สวัสดีค่า ทุกคนๆๆ ที่เข้ามาอ่านเนอะ
เราเข้ามาปี 1 ในฐานะเฟรสชี่ปี 1 ซึ่งเข้ามาต้องมีการรับน้องเป็นเรื่องปกติของทุกมหาลัย ซึ่งเราจับได้บัดดี้ผู้ชาย อร้ายผู้ชายสาขาเราไม่มีหน้าตาดีซักคน 5555 ล้อเล่นนร๊า พอเค้าให้คุยกับบัดดี้ตัวเอง พูดได้แค่ถามชื่อกันเฉยๆ จบ พอ555 แต่รุ่นพี่บอกว่าให้โทรตามบัดดี้ด้วยนะ เราคิดในใจเรื่องไรของตรูเนี้ย เราเรียนโรงเรียนที่เป็นโรงเรียนหญิงล้วนมา ซึ่งโรงเรียนสอนให้ใช้ชีวิตด้วยตนเอง เริ่มเข้าอาทิตย์ที่2 ของการรับน้องก็มีการแนะนำเพื่อนนู่นนี่ มีการคัดเลือกดาว-เดือน ซึ่ง เดือนสาขาเราก็พอดูได้ ณ ตอนนั้น ซึ่งเป็นเพื่อนกับบัดดี้เราซึ่งเราไม่เคยเห็นเดือนสาขาเราคนนี้ในสายตา(แรงไปไหม เค้าขอโทษTT) ซึ่งเดือนคนนั้นชื่อ ย่อ ภ. (ไม่อยากเอ่ยชื่อจริง) มีการประกวดเพื่อค้นหาเดือนคณะ ซึ่งเราก็ไปดูการแข่งขัน ซึ่งในตอนนั้นเราก็พูดกับเพื่อนเราว่า “มันจะปลิวตามพัดลม”ไหม ซึ่ง ภ. ก็ได้ถือครองตำแหน่งเดือนประจำสาขา และเราก็เริ่มเห็นมันมากขึ้น เพราะมันเป็นเพื่อนกับบัดดี้เรา แต่ยังไม่สนิท พอช่วงขึ้นปี 2 ต้องมีการมารับน้องปี1 คือการลงทะเบียนและการผูกแขนวันน้องรายงานตัวของทางมหาลัย ซึ่งวันนั้นเราก็ไปและเราก็ได้เจอกับเพื่อนสนิทของภ.ซึ่งเราเคยคุยและสนิทกันอยู่แล้ว และก็มา ภ.เพื่อนด้วย เราก็เลยมีโอกาสได้คุยกันบ้าง ซึ่งภ.มันเป็นคนกวน…มาก และเป็นคนที่หัวเราะง่าย เราก็เลยได้คุยกับมัน แต่หลังจากนั้นก็เจอกันอีกที่เปิดเทอม ซึ่งเราก็ไม่ได้อะไร
การรับน้องของปี 2 จึงเริ่มขึ้น แต่ปี 2ต้องเจอกันก่อน และเราชอบเกาหลีมาก และเก็บเงินดูคอนเกาหลี ซึ่งเพื่อนเรารู้ดี และก่อนที่จะประชุมเพื่อนเราและบัดดี้พุดถึงการไปติ่งของเรา เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเราเรย เพราะมันรู้กันทั้งชั้นปี ยย้ากก และ ภ. นี่แหละคือคนที่ทำให้รู้555 เพราะมันเล่นประกาศเลย 555 และหลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้คุยกันบ้างก่อนเปิดเทอมในแชท และเราได้ย้ายมาอยู่กับเพื่อนเราที่หอนอกกัน2 คนก่อนเปิดเทอม และเพื่อนสนิทของภ. ติดต่อมาหาเราให้หาห้องพักให้หน่อย เอาหอที่เราอยู่ (หอเราเป็นหอรวม) เราก็หาให้เสร็จ และหาได้คือชั้น 3 หอฝั่งตรงข้ามเรา เปิดเทอมก็เจอกัน ซึ่งก่อนเปิดเทอมก็ต้องแจอกันที่หอ และในวันนั้นเราได้ยินเสียงบิ๊คไบค์ ดังเข้ามาในหอเรา เพราะมันดังมาก ซึ่งเราก็ไม่ได้ออกไปดูแต่อย่างใด ถึงช่วงเย็นมีการออกไปรับน้อง เราก็เรยลงมาเอามอไซค์ เราเห็นบิ๊คไบค์จอดอยู่ข้างขวาเรา และมีรถเพื่อนเราจอดอยู่ข้างซ้ายเราเช่นกัน คนละข้าง แล้วเราก็เห็นเพื่อนเราเดินลงมาพอดี เราก็เรยทักเพื่อนเรา แล้วเรื่องที่เราไม่คาดฝันเกิดขึ้น เพราะบิ๊กไบค์คันที่ดำ ที่จอดอยู่คือ รถของ ภ. ป้ายแดง (ตรูช็อค) และเราก็ขับออกไปพร้อมเพื่อนเราและ ภ. ส่วนเพื่อนเราที่อยู่ห้องกับเราไม่ไป พอเราขี่รถมารับน้อง เราขี่หน้าสุด (ไม่ใช่พวกเพื่อนเราให้เกียรตินะ แต่มันไม่รู้ว่าไปที่ไหน) พอขี่เข้ามามีแต่คนหันมอง ภ. เป็นสายตาเดียวแล้วเราก็จอดรถข้างกัน และการรับน้องก็เริ่มขึ้น และต้องมีการจับสายรหัส ซึ่งปี 2ต้องมีการจับสายรหัส ปี2 ต้องไปคิดนามแฝงมา ซึ่งมันยากมาก แต่เราคิดได้เพราะเราชอบเกาหลี555 เราคิดได้555 และเพื่อนก็อยากให้เราคิดให้รวมถึง ภ. ด้วย (สนิทกันตอนไหนเนี้ย) เราเรยต้องมามองว่าอะไรของมันที่เด่น คิดได้ก็คือ รถบิ๊คไบค์มันนี่แหละ พอจับสายรหัส น้องรหัสที่จับได้พี่รหัสคือ ภ.ก็ตามหาไปดิ (อาจจะงงว่าทำไมถึงต้องตามหา) เพราะมันไม่เคยเอาบิ๊คไบค์ออกมาอีกเลย นั่งแต่รถเพื่อน หาไปเถอะ จนต้องมีการสปอย มีน้องไปนั่งเฝ้ามันที่หอ แต่หารถมันไม่เจอเพราะมันคุมรถไว้อย่างดี 555 ปี2 ก็ต้องเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ งานกลุ่มก็จะเยอะขึ้นเรื่อยๆ เราก็จะมีโอกาสได้คุยกับ ภ.มากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ
เรื่องยังไม่จบ นี่แค่เริ่มต้น เดี๋ยวมาต่อนร๊า
แอบรักเพื่อนตัวเองสุดท้ายจบ......
เราเข้ามาปี 1 ในฐานะเฟรสชี่ปี 1 ซึ่งเข้ามาต้องมีการรับน้องเป็นเรื่องปกติของทุกมหาลัย ซึ่งเราจับได้บัดดี้ผู้ชาย อร้ายผู้ชายสาขาเราไม่มีหน้าตาดีซักคน 5555 ล้อเล่นนร๊า พอเค้าให้คุยกับบัดดี้ตัวเอง พูดได้แค่ถามชื่อกันเฉยๆ จบ พอ555 แต่รุ่นพี่บอกว่าให้โทรตามบัดดี้ด้วยนะ เราคิดในใจเรื่องไรของตรูเนี้ย เราเรียนโรงเรียนที่เป็นโรงเรียนหญิงล้วนมา ซึ่งโรงเรียนสอนให้ใช้ชีวิตด้วยตนเอง เริ่มเข้าอาทิตย์ที่2 ของการรับน้องก็มีการแนะนำเพื่อนนู่นนี่ มีการคัดเลือกดาว-เดือน ซึ่ง เดือนสาขาเราก็พอดูได้ ณ ตอนนั้น ซึ่งเป็นเพื่อนกับบัดดี้เราซึ่งเราไม่เคยเห็นเดือนสาขาเราคนนี้ในสายตา(แรงไปไหม เค้าขอโทษTT) ซึ่งเดือนคนนั้นชื่อ ย่อ ภ. (ไม่อยากเอ่ยชื่อจริง) มีการประกวดเพื่อค้นหาเดือนคณะ ซึ่งเราก็ไปดูการแข่งขัน ซึ่งในตอนนั้นเราก็พูดกับเพื่อนเราว่า “มันจะปลิวตามพัดลม”ไหม ซึ่ง ภ. ก็ได้ถือครองตำแหน่งเดือนประจำสาขา และเราก็เริ่มเห็นมันมากขึ้น เพราะมันเป็นเพื่อนกับบัดดี้เรา แต่ยังไม่สนิท พอช่วงขึ้นปี 2 ต้องมีการมารับน้องปี1 คือการลงทะเบียนและการผูกแขนวันน้องรายงานตัวของทางมหาลัย ซึ่งวันนั้นเราก็ไปและเราก็ได้เจอกับเพื่อนสนิทของภ.ซึ่งเราเคยคุยและสนิทกันอยู่แล้ว และก็มา ภ.เพื่อนด้วย เราก็เลยมีโอกาสได้คุยกันบ้าง ซึ่งภ.มันเป็นคนกวน…มาก และเป็นคนที่หัวเราะง่าย เราก็เลยได้คุยกับมัน แต่หลังจากนั้นก็เจอกันอีกที่เปิดเทอม ซึ่งเราก็ไม่ได้อะไร
การรับน้องของปี 2 จึงเริ่มขึ้น แต่ปี 2ต้องเจอกันก่อน และเราชอบเกาหลีมาก และเก็บเงินดูคอนเกาหลี ซึ่งเพื่อนเรารู้ดี และก่อนที่จะประชุมเพื่อนเราและบัดดี้พุดถึงการไปติ่งของเรา เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเราเรย เพราะมันรู้กันทั้งชั้นปี ยย้ากก และ ภ. นี่แหละคือคนที่ทำให้รู้555 เพราะมันเล่นประกาศเลย 555 และหลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้คุยกันบ้างก่อนเปิดเทอมในแชท และเราได้ย้ายมาอยู่กับเพื่อนเราที่หอนอกกัน2 คนก่อนเปิดเทอม และเพื่อนสนิทของภ. ติดต่อมาหาเราให้หาห้องพักให้หน่อย เอาหอที่เราอยู่ (หอเราเป็นหอรวม) เราก็หาให้เสร็จ และหาได้คือชั้น 3 หอฝั่งตรงข้ามเรา เปิดเทอมก็เจอกัน ซึ่งก่อนเปิดเทอมก็ต้องแจอกันที่หอ และในวันนั้นเราได้ยินเสียงบิ๊คไบค์ ดังเข้ามาในหอเรา เพราะมันดังมาก ซึ่งเราก็ไม่ได้ออกไปดูแต่อย่างใด ถึงช่วงเย็นมีการออกไปรับน้อง เราก็เรยลงมาเอามอไซค์ เราเห็นบิ๊คไบค์จอดอยู่ข้างขวาเรา และมีรถเพื่อนเราจอดอยู่ข้างซ้ายเราเช่นกัน คนละข้าง แล้วเราก็เห็นเพื่อนเราเดินลงมาพอดี เราก็เรยทักเพื่อนเรา แล้วเรื่องที่เราไม่คาดฝันเกิดขึ้น เพราะบิ๊กไบค์คันที่ดำ ที่จอดอยู่คือ รถของ ภ. ป้ายแดง (ตรูช็อค) และเราก็ขับออกไปพร้อมเพื่อนเราและ ภ. ส่วนเพื่อนเราที่อยู่ห้องกับเราไม่ไป พอเราขี่รถมารับน้อง เราขี่หน้าสุด (ไม่ใช่พวกเพื่อนเราให้เกียรตินะ แต่มันไม่รู้ว่าไปที่ไหน) พอขี่เข้ามามีแต่คนหันมอง ภ. เป็นสายตาเดียวแล้วเราก็จอดรถข้างกัน และการรับน้องก็เริ่มขึ้น และต้องมีการจับสายรหัส ซึ่งปี 2ต้องมีการจับสายรหัส ปี2 ต้องไปคิดนามแฝงมา ซึ่งมันยากมาก แต่เราคิดได้เพราะเราชอบเกาหลี555 เราคิดได้555 และเพื่อนก็อยากให้เราคิดให้รวมถึง ภ. ด้วย (สนิทกันตอนไหนเนี้ย) เราเรยต้องมามองว่าอะไรของมันที่เด่น คิดได้ก็คือ รถบิ๊คไบค์มันนี่แหละ พอจับสายรหัส น้องรหัสที่จับได้พี่รหัสคือ ภ.ก็ตามหาไปดิ (อาจจะงงว่าทำไมถึงต้องตามหา) เพราะมันไม่เคยเอาบิ๊คไบค์ออกมาอีกเลย นั่งแต่รถเพื่อน หาไปเถอะ จนต้องมีการสปอย มีน้องไปนั่งเฝ้ามันที่หอ แต่หารถมันไม่เจอเพราะมันคุมรถไว้อย่างดี 555 ปี2 ก็ต้องเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ งานกลุ่มก็จะเยอะขึ้นเรื่อยๆ เราก็จะมีโอกาสได้คุยกับ ภ.มากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ