คนอื่นมีแม่ทุกคน แต่ ... หนูไม่มีแม่ ...

เกริ่นก่อนนะครับ ผมแวะมาบ่นให้อ่านครับ

จริง ๆ ผมเอง ก็พยายามสอนให้ลูกเข้มแข็ง และยอมรับสภาพความเป็นจริงได้อยู่แล้วว่า เป็นลูกที่ไม่มีแม่

ลูกสาวผมอยู่ ป.1 ผมเองก็เคยให้เอกสารการหย่า และ สิทธิ์การปกครองบุตร กับทางโรงเรียนแห่งนี้ไปแล้ว(รวมทั้งครูประจำชั้น ก็รู้ดี) หวังเพียงว่า ลูกผมไม่ควรได้รับผลกระทบ ของการเป็นลูกที่ไม่มีแม่ มากไปกว่าเดิม

ผมทำสวนยางอยู่ที่เชียงราย กลับ ไปหาลูกเดือนละครั้ง ครั้งละ 1 สัปดาห์ โดยฝากไว้กับบ้านที่ผมเคยอยู่สมัยเรียนมหาลัย(อาศัยเค้าอยู่) ซึ่งก็ถือว่ารบกวนคนในบ้านหลังนี้มากมายที่ฝากเด็ก ที่ไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน ไม่ใช่ใครเลย ไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ ทางสายเลือดแม้แต่น้อย แต่เพราะความจำเป็น จึงต้องอดทน

ผมบอกลูกเสมอว่า หนูต้องเข้มแข็งนะลูก หนูต้องอดทนนะลูก พ่อรักหนูมาก

ผมเองก็ไม่คิดว่า ทั้ง ๆ ที่ ทางโรงเรียน(ผมเหมาหมดครับ เพราะเคยแจ้งไปแล้ว) จะพยายามทำร้ายหัวใจของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่ง อายุยังไม่ถึง 7 ขวบ ให้เค้าได้คิด และได้พูดทางโทรศัพท์กับผมว่า ... เพื่อน ๆ คนอื่น เค้ามีแม่กันทุกคน แต่หนูไม่มีแม่ ... <---อัดเสียงไว้ด้วยแต่เสียงเบามาก

โรงเรียนคงไม่สนใจว่า ได้เหยียบหย่ำหัวใจของเด็กคนนึงไปแล้ว และผมคนเป็นพ่อ น้ำตาไกลกับคำพูดนี้ของลูกสาว

ผมอยากเข้าใจ ว่า ทั้ง ๆ ที่รู้ ว่า พื้นฐานของนักเรียนเป็นแบบนี้ แต่ก็ยัดเยียดให้เข้าร่วม ผมไม่รู้ว่า จุดประสงค์คืออะไร งบประมาณการจัดงาน หรือเรื่องอื่น

ตอนนี้ ผมให้ลูกอดทน และผมเองก็อดทน โดยไม่ตอบโต้และสร้างปัญหาเพิ่มให้กับลูก ทั้งพยายามหาโรงเรียนที่เชียงราย คาดว่า หลังตุลานี้(2560) คงได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง หลัง ห่างกัน เกือบ 1 ปี

ผมแวะมาบ่น ผมแวะมาเล่า และผมระบายให้อ่านครับ

ครูประจำชั้นตอบผมว่า คุณครูต้องขอมาอัฟ(ขอโทษ) หากบางกิจกรรมจะต้องกระทบต่อคนใดคนหนึ่งบ้าง

และเพลงประกอบกิจกรรมวันนี้คือ เรียงความเรื่องแม่ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.youtube.com/watch?v=HK6EExxvcrg

ขอบคุณที่อดทนอ่านครับ