บางทีก็รู้สึกเจ็บที่เห็นคนไทยดูถูกชาติตัวเอง

ผมไม่ค่อยชอบคนที่ดูถูกเมืองไทยเท่าไร คือถ้าดูถูกเรื่องความเจริญ พฤติกรรมหรือนิสัยของคน อันนั้นผมยอมรับ เพราะผมเองก็ไม่ชอบอะไรหลาย ๆ อย่างที่มันเป็นแบบนั้น และอยากให้อะไรที่มันไม่ดีมีการพัฒนาขึ้น โดยเฉพาะความมีระเบียบวินัยและความซื่อสัตย์ของคน พวกระบบขนส่งสาธารณะอะไรต่าง ๆ

แต่กับบางเรื่อง เช่น เวลามีผลโหวตออกมาว่าเมืองไทยอยู่ในอันดับหนึ่ง หรืออันดับต้น ๆ ของโลก (ในเรื่องดี ๆ) หรือมีคนไทยไปทำผลงาน หรือมีชื่อเสียงในระดับโลก ก็จะมีคนบางกลุ่มเข้ามาเหน็บแนมต่าง ๆ นานา แบบว่า ได้มาได้ยังไง หรือ เขาวัดจาก....ต่างหาก ฯลฯ คือพยายามทำทุกทางที่จะกดประเทศตัวเอง หรือคนในชาติเดียวกันให้มันต่ำลง เพราะยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะใช้เกณฑ์อะไรวัด ถ้าไม่ได้ได้รางวัลมาด้วยการคดโกงใคร มันก็เป็นเรื่องที่น่าภูมิใจทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องที่สมควรจะต้องมากดหรือมาดูถูก

หรืออย่างหนังบางเรื่องเช่น องค์บาก ที่ดังไปทั่วโลก ทำให้จา-พนมมีชื่อเสียง และประเทศไทยเป็นที่รู้จักมากขึ้น สุดท้ายแล้วมันก็มีคนดูถูกจาหรือว่าหนังเรื่องนี้อยู่ดี มันก็ใช่ที่หนังอาจจะสู้พวกเฉินหลง บรู๊ซลี หรือดารานักบู๊คนอื่น ๆ ของโลกไม่ได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่ถึงขนาดจะต้องดูถูก คนต่างชาติหลายคนก็ชอบและชื่นชมหนังเรื่องนี้ คือไม่รู้แหละ หนังหลาย ๆ เรื่องที่บางคนชอบบอกว่าห่วย หรือเป็นจุดตกต่ำของหนังไทย ชนิดวิจารณ์กันย่อยยับ แต่พอผมดูแล้วมันก็ "เฮ่ย! มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนี่หว่า" ก็มีบ้างเหมือนกันที่ผมเป็นแบบนั้น