ความดี ความชั่วไม่เกี่ยวกับสติ

สติรู้ ว่าสติตนชั่วอยู่ หรือสติตนดีอยู่

การปฏิบัติธรรมมุ่งปฏิบัติใน เรื่องศีล สมาธิ ปัญญา ศีลเป็นบาท ของ สมาธิ สมาธิเป็นบาทของปัญญา ใช้สติไม่มีสมาธิ ไม่เกิดปัญญา มรรค ย่อลงมาที่ศีล สมาธิ ปัญญา สติแค่เป็นตัวช่วย ตามระลึกรู้ แต่ไม่เกิดปัญญา ส

ปฏิบัติดี ปฏิบัติ ชอบ มีสติ มีสมาธิ ศีลเกิดที่ใจขึ้นเอง เพราะใจ เกิดสำรวม ใจระวังเอง ไม่ต้องไปคิดเรื่องศีลเลย ใจเกิดหิริโอตัปปะเอง คือเกรงกลัวบาป ทั้งในที่ลับ และที่แจ้ง

อัตตาคือการไปบังคับ สิ่งนั้นๆให้เป็นไปตามที่ตนนึก คิด ไปบังคับให้อยู่ในใจตน ธรรมชาตินั้นจะบังคับได้หรือไม่ได้ใจตนก็ก่อเกิดอัตตาขึ้นมา การเจริญสติ โดยการให้ทาน ศีล ภาวณา ตนเป็นผู้กำหนด อัตตาขึ้นมา

ผู้ที่จะเจริญสติปัฏฐาน4 ได้ต้องมีกรรมฐาน เป็นเบื้องต้น คือเริ่มด้วยสมถะกรรมฐาน และวิปัสสนากรรมฐาน คนที่บอกว่าทำสติคือสติปัฏฐาน4 พูดหลอกลวงไม่จริง พูดเพราะความไม่รู้จริง สติพิ้นฐานไม่มี จะไปเอาสติปัฏฐา

ต้องทราบวิธีการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน แบบเข้าใจง่ายๆ สั้นๆๆกระชับได้ใจความ ตอนนี้จิตใจกำลังฟุ้งซ๋านล่องลอยอยู่กับกิเลสตัณหา ความอยากได้อยากมี หลงใหลอยู่ในห้วงของกิเลส ทำให้จิตใจปั่นป่วนไม่สงบสุข จึงคิด

คนที่มีสติชั่ว วันๆๆคิด พยายามจะทำแต่ความชั่ว ไม่เคยคิดดี ไม่เคยคิดเข้าวัดถือศีลทำบุญ แล้วจะไปมีสติที่เป็นกุศลได้อย่างไร หลง หลงไม่รู้ว่า ดี ว่าชั่ว หลงว่ากุศล หลงว่าอกุศล ไม่รู้จักว่าเป็นอย่างไร