คือเรารู้จักกับคนคนนึงค่ะ ตอนไปเรียนมหาลัย ไปเรียนตัวคนเดียวค่ะ ไม่มีเพื่อนซักคน เลยเริ่มทำความรู้จักกับเพื่อนหลายๆคน ตอนแรกอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆค่ะ แต่พอหลังๆนี่ต่างคนต่างแยกย้ายกัน เหลือแค่เรากับเค้าสองคน เราไปไหนด้วยกันมาตลอด ไปกินข้าว ไปเรียน ใช้เวลาดีๆร่วมกันเยอะ เรียกว่าเจอกันทุกวัน รู้สึกว่าสนิทกันมากเลยค่ะ เพราะว่าต่างคนต่างก็ไม่มีเพื่อนค่ะ อ่อคือเค้าเป็นผช.มีแฟนแล้วด้วย แต่เค้าไม่ได้เรียนด้วยกันกับแฟนค่ะส่วนเราก็เป็นผญ. คือตอนแรกก็ไม่มีอะไรนะ เพื่อนก็คือเพื่อน แต่พออยู่ไป อยู่มา เค้าก็เริ่มแคร์เรามากขึ้น เค้ารู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่ผช.คนอื่นเข้ามาใกล้เรา เรายอมรับค่ะว่าเรารู้สึกดี แต่ก็พยามห้ามใจตัวเองไว้ ว่าเค้ามีแฟนแล้วเว้ย เค้าเป็นเพื่อนเราไม่มีอะไรหรอกมั้ง แต่พออยู่มาวันนึง เค้าก็บอกว่าเค้าชอบเรานะ เรามาลองคุยกันมั้ย เราก็คุยนะคะ แต่ไม่กล้าถามเค้าเรื่องแฟน จนวันนึงปิดเทอมต่างคนต่างก็แยกย้าย เราก็คิดว่าเค้าคงต้องกลับไปเจอแฟนเค้า เราเลยตัดสินใจถามเค้าว่า แล้วแฟนแกไปไหน เค้าบอดว่า เลิกตั้งนานแล้ว คือตอนที่อยู่มอ เค้าก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องแฟนเค้า รุ้แค่ว่าเค้าคบกันมานาน ตอนนั้นเราก็แอบดีใจค่ะ ว่าเค้าเลิกกันแล้ว เราก็คงไม่ใช่มือที่สาม เราก็ยังคุยกันเรื่อยๆค่ะเกือบๆ2เดือน อยู่ดีเค้าก็หาไป แล้วก็บอกเราว่า เราเลิกคุยกันนะ แฟนเราจับได้ว่าเราคุยกับแกอ่ะ เราก็แบบ อ่าวเห้ย นี่มันไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า แล้วเค้าก็หายไปเลยค่ะ ตอนนั้นคือเราแย่มากแบบ นี่จะทิ้งกันง่ายๆขนาดนี้เลยหรอ อย่างน้อยเห็นความเป็นเพื่อนก็ยังดี ผ่านไปหลายวันเราก็เหมือนจะทำใจได้แล้ว อยู่ๆเค้าก็ทักเรามาว่า เป็นไงบ้าง กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เค้าคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่อยู่ด้วยกัน ในใจก็อยากกลับไปค่ะ แต่กลัวจะเสียใจอีก ควรทำไงคะ
เค้ามาขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ทั้งๆที่เค้าทิ้งเราไปเอง เราควรกลับไปดีไหมคะ