หวัดดีคับ^^ ผม บอม นะคับ มีเรื่องอยากเล่าน่ะคับ (เขียนครั้งแรก)
ผมศึกษาอยู่ในวิลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ตอนนี้ก็ ปวส. ปีสุดท้ายแล้ว อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปี1 ละ (ปี1-3=ปวช ปี4-5=ปวส)
ย้อนไปตอนปี4นะคับ ผมเจอคนๆนึงที่ผมแอบชอบเค้า ก็ตอนปิดเทอมใหญ่จะขึ้นปี4 ก่อนเปิดเทอมทางวิลัยมีเข้าค่ายผมเจอเค้าตอนที่นั่งบนรถบัสระหว่างเดินทางไปที่ค่าย เพราะที่ผมนั่งมันว่าง อ.(อ.=อาจารย์)เลยหาคนมานั่ง ทีแรกที่ผมเจอคิดว่า “เฮ้ยใครวะตัดสกินเฮด” ผมชอบทรงสกินเฮดผมเองก็ตัด แต่มีอีกอย่างที่ทำให้ผมสนใจ คือเค้าขาวมากคับ มันไม่ได้ขาวซีดนะ ทีแรกผมพยายามไม่มองเค้ามาก แต่สุดท้ายก็ไม่รอดคับ ระหว่างนั่งรถไปรถมันก็ติดด้วยและบรรยากาศมันเงียบคับผม ไม่ได้คุยกับเค้าเลย เลยคิดว่าทักดีกว่า
“อยู่สาขาไร”
“เทคคอม อยู่สาขาไร”
“อิเล็ก อยู้ห้องไร”
“ห้อง3”
จบคำ ผมหันมาเล่นโทสับต่อ แล้วไม่มีการพูดกันอีกเลย เพราะผมคิดจะไม่รู้จักจะดีกว่า จนถึงค่ายลงรถแล้ว ผมคิดว่าคงไม่ได้เจอกันละล่ะ ทุกคนไปเข้าแถวเพื่อเปิดค่ายและแบ่งเป็นกลุ่มสี โดยเขาให้นับ 1-6 ใครได้เลขไหนไปอยู่ด้วยกัน ผมนับได้เลข 5 ซึ่งผมได้สีชมพู แต่ละสีจะจัดแถว ชาย2 หญิง1 แถวหญิงจะอยู่ซ้ายผมอยู่ต่อแถวหญิงแต่แถวถัดไปคนที่อยู่ข้างผมคือคนเดียวกันกับที่นั่งข้างผมบนรถบัส นาทีนั้นผมคิดว่า “เฮ้ยกะว่าจะไม่เจอกันละนะ ยังเจออยู่สีเดียวกันด้วย” คับแน่นอนต้องทักกันแล้วละ ผมก็คุยๆกับเค้าแต่ยังไม่รู้ชื่อกันเลย ทีนี้ อ.ให้เอาประเป๋าไปเก็บใต้ถุนบ้านไปทีละแถว ผมถามชื่อของเค้าจากเพื่อนเค้าที่อยู่ข้างหลัง เค้าชื่อ นุ่น “ผู้ชายเชี้ยไร ชื่อนุ่น ” จากนั้นแต่ละสีต้องไปเล่นด้านต่างๆให้ครบ12 ด่าน เราใช้เวลาเข้าค่าย 3วัน 2คืน แต่มันเป็นเวลาสั้นๆที่ผมมีความสุขมากๆคับ จบจากค่ายผมคิดว่าทีจริงผมรู้ตัวแต่แรกแล้วว่าอย่าไปมีใครเลย เดี๋ยวก็ลงเอยเหมือนเดิมอีก แต่สุดท้ายผมก็ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้ ผมคิดว่าถ้าบอกว่าผม ชอบเค้า เค้าคงไม่แน่ๆ ผมเลยจะเป็นแค่เพื่อนเค้าเนี่ยแหละ ดีแล้ว
พอเปิดเทอมเรากะเจอกันบ้างเป็นบ้างครั้งส่วนใหญ่ นุ่นจะทักผม ผมกะทักกลับแค่นั้นเอง แต่อยู่ที่วิลัยเราไม่ค่อยได้เจอกัน และเพื่อได้คุยกับนุ่นผมเปิดไอดีสตรีมเลยคับ เพื่อเล่นเกมกับนุ่น แต่ก็แค่ช่วงนึง หลังๆมาผมไม่ได้เข้าไปเล่นเลย ผมก็ทักนุ่นในเฟสบ้างนานๆครั้ง และจะเป็นผมเนี่ยแหละที่ทักไปตลอด
จนมาถึงช่วงนึงที่ผ่านไปไม่นานนี้ ผมก็ทักนุ่นไปเหมือนเดิม แต่คิดไงไม่รู้ อยากรู้ว่านุ่นมีแฟนยังเลยถามไป
ทีแรกก็ตกใจนิดหน่อยที่มี แต่ก็เตรียมใจไว้แล้วว่าถ้าเค้ามีก็ไม่เป็นไร เลยไม่ได้คิดไรมาก
“คบกันดีๆล่ะ” วินาทีนั้นที่เขียนคำนี้ตอบไป มันสุดๆเลยคับ เหมือนประมาณว่า ไม่เป็นไรเราโอเค โชคดีล่ะ นั่งดูเค้าคู่กัน แล้วเราละ ผมนี้เห็นภาพเลย
แต่ที่กินใจผมสุดๆก็คือ
“นายล่ะเมื่อไหร่จะมีบ้าง หาแฟนได้แล้ว หาใครสักคนสิจะได้ไม่เหงา”
โอ้โหตรงนี้ผมอยากจะบอกไปว่า “ก็นายไง อยากให้นายเป็นแฟน จะได้หายเหงา” แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมอยากบอกนะ แต่กลัว จะเสียอะไรก็เสียเถอะ แต่ขออย่างเดียวอย่าเสียเพื่อน ตรงนี้แหละที่ผมกลัว
ตอนนี้ผมเรียนปีสุดท้ายแล้วจบก็คงไม่ได้เจอกัน ที่ผมคิดก็คือ พยายามเป็นเพื่อนให้สนิทกับเค้า และเป็นเพื่อนแบบนี้ตลอดไป
จริงๆเป็นแฟนผมก็อยากเป็นนะ ถ้าเป็นไปได้นะ
-------------------------------------------------------------
ผมอยากถามผู้อ่านนะคับ ว่า
--ที่ผมคิดมันถูกไหม ดีรึป่าว (ที่เป็นแค่เพื่อนเค้าแบบนี้)--
--ถ้าผมบอกเค้าล่ะ จะดีรึป่าว--
-------------------------------------------------------------
ขอบคุณคับ^^
สำหรับที่เข้ามาอ่านและความคิดเห็น
เรื่องรักๆของคนๆนึง
ผมศึกษาอยู่ในวิลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ตอนนี้ก็ ปวส. ปีสุดท้ายแล้ว อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปี1 ละ (ปี1-3=ปวช ปี4-5=ปวส)
ย้อนไปตอนปี4นะคับ ผมเจอคนๆนึงที่ผมแอบชอบเค้า ก็ตอนปิดเทอมใหญ่จะขึ้นปี4 ก่อนเปิดเทอมทางวิลัยมีเข้าค่ายผมเจอเค้าตอนที่นั่งบนรถบัสระหว่างเดินทางไปที่ค่าย เพราะที่ผมนั่งมันว่าง อ.(อ.=อาจารย์)เลยหาคนมานั่ง ทีแรกที่ผมเจอคิดว่า “เฮ้ยใครวะตัดสกินเฮด” ผมชอบทรงสกินเฮดผมเองก็ตัด แต่มีอีกอย่างที่ทำให้ผมสนใจ คือเค้าขาวมากคับ มันไม่ได้ขาวซีดนะ ทีแรกผมพยายามไม่มองเค้ามาก แต่สุดท้ายก็ไม่รอดคับ ระหว่างนั่งรถไปรถมันก็ติดด้วยและบรรยากาศมันเงียบคับผม ไม่ได้คุยกับเค้าเลย เลยคิดว่าทักดีกว่า
“อยู่สาขาไร”
“เทคคอม อยู่สาขาไร”
“อิเล็ก อยู้ห้องไร”
“ห้อง3”
จบคำ ผมหันมาเล่นโทสับต่อ แล้วไม่มีการพูดกันอีกเลย เพราะผมคิดจะไม่รู้จักจะดีกว่า จนถึงค่ายลงรถแล้ว ผมคิดว่าคงไม่ได้เจอกันละล่ะ ทุกคนไปเข้าแถวเพื่อเปิดค่ายและแบ่งเป็นกลุ่มสี โดยเขาให้นับ 1-6 ใครได้เลขไหนไปอยู่ด้วยกัน ผมนับได้เลข 5 ซึ่งผมได้สีชมพู แต่ละสีจะจัดแถว ชาย2 หญิง1 แถวหญิงจะอยู่ซ้ายผมอยู่ต่อแถวหญิงแต่แถวถัดไปคนที่อยู่ข้างผมคือคนเดียวกันกับที่นั่งข้างผมบนรถบัส นาทีนั้นผมคิดว่า “เฮ้ยกะว่าจะไม่เจอกันละนะ ยังเจออยู่สีเดียวกันด้วย” คับแน่นอนต้องทักกันแล้วละ ผมก็คุยๆกับเค้าแต่ยังไม่รู้ชื่อกันเลย ทีนี้ อ.ให้เอาประเป๋าไปเก็บใต้ถุนบ้านไปทีละแถว ผมถามชื่อของเค้าจากเพื่อนเค้าที่อยู่ข้างหลัง เค้าชื่อ นุ่น “ผู้ชายเชี้ยไร ชื่อนุ่น ” จากนั้นแต่ละสีต้องไปเล่นด้านต่างๆให้ครบ12 ด่าน เราใช้เวลาเข้าค่าย 3วัน 2คืน แต่มันเป็นเวลาสั้นๆที่ผมมีความสุขมากๆคับ จบจากค่ายผมคิดว่าทีจริงผมรู้ตัวแต่แรกแล้วว่าอย่าไปมีใครเลย เดี๋ยวก็ลงเอยเหมือนเดิมอีก แต่สุดท้ายผมก็ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้ ผมคิดว่าถ้าบอกว่าผม ชอบเค้า เค้าคงไม่แน่ๆ ผมเลยจะเป็นแค่เพื่อนเค้าเนี่ยแหละ ดีแล้ว
พอเปิดเทอมเรากะเจอกันบ้างเป็นบ้างครั้งส่วนใหญ่ นุ่นจะทักผม ผมกะทักกลับแค่นั้นเอง แต่อยู่ที่วิลัยเราไม่ค่อยได้เจอกัน และเพื่อได้คุยกับนุ่นผมเปิดไอดีสตรีมเลยคับ เพื่อเล่นเกมกับนุ่น แต่ก็แค่ช่วงนึง หลังๆมาผมไม่ได้เข้าไปเล่นเลย ผมก็ทักนุ่นในเฟสบ้างนานๆครั้ง และจะเป็นผมเนี่ยแหละที่ทักไปตลอด
จนมาถึงช่วงนึงที่ผ่านไปไม่นานนี้ ผมก็ทักนุ่นไปเหมือนเดิม แต่คิดไงไม่รู้ อยากรู้ว่านุ่นมีแฟนยังเลยถามไป
ทีแรกก็ตกใจนิดหน่อยที่มี แต่ก็เตรียมใจไว้แล้วว่าถ้าเค้ามีก็ไม่เป็นไร เลยไม่ได้คิดไรมาก
“คบกันดีๆล่ะ” วินาทีนั้นที่เขียนคำนี้ตอบไป มันสุดๆเลยคับ เหมือนประมาณว่า ไม่เป็นไรเราโอเค โชคดีล่ะ นั่งดูเค้าคู่กัน แล้วเราละ ผมนี้เห็นภาพเลย
แต่ที่กินใจผมสุดๆก็คือ
“นายล่ะเมื่อไหร่จะมีบ้าง หาแฟนได้แล้ว หาใครสักคนสิจะได้ไม่เหงา”
โอ้โหตรงนี้ผมอยากจะบอกไปว่า “ก็นายไง อยากให้นายเป็นแฟน จะได้หายเหงา” แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมอยากบอกนะ แต่กลัว จะเสียอะไรก็เสียเถอะ แต่ขออย่างเดียวอย่าเสียเพื่อน ตรงนี้แหละที่ผมกลัว
ตอนนี้ผมเรียนปีสุดท้ายแล้วจบก็คงไม่ได้เจอกัน ที่ผมคิดก็คือ พยายามเป็นเพื่อนให้สนิทกับเค้า และเป็นเพื่อนแบบนี้ตลอดไป
จริงๆเป็นแฟนผมก็อยากเป็นนะ ถ้าเป็นไปได้นะ
-------------------------------------------------------------
ผมอยากถามผู้อ่านนะคับ ว่า
--ที่ผมคิดมันถูกไหม ดีรึป่าว (ที่เป็นแค่เพื่อนเค้าแบบนี้)--
--ถ้าผมบอกเค้าล่ะ จะดีรึป่าว--
-------------------------------------------------------------
ขอบคุณคับ^^
สำหรับที่เข้ามาอ่านและความคิดเห็น