การเข้ามาเรียนมนมหาลัยสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งเลยคือการปรับตัว..เพื่อให้เข้ากันกับคนอื่นๆได้...เราเป็นคนตลก,เฮฮาบ้าๆบอๆ..จนเราได้มาพบสังคมที่เรียกว่ามหาลัย..เรากลัวๆนะจะไม่มีเพื่อนคบเพราะเราเป็นพูดมาก,พูดตรง..เราจึงพยายามปรับตัว..ทุกครั้งที่คุยกับเพื่อนสมองจะทำกาคิดก่อนพูดทุกครั้ง...เหมือนเราพูดเล่นมากเกินไป..จนทุกคนเข้าใจว่าเราเป็นคนที่โกรธใครไม่เป็น...เพื่อนรอบข้างเริ่มมีการพูดประชดประชันกันขึ้น...(หรือว่าเราคิดมากไป)..จนบางทีเราก็สงสัยว่า..ทำไมทุกคนต้องชอบพูดจิกกัดกัน..เวลามีปัญหาอะไรเพื่อนจะเข้ามาหาเราตลอดเราก็พยายามสันหาคำพูดมาพูดให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้น...พอเพื่อนสบายใจก็ทิ้งเราไปคุยกะอีกกลุ่มอื่น...ความรู้สึกเหมือนถูกทิ้งไว้เป็นคนโง่ๆที่ไม่มีเพื่อนคบ..ทุกคนที่พึ่งรู้จักกันมา..จะสนิทกับเราแค่ตอนที่มีผลประโยชน์หรือไม่ก็เดือดร้อนเท่านั้น...เรารู้สึกไม่ดีและน้อยใจมากๆ...จนเราตัดสินใจที่จะพูดให้น้อยลง..ไม่สุงสิงกับใคร..ไม่ทำตัวเฮฮา..แต่ก็นั่นละคะ..รู้สึกอึดอัด..และแย่มากๆ..ควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ...
เราสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะ??