ไม่มีไรครับ มารำพึงรำพันเฉยๆ

16-8-60 วันพุธ
ผมแอบรักคนๆนึง ผมพยายามคุยกับเขาให้มากที่สุด ไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม ผมแอบชอบเขาตั้งแต่เจอกันครั้งแแรกที่ร้านสะดวกซื้อ ผมรู้สึกว่ามันดีต่อผมอย่างมาก มากจริงๆครับ และวันนั้นแหละเป็นวันที่ผม แอบ ชอบ เขา
ผมทักไปหาเขาทุกวันอ่ะครับ ตอบมั้งไม่ตอบมั้ง ผมเข้าใจว่าเขาทำงาน แต่ผมก็ทัก ทักโดยไม่หวังว่าจะตอบหรือไม่ตอบ คุยเหมือนแฟนอ่ะครับ ทำไร กินไรยัง อย่าลืมกินนะ ทำไร นอนยัง ฝันดีนะ ทุกวันทุกคืน แต่ผมไม่กล้าบอกซักทีว่าผมชอบเขา
สาเหตุที่ไม่กล้าหรอครับ ก็เคยบอกชอบแล้วหายไปเลย ไม่คุย ไม่อะไรกับผมเลย ทั้งที่สนิทมาก ง่ายๆคือเสียเพื่อนครับ
ผมพยายามถามเขา ยกตัวอย่างเป็นกรณีศึกษาเลย55555 เขาก็ตอบ คำตอบเขาก็โอนะครับ คราวนี้ผมลองถามคำถามที่เกี่ยวกับผม ผมถามว่าสมมุติว่าเราคบกันหละ55555 ปรากฎว่า เขาหายไปครับ เขาหายไปประมาณ10นาทีได้ ผมจึงขอโทษเขา ผมจึงรู้ชะตาตัวเองครับว่าต่อไปมันนจะเกิดอะไรขึ้น
เขาคงหายไปแน่นอนครับ 100% ผมแอบชอบใครก็ไม่ประสบความสำเร็จเลยครับ น้ำตามา55555 เลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่อีก โอ้ววว
ผมอยากให้เขาเห็นกระทู้นี้มาก อยากบอกรักเขา อยากจะคบเขาเป็นแฟนมาก มันก็ได้แค่อยากหละครับทำไรไม่ได้ จะให้บังคับเขาให้เป็นแฟนเราก็ทำไมได้อีก มันคิดหนักจริงๆนะครับ ใครที่แอบรักใครจะรู้ดี เจ็บนะครับ แต่แสดงออกไม่ได้  แสดงออกมาก็เจ็บ เจ็บจนชาหละครับงานนี้ ยิ่งเขามีแฟนอีก เจ็บเขาไป
เจ็บงี้กินเหล้าเถอะ
แค่นี้แหละครับ ถ้ามีอีกก็จะเล่าอีก มีข้อแนะนำเชิญครับ