงกับเขาตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องเปย์ นั่นคือทุกอย่างหาร2 เรายินดีนะ แล้วเราก็บอกบอกเขาไปตรงๆว่าเราช็อตเดือนหน้าอาจจะไม่ได้มาเจอ ทนคิดถึงกันนิดนึงเนอะ เขาบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวมาหาเราเอง เราก็ชื้นใจขึ้น เราเจอกันเรายิ่งรู้สึกรัก
แล้วจู่ๆวันนึง แฟนเราลาออกจากงาน เราพอทราบอยู่แล้วว่าเค้าไม่ค่อยโอเคกับที่ทำงาน เราก็ตกใจ แล้วเราถามว่าแล้วจะเอาไงต่อ เขาบอกจะมาอยู่กับเราที่หอ เราก็ยิ่งตกใจ เพราะเราเองกำลังประหยัดมากเขาเองก็รู้มาตลอด เราถามว่าถ้าจะมาจะอยู่นานมั้ย เขาบอกเรื่อยๆจนกว่าหางานได้ เราถามเค้าว่ามีเงินหรอ เขาบอกรอเงินเดือนสุดท้าย แล้วจะเอาไงต่อ เขาบอกหางานในเน็ต เราก็เออๆ จะได้เปลี่ยนบรรยากาศพักผ่อนก่อน
พอเขามาอยู่กับเรา เราแอบสังเกต เขาเล่นเกมแบบบ้าคลั่งมาก เราก็ถามได้งานยัง อย่าลืมลงทะเบียนคนว่างงานนะ แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร เราถามไหนเอกสารสมัครงานล่ะ เราก็อยากให้เขาได้งานไวๆก่อนเงินจะหมด เพราะถ้าเงินหมด นี่เราต้องลำบากกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ
แน่นอนค่ะตามคาด งานยังไม่ได้ ไม่ได้ลงทะเบียนคนว่างงาน เงินหมดแล้ว จากที่ทุกอย่างหาร2 กลายเป็นเราต้องมารับผิดชอบทั้งหมด เราเคลียดมากๆ เรามีภาระหนี้สินตัวเองอยู่แล้ว เรื่องกินเราประหยัดที่สุดเท่าที่จะทำได้เวลาอยู่คนเดียว แต่อยู่กับเขาบางทีเขาอยากกินโน่นนี่ อ่ะเราก็โอเคไม่ได้ไปบ่อย แต่พอเราต้องรับผิดชอบส่วนนี้ เราถามเขาว่ากินแบบประหยัดได้มั้ย ตอนเราอยู่คนเดียวเรากินแบบนี้ ก็บอกก็ได้
ผ่านไปหลายวันเงินเราหมดจริงๆนะ จากที่เราไม่ได้ยืมเงินคนอื่นมานานมากๆ เราต้องยืมเงินเพื่อที่จะได้กินข้าวกัน เราแอบร้องไห้นะ เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้พยายามช่วยเหลือตัวเองเลย เราบอกให้ทำโน่นมั้ยนี่มั้ย เขาพูดว่าอย่าพูดเหมือนแม่ได้มั้ย จริงๆเราเพียงอยากให้เขาดูแลตัวเองให้ได้ ไม่ต้องมาดูแลเราก็ได้
เราตัดสินใจคุยกับเค้าบอกให้เขากลับไปอยู่บ้านมั้ย ถ้าอยู่นี่แล้วยังไม่มีงานทำ ไม่มีเงิน เราเองไม่ไหวหรอก เรามีภาระ เขาบอกว่าเราไล่เขาในวันที่เขาหมดตัว พูดคุยกันประมาณ 3-4 วัน เขาจึงกลับบ้านเขา เราเองต้องมาเมเนจใหม่ หนี้เก่า+หนี้ใหม่ วางแผนใหม่หมด
กำลังใจเราทั้งสองเริ่มถอด แต่ยังรักกัน รักมากๆ เราเองก็ยังยืนยันว่าเรารักเขา แต่เราเหนื่อยจากที่อยู่ไกลกันความรักเรามันมีความสุขมากกว่าตอนอยู่ด้วยกันซะอีก บวกกับเราเห็นการใช้ชีวิตของเขามันต่างกับเรามากๆ เขาจะดูแลเราได้จริงๆหรอ
ปัจจุบันเราคุยโทรศัพท์คุยไลน์แทน เพราะอยู่ไกลเหมือนตอนแรกๆ แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือเขามีเวลาว่างมากกว่าเรา เขามักคิดว่าเรามีคนอื่น ชอบจับผิดเรื่องเล็กๆ อย่างเช่นปกติเราจะไลน์บอกทุกเช้าว่า ตื่นแล้ว แต่มีวันนึงที่เราตื่นสาย เลยไลน์ไปว่า เพิ่งตื่นอะ กลายเป็นประเด็นทะเลาะกัน เป็นต้น
เรารู้สึกเหนื่อย รู้สึกว่าเลิกเลยมั้ย มองดูอนาคตแล้วเราคงเหนื่อยแบบนี้อีกแน่นอน
แต่เสียใจแน่นนอนเพราะความรักที่เขาให้เรา เราสัมผัสได้ว่าเขารักเรา (น้ำเน่านิดนึง)