รักที่จริงแต่กับเป็นได้แค่ของตาย

เรีองมีอยุ่ผมคบกับแฟนตอนนี้ก็ 1 ปี 9 เดือน. อยู่ด้วยกันรักกันดุแลกันมาตลอดผมเปงผู้ชายนะแฟนก็เปงผู้ชายเรารักกันแบบเปิดเผยทุกอย่างไม่ว่าคริบครัวส่วนผมวัยทำงานอายุ26 ปี แฟน 19 ปี เรียนอยู่ คือไม่เข้าใจจริงๆทำไมผมถึงรักเขาได้อย่างนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมาแต่เริ่มคบกันเริ่มต้นดีมาทุกอย่างมีจนปัญหาครั้งแรกเริ่มเข้ามาคือการนอกใจจับได้เค้าก็ขอโอกาสอ้วนวอนทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียเราไปสาบานหน้าพระอย่างนุนี้จนผมยอมจะให้อภัยคิดว่าการให้โอกาสให้อภัยมันก็เปวเรีองที่ดีจนอยู่ดูแลกันมาเรือยๆรักกันมากเค้าเปงคนที่นิสัยน่ารักมาก(ช่วงไม่กี่เดือน) เอาใจเราทุกอย่างทำอาหารให้กินเวลาเลืกงานเราต้องำปนอนบ้านเค้าทุกคืนพอเลิกงานทั้งที่เรามีหอเช่าหออยู่แล้วเราก็ต้องขับรถไปหาเค้าระยะทาง20กว่ากิโลเพื่อไปอยู่ด้วยกันทำแบบนั้นทุกๆเช้าก้ตื่นแต่เช้ากับห้องทำงานจนเค้าเรีบนจบเข้ามหาลัยเค้าก้ย้ายมาอยู่หอกับเราเพื่อความสะดวกเวลาไปเรียนเค้าเลือกไปเรียนที่ไกลมากเราก็ทำหน้าที่แฟนที่ดีตลอดไปรับไปส่งไปเปงผู้ปกครองจนวันนึงเค้าก้นอกใจเราอีกทะเลาะกันหนักมากเห้ยอยู่ด้วยกันทุกวันทุกคืนทำได้ไงจนเค้าย้ายกับไปอยุ่บ้านแต่ไม่ได้เลิกกับเรานะคงจะเลือกเพราะจะได้คุยกับคนนั่นสะดวกกว้าอยู่ห้องเราจนแค่ไม่กี่วันเราก้ไปจับติดในผับในห้องนำ้เค้ากับคนนั่นกำลังโอบเอวกันอยู๋เราล้มทั่งยื่นให้เพื่อนถ่ายรุปไว้เพื่อจะไว้เปงหลักฐานเราเลยเดินเข้าไปคนที่เปงชู้มันเห็นเราก้รีบตีตัวออกแล้วพูดพามันกับไปด้วยหายไปเลยสรุปเราก้ไม่อยากจะเอาแล้วแต่ก็ทิ้งไม่ลงช่วยให้เพื่อนอุ้มพามันขึ้นรถเราก้ต้องพามันกับห้องแบกลงจากรถคนเดียวจากชั้น1ถึงชั้น4พอพรุ่งนี้ค่อยว่ากันจนเค้ากับไปบ้านพอหลังจากนั้นเค้าก้เริ่มมีปัญหาอะไรมากมายจนต้องออกจากมหาลัยจนเค้ากลับมาง้อเราอีกจนยอมให้อภัยจนอยู่ดูแลเหมือนเดิมปกติหางานให้ทำเผื่อที่เค้าจะได้มีเงินบ้างช่วยคนรักไม่เคยหวังอะไรให้ได้หมดจะเหนื่อยแค่ไหนไม่เคยแม้แต่นอกใจด้วยจนให้เค้าไปทำงานกับพี่สาวเราพอหลังจากนั้นเค้าก็นอกใจเราอีกทิ้งเราไปทันทีไม่สนใจใยดีอะไรแต่ก็ไม่ยอมปล่อยเราไปจนเราเลือกจะจบเองอยู่ตามประส่าจนมีคนๆเข้ามาทำดีรักเราให้เราทุกอย่างต่างจากเค้ามากเราเองที่โง่ไม่ได้รุ้สึกว่ารักเค้าเลยจนเวลาผ่านไปเข้าวันเกิดเราแฟนเก่าก็มาตามมากวนใจที่ห้องและที่ทำงานจนเรายอมกลับไปอีกครั้งเพราะเราก้รักเค้าไม่เคยเปลี่ยนจนอยู่มาทุกๆวันทะเลาะทุกวันหึงแรงหวงแรงทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรผิดหรือนอกใจเลยจนเค้าได้กับไปเรียนอีกครั้งปัญหาเริ่มเข้ามาเรือยๆทะเลาะกันก็เลิกกับเราง่ายๆเราเองพยามใจแข็งนะห่างกันสักพักเราก้จับได้อีกว่าในช่วงเวลาที่ทะเลาะกันเค้าไปอยู่กับคนอื่นหาคนอื่นมีคนอื่นจนตัวเราเองอยู่แบบเจ็บๆร้องให้เหนื่อยท้อทุกอย่างเพราะรักแต่เมื่อเค้าไม่ต้องการจะทำไงเค้าก็เปงคนที่มาสาระภาพกับเราเองว่าเรากับเค้าคบต่อไปไม่ได้แล้วเราก็โอเคนะจบให้แม้จะเจ็บจนตัวเราเองมีบ้างที่คนโสดมีคนเข้ามาจนพอวันนึงเค้ารุ้ว่าคนที่มาคุยกับเราเปงไรเค้าก็ไประรานพูดเสียๆหายๆเรีองเราโทรมาร้องให้แบบนุแบบนี้จนเรายอมเลือกจะกลับไปอีกไม่ทันไรดีกันได้ไม่กี่วันเค้าก็เอาปัญหาเข้ามาอีกทำว่าไปจีบผู้หญิงไม่แคร์สนใจอะไรเลยว่าเราจะรุ้สึกเจ็บไงทั้งๆที่มีเราอยุ่ทั้งคนไม่รุ้จิตใจหัวใจเค้าทำด้วยอะไรเรารุ้เราเห็นทุกอย่างมีหรัสจนยอมตัดใจเองเลือกเดินออกมาเพื่อให้เค้าได้ใช่ชีวิตที่เค้าเคยบอกว่าเค้ากัวไม่มีคนดูแลตอนแก่อยากมีครอบครัวเราก็ไม่อะไรปล่อยไปแม้ตัวเองจะเจ็บปางตายยังไงเค้าก็เหมือนว่าไม่ได้ทิ้งเรานะเราคิดว่ามันน่าจะเปงการสร้างภาพว่าจะชอบผู้หญิงเพื่อจะผลักเราออกมามากกว่า. จนวันนี้ เราก็ใช่ชีวิตแบบคนทุกข์ใจมาตลอดมีล่าสุดเราลงภาพถ่ายคู่กับเพื่อนเค้าก็มาเห็นกดรูปหัวเราะใต้รูปเรามีเพื่อนๆมาแซวเล่นจนมาดูว่าเค้าบล๊อกเราไปล่ะคือเราผิดอะไร
ก็ไม่ได้เปงอะไรกันแล้วถึงจะเพื่อนหรือแฟนเราก็ไม่ได้ผิดใช่ไหม. 😭 จนเค้าหายไปจนถึงทุกวันนี้
มีแต่เราที่ต้องเจ็บเพราะว่ารักคิดถึงตลอดเวลาทั้งพยามทำตัวเข้มแข็งนะแต่ก็ไม่ลืมขับรถแค่ได้ยินเสียงเพลงนํ้าตาไหลร้องให้ออกมาดังมากแต่แค่ไม่มีไครได้ยินหรือเห็นมันเหนื่อยใจมากเลยอะอยากผ่านไปจากเรีองนี้สักทีแต่ทำไมหัวใจมันไม่ลืมสักทีต่อหน้าเพื่อนครอบครัวทำเหมือนคนปากดีคนเก่งแต่จริงๆข้างใจจะตายแล้วจนคิดนะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วแอบคิดมันเหนื่อยอ่อนแอทั้งๆตัวเองก็โตแล้วมีทุกอย่างหน้าที่การมีคนจะเข้ามาแต่ทำไมเลือกจะเจ็บแบบนี้ เราโง่ใช่ไหม.