เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราเป็นรุ่นพี่ปีสุดท้ายแล้วค่ะ เราอยู่กับเพื่อนๆที่สนิทกันประมาณ 9คนค่ะ เราเป็นผู้หญิงคนเดียว ทุกคนคือดีกับเรามากๆเลย ไม่เคยล้ำเส้น พอเข้าสู่การฝึกงานเราได้ฝึกงานกับเพื่อนสนิทในกลุ่มเพราะที่ปรึกษาให้ลงที่ละ 2คน เราฝึกงานประมาณ 5เดือน 2อาทิตย์สุดท้ายตอนฝึกงาน เราได้ย้ายออกจากหอพักเพราะหอพักเรามีปัญหาเรื่องขึ้นค่าห้องพัก ค่าไฟ เลยขอมาอยู่กับเพื่อนที่เราฝึกงาน เพราะพี่เพื่อนเป็นผู้หญิงค่ะ เพื่อนคนนี้เป็นผู้ชายเขาทำทุกอย่างให้เรา ตากผ้า รีดผ้า ทำทุกอย่าให้เราหมดเลย เพราะเขาก็ทำแบบนี้ประจำไม่ว่าจะกับเพื่อนคนไหนที่เคยมาอยู่ด้วย แล้วก็ย้ายมาอยู่หอพักอยู่เองค่ะ จากนั้นทางวิทยาลัยขอเรามาช่วยปฐมนิเทศน์รุ่นน้อง ปวส.1 เราเจอน้องคนหนึ่งคือเราเจอน้องเขา เราชอบน้องเขา แล้วให้เพื่อนไปขอเฟสมา แล้วคุยกันได้ 1เดือนกว่าๆแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน เพราะน้องเขาไม่คบใครมาเกือบจะ 2ปี พอเราคุยมากๆน้องเขาก็ขอคบค่ะ คบได้ 2เดือน เขาดีกับเรามากๆเลย น้องเขาบอกพ่อแม่ บอกทุกคนแบบไม่อายที่คบเรา และเราก็บอกเพื่อนในกลุ่มที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน แล้วเพื่อนคนที่ฝึกงานด้วยก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปมากค่ะ เขาไม่คุยกับเรา เราคุยด้วยก็เดินหนี ไม่ก็ทำเป็นไม่ได้ยินที่เราพูด พอเราอึดอัดมากๆจึงรู้ว่าเพื่อนที่ฝึกงานชอบเรา แล้วน้องที่คบอยู่เขารู้ว่าเพื่อนเราก็ชอบเรา เขาเลยให้เราเลือกคบเพื่อนแล้วเลิกกับน้องเขา จนกลายเป็นแฟน ตอนนี้คบแฟนได้ 5เดือนละค่ะ แต่ทุกวันนี้เจอหน้าน้องเขาทุกวัน เราก็ยังแอบมองน้องเขาทุกวัน บางวันก็แอบร้องไห้ออกมาเพราะรู้สึกผิดค่ะ เพื่อนๆคิดว่าที่เราทำ เราทำถูกแล้วจริงๆหรอค่ะ ??
ช่วยเข้ามาอ่านและขอคำแนะนำหน่อยค่ะ