เป็นกลุ่มเด็กนักเรียน ม.ปลายทั่วๆไปค่ะ มีกันในกลุ่มอยู่ประมาณ 7-8 คน แต่เที่ยวด้วยกันจริงๆ แค่ 4-5 คนค่ะ เพราะบางคนก็อยู่กับกลุ่มเก่าของเค้าตอน ม.ต้นอยู่แล้ว ซึ่งเราก็มีเพื่อนสนิทที่สุดอยู่ในกลุ่ม 1 คนค่ะ เป็นคนที่สนิทกันคนแรกในกลุ่มนี้ เค้าเป็นคนร่าเริงค่ะ คุยสนุกมีเพื่อนเยอะ ซึ่งต่างจากเราค่ะที่เป็นคนมีเพื่อนสนิทน้อย ไม่ค่อยเข้าหาคนก่อนเท่าไหร่ ออกจะนิ่งๆเงียบๆค่ะ ซึ่งเพื่อนเราคนนี้ก็ไปอยู่กับเพื่อนคนอื่นในกลุ่มบ่อยนะคะ แบบคุยกันถูกคอมากกว่าเรา แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เพราะเรื่องที่เค้าคุยกันเราก็ไม่รู้จักจริงๆ

และเราเป็นคนไม่เล่นเกมส์ค่ะ แต่เรื่องมันเกิดขึ้นตอนสอบกลางภาคที่ผ่านมาค่ะ คืออยู่ๆเพื่อนสนิทเราคนนี้ ก็ไม่ค่อยอยู่กับเราแล้วค่ะ แต่จะไปอยู่กับเพื่อนอีกคนนั้นมากกว่า จนก่อนวันสอบกลางภาค 1 วัน เราหยุด รร. ค่ะเพราะเตรียมตัวอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน และ รร.เรา ม.ปลาย จะสอบช่วงบ่ายค่ะ เย็นก่อนวันสอบกลางภาค เราก็ทักเฟสเพื่อนสนิทเราไปว่าจะมานัดเจอกันที่ไหน เพื่อนเราเค้าก็บอกไม่แน่ใจ ให้ถามในกลุ่มดู จนมีเพื่อนเราในกลุ่มคนหนึ่งบอกเราว่าจะไปหอเค้า แต่เราไม่กล้าไปเองค่ะ เพราะเค้าไม่ได้ชวนเรา อีกอย่างเราไปหอเค้าเช้ามากๆด้วยค่ะ กลัวเพื่อนยังไม่ตื่นด้วย

จนเราไปติวหนังสือกับเพื่อนอีกคนหนึ่งนอกกลุ่มแทนค่ะ ก็ติวกันจนใกล้ถึงเวลาสอบ ก็ไปรอหน้าห้องสอบ และเราก็เจอเพื่อนเราจับกลุ่มคุยกันอยู่แล้วค่ะ เราก็เข้าไปหาเพื่อนในกลุ่มนะคะ แต่เพื่อนสนิทเราไม่ค่อยคุยกับเราเลยค่ะ แบบถามไปคำตอบคำมากกว่า พอสอบเสร็จพวกเพื่อนในกลุ่มก็ไม่รอเราเลยค่ะ (เราทำข้อสอบช้า) เราออกมาจากห้องสอบเพื่อนเราก็ไปกันหมดแล้ว เราก็เดินกลับกับเพื่อนอีกคนที่มาติวหนังสือด้วยแทนค่ะ พอเย็นนั้นเราก็ทักแชทเพื่อนสนิทเราไป ถามว่าทำได้มั้ย เริ่มอ่านหนังสือยัง เค้าก็ตอบเป็นคำๆค่ะ ไม่ได้ชวนคุยอะไรต่อ

พอวันสอบต่อๆมา เราก็ยังทำเหมือนเดิมค่ะ คือไปติวหนังสือกับเพื่อนคนนั้น (เพื่อนคนอื่นในกลุ่มเค้าจะมา รร.ตอนใกล้สอบค่ะ) ครั้งนี้เพื่อนสนิทเราก็เมินเราอีกค่ะ เจอคนอื่นก็ทักทาย แต่กับเรานางไม่ค่ะ แต่ถ้าถามไรนาง นางก็ตอบนะคะ แต่ก็ไม่ชวนคุยต่อค่ะ  พอสอบเสร็จเพื่อนในสอบก็ไม่รอเราอีกค่ะ จนทำให้ช่วงสอบเราไม่ได้คุยกับเพื่อนสนิทเราเลยค่ะ จนวันสอบเสร็จนางเดินสวนกัน แล้วเดินสวนกันเฉยๆเลย ไม่ทักทายเลยทำให้เรารู้สึกเสียใจเล็กน้อยค่ะ (คือเราอาจจะแปลกคนก็ได้ค่ะ คือถ้าเรารู้ว่าใครนิ่งใส่เรา ถ้าเราชวนคุยแล้วยังนิ่งต่อ เราก็จะไม่กล้าคุยต่อ จนเหมือนเราเงียบไปเลยค่ะ) ตอนนั้นก่อนสอบเราคุยเล่นกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มอยู่ค่ะ แล้วนางก็มาพอดี นางไม่ได้มาร่วมวงด้วยค่ะ แต่นางไปนั่งอีกฝากหนึ่งแทน จนเพื่อนในกลุ่มเห็นนางแล้วก็เดินไปหานาง ทำให้วันนั้นเราคิดมาก จนเราร้องไห้เลยค่ะ ว่าทำไมเพื่อนสนิทไม่คุยกับเรา แต่เราไม่กล้าถามเพื่อนเราตรงๆค่ะ เลยไปถามอีกคนหนึ่งในกลุ่มแทน คนนั้นในกลุ่มก็บอกว่าเค้าไม่มีไรคุยกับเรา และเพื่อนในกลุ่มบอกเราอีกว่า เราเองก็ไม่ค่อยอะไรกับในกลุ่มเลย เราก็ยิ่งเฟลหนักเข้าไปอีกค่ะ 5555555555555

จนเราไปปรึกษากับเพื่อนที่ติวหนังสือด้วยกัน เค้าก็ทักไปถามเพื่อนสนิทเราค่ะ จนนางทักไลน์เรามาว่ามีไรให้มาเคลียร์กัน เราก็พูดกับนางไปค่ะ ว่าทำไมไม่คุยกัน ทำไมดูนิ่งใส่ ทำให้เราอึดอัดมากๆ จนไม่กล้าเข้าไปอยู่ในกลุ่มด้วย (เพื่อนสนิทเรานางสนิทกับทุกคนในกลุ่มเลยค่ะ) นางก็บอกมาว่าช่วงสอบอาจจะเป็นเพราะนางกำลังเครียดๆ ต้องท่องนู่นจำนี่อะไรก็ว่าไปค่ะ 😂 จนเราได้เคลียร์กันก็ตอนนั้นโล่งมากค่ะ คิดว่าจะได้เหมือนเดิมกันแล้ว

แต่ไม่ใช่เลยค่ะ... เหมือนนางก็จะเฉยๆใส่เราอีก ถ้าเราจะชวนนางคุยก่อนตลอดว่า ไปไหนกินไรมา นางก็ถามคำตอบคำอีกค่ะ มันพอดีกับที่เค้าเริ่มเกาะกลุ่มกัน แต่ในขณะที่เราเหมือนจะถอยห่างออกมาเรื่อยๆ.. จนเหมือนในกลุ่มเรากลายเป็นส่วนเกินเลยค่ะ เค้าเดินไปไหน ไปกินข้าวก็ไม่ได้รอเราเลย เป็นอย่างงี้มาสัก 3-4 อาทิตย์ได้แล้วค่ะ จนเราก็เกาะๆเพื่อนคนอื่นให้พอไปไหนมาไหนได้กันบ้าง เพื่อนที่ติวหนังสือก็บอกเราค่ะว่าให้เข้าหาเพื่อนเลย เดี๋ยวมันจะห่างกันไปมากกว่านี้ แต่ในใจเราคือคิดว่ามันไม่ทันแล้วล่ะค่ะ😢 เพราะขนาดเพื่อนสนิทเราเวลาเดินเป็นกลุ่มกัน เค้ายังไม่เดินกับเราเลย เข้าแถวก็ไม่เข้าใกล้ๆเราเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เหมือนคนทั้งกลุ่มก็จะลืมๆเราไปกันหมดเลยค่ะ อย่างเช่นวันนั้นเลิกเรียนเร็ว แต่เรากับเพื่อนมีเรียนคนละชุมนุมกันค่ะ แต่พอเราเลิกจะโทรหาเพื่อน ปรากฎว่าเพื่อนไปอยู่ที่ห้างกันหมดแล้ว ไม่บอกหรือไม่แม้แต่โทรมาสักสาย ไปกินกันก็แค่ถ่ายรูปมาในไลน์ว่าอยู่ร้านนี้นะ แต่ก็ไม่ได้พูดชวนให้มาค่ะ แล้วเราก็ไปห้างคนเดียวค่ะ เดินเล่นได้สักพักก็ไปบังเอิญเจอกันที่หน้าร้านที่เค้าไปกินกันค่ะ เราก็เดินเข้าไปทักเพื่อน แต่เพื่อนก็แค่ยิ้มๆค่ะ บอกแค่ว่าจะกลับกันแล้ว แล้วก็เดินออกไปเลยค่ะ เราก็เป็นเศษเดินตามเพื่อนไปจนสุดประตูทางออกห้าง แล้วก็หยุดตามต่อค่ะจนมีสายเพื่อนสนิทเรโทรมาว่าอยู่ไหน นี่พวกมันกำลังจะกลับกันแล้วนะ เราก็บอกไปว่าไปกันเลย เราเพิ่งมาถึงเอง

ตั้งแต่วันนั้นมาทำให้เราไม่กล้าเข้าไปอยู่ในกลุ่มอีกเลยค่ะ เพราะเราดูว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกลืมแล้วก็เป็นส่วนเกินมากๆด้วย และแชทกลุ่มในไลน์ก็เงียบกันมาก เวลามีข่าวอะไรมาแจ้งกัน ทุกคนในกลุ่มรู้หมดแต่มีเราคนเดียวที่ไม่รู้ และคนในกลุ่มก็ไม่บอกเรา เราต้องไปถามเองค่ะถึงจะรู้ ทั้งๆที่ก็เป็นเพื่อนกัน จนเราถามคนหนึ่งในกลุ่มเราว่าเป็นอะไรมั้ย ทำไมถึงไม่ค่อยคุยก็ตอบกลับสั้นๆมาแค่ว่า "ไม่มีไรคุย" ก่อนหน้านี้เราก็ทักไลน์ไปหาตลอด พยายามชวนคุยแต่สิ่งที่ได้คือตอบเป็นคำๆ ซึ่งสั้นมาก บางครั้งก็อ่านไม่ตอบเลยเลยด้วยซ้ำ

กับเพื่อนสนิทเรา เราก็ถามค่ะว่าเป็นอะไรกับเรามั้ย เราแปลกไปหรอ นางก็บอกว่าเราไม่ได้แปลกไปหรอก แต่นางแค่เบื่อๆ อะไรหลายๆอย่าง พอเราถามกลับว่าหมายถึงตัวเราหรอ นางก็อ่านไม่ตอบอีกเลยค่ะ จนที่รร.ก็แทบจะไม่ได้คุยกัน ยิ่งเดี๋ยวนี้หน้าเรานางก็ไม่มองแล้วค่ะ จะส่งของให้เรานางก็สะกิดเรา ให้เราหันเองแทนที่จะเรียกชื่อกัน จนตอนนี้เราก็ห่างๆเพื่อนในกลุ่มออกไปทุกคนเลยค่ะ  ทุกคนก็ไม่ได้ดูแปลกไปนะคะ ดูปกติแบบว่าไม่เคยมีเราอยู่ในกลุ่มเลย
เราเองก็ไม่รู้ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ เพราะเรื่องทะเลาะหรือเรื่องบาดหมางกันก็ไม่มี รู้แค่ว่าพักหลังๆ เพื่อนไม่ค่อยจะอยู่ด้วย คุยเล่นหรือหยอกล้อกันก็ไม่กล้าทำเหมือนอย่างก่อนแล้วค่ะ

เราพยายามไม่คิดอะไร แต่ในใจมันก็คิดอยู่ดีนะคะ ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำให้เราไม่อยากไปโรงเรียนแล้วค่ะ เพราะว่าในห้องเราก็มีอยู่แต่พวกเค้า คือในห้องเราแบ่งพวกแบ่งฝ่ายกันอยู่ค่ะ เราก็ได้แต่เกาะเพื่อนที่เราพอคุยกับเค้าได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องอยู่คนเดียวตอนไหน เราควรทำยังไงดีคะ ขอคำปรึกษาในนี้หน่อยนะคะ ว่าเราควรทำตัวหรือปรับตัวยังไงดี 😢