สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ผมมีนิสัยชอบอ่านกระทู้ แต่ไม่เคยที่จะแสดงความเห็น อะไรกับกระทู้อื่นๆเลย แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นครับ
*** ประเด็นอยู่ที่ว่าผม แอบชอบคนๆ นึ่งที่เจอหลังเวลาเลิกงาน ประมาณห้าโมงครึ่ง บวกลบนิดหน่อย ในเส้นรถไฟฟ้าใต้ดิน จริงๆแล้วเราเคยเจอกันบ่อยซึ่งช่วงแรกๆในเส้นทาง รถไฟฟ้า บางซื่อ-เตาปูน ยังไม่ได้เชื่อมกันสมบูรณ์ ผมจะเจอเขาในสถานีเจเจบ้าง ในห้องน้ำสถานีบ้าง ทำให้ผมมีเวลาได้มองได้สังเกตเขา และในช่วงที่ต้องรอรถเมล์เพื่อต่อรถไปขึ้นรถไฟฟ้าอีกสายนึ่ง ถ้าเกิดผมไม่หลงตัวเองจนเกินไป(อยากให้เป็นอย่างงั้น) ผมคิดว่าเขาก็สนใจผมเช่นกัน อย่างเช่น มอง เดินมายืนใกล้ๆ หรือสบตาแบบตั้งใจ แต่ด้วยความที่ว่า ผมไม่เคยมีใครมาก่อน เพราะผมขี้อายและเขินในทุกๆครั้งจนทำให้มีอาการลนลาน เลยจะทำเป็นเหมือนไม่สนใจ แต่ในใจแอบเหลียวมองตลอดเวลา ซึ่งจริงๆวันนี้ผมออกจากที่ทำงานเก่าแล้ว จะย้ายไปทำที่ใหม่ ปัญหาคือเวลาเลิกงาน หกโมงเย็น ผมเข้าใจว่าอาจจะไม่มีโอกาศได้พบกันอีก จริงๆวันนี้ผมตัดสินใจรอเพื่อที่จะทำความรู้จัก แต่ไม่เจอออออออ ผมรออยู่พักใหญ่จนเหมือนพี่ยามคงสังเกตความผิดปกติได้ จึงคิดว่าได้เวลากลับ เหตุการณ์นี้เลยทำให้ผมบอกกับตัวเองว่าเจอคนที่ชอบ แล้วทำไมไม่รีบเข้าหาเหมือนเป็นปมในใจ (ไหนๆก็เขียนละ หาคนไปเลยละกันเผื่อจะมีหวัง รูปพรรณสัณฐานเขา เป็นคนสูง ผอม จมูกโด่ง คนโต ชอบยืนในท่ากอดอก ทำงานแล้ว และจะลงรถที่สถานีบางซ่อน) ฝันถึงเสมอ.....วันเวลาเป็นใจคงจะได้พบกันอีก
แอบเกินไป อด-ซะ!!!!!
*** ประเด็นอยู่ที่ว่าผม แอบชอบคนๆ นึ่งที่เจอหลังเวลาเลิกงาน ประมาณห้าโมงครึ่ง บวกลบนิดหน่อย ในเส้นรถไฟฟ้าใต้ดิน จริงๆแล้วเราเคยเจอกันบ่อยซึ่งช่วงแรกๆในเส้นทาง รถไฟฟ้า บางซื่อ-เตาปูน ยังไม่ได้เชื่อมกันสมบูรณ์ ผมจะเจอเขาในสถานีเจเจบ้าง ในห้องน้ำสถานีบ้าง ทำให้ผมมีเวลาได้มองได้สังเกตเขา และในช่วงที่ต้องรอรถเมล์เพื่อต่อรถไปขึ้นรถไฟฟ้าอีกสายนึ่ง ถ้าเกิดผมไม่หลงตัวเองจนเกินไป(อยากให้เป็นอย่างงั้น) ผมคิดว่าเขาก็สนใจผมเช่นกัน อย่างเช่น มอง เดินมายืนใกล้ๆ หรือสบตาแบบตั้งใจ แต่ด้วยความที่ว่า ผมไม่เคยมีใครมาก่อน เพราะผมขี้อายและเขินในทุกๆครั้งจนทำให้มีอาการลนลาน เลยจะทำเป็นเหมือนไม่สนใจ แต่ในใจแอบเหลียวมองตลอดเวลา ซึ่งจริงๆวันนี้ผมออกจากที่ทำงานเก่าแล้ว จะย้ายไปทำที่ใหม่ ปัญหาคือเวลาเลิกงาน หกโมงเย็น ผมเข้าใจว่าอาจจะไม่มีโอกาศได้พบกันอีก จริงๆวันนี้ผมตัดสินใจรอเพื่อที่จะทำความรู้จัก แต่ไม่เจอออออออ ผมรออยู่พักใหญ่จนเหมือนพี่ยามคงสังเกตความผิดปกติได้ จึงคิดว่าได้เวลากลับ เหตุการณ์นี้เลยทำให้ผมบอกกับตัวเองว่าเจอคนที่ชอบ แล้วทำไมไม่รีบเข้าหาเหมือนเป็นปมในใจ (ไหนๆก็เขียนละ หาคนไปเลยละกันเผื่อจะมีหวัง รูปพรรณสัณฐานเขา เป็นคนสูง ผอม จมูกโด่ง คนโต ชอบยืนในท่ากอดอก ทำงานแล้ว และจะลงรถที่สถานีบางซ่อน) ฝันถึงเสมอ.....วันเวลาเป็นใจคงจะได้พบกันอีก