เพศชาย อายุ37 ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนมา15ปี งานปัจจุบันเพิ่งทำได้3เดือน 2หมื่น1พันบาท
สถานะโสด (คบกันมา3ปี ยังไม่แต่งงาน) แต่รับปากแฟนใว้ไม่เกิน40จะแต่งงานกัน (รู้สึกกดดัน)
เงินเก็บมีแค่3แสนบาท แต่ไม่กล้าเอาไปแต่งงาน กลัวไม่มีเงินสำรองตอนมีเหตุฉุกเฉิน เพราะตัวคนเดียวไม่รู้จะพึ่งพาใคร
ทำงานกันคนละที ห่างกัน500กม. ผมหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว ไม่มีเวลาไปมาหาสู่กัน แฟนเป็นครู ได้หยุดเสาร์-อาทิตย์
มีแต่เขามาหาเดือนละครั้ง ในใจก็สงสารทำแบบนี้มา3ปีแล้ว แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร (รู้สึกกดดัน)
ที่ทำงาน(บริษัทเล็กๆ)วางคนทำงานไม่ถูกกับความรู้ความสามารถ เจ้านายชอบเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังความเห็นลูกน้อง
ทำงานส่งลูกค้าเลทเป็นเดือน เนื้องานห่วย ไม่มีมาตรฐานในการทำงาน ชอบเรียกพนักกงานทุกคนมาฟังตัวเองบ่น-ด่า(รู้สึกเบื่อมาก)
รู้สึกเบื่อชีวิตจนพาลหงุดหงิด เบื่อไปทุกเรื่อง พาลหงุดหงิด อารมณ์เสียกับแฟน ไม่อยากคุยกับใคร
รู้สึกโลกนี้มันน่าเบื่อมาก ชีวิตไม่สนุกเอาเสียเลย ผมควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี
เบื่อชีวิต เบื่องาน
สถานะโสด (คบกันมา3ปี ยังไม่แต่งงาน) แต่รับปากแฟนใว้ไม่เกิน40จะแต่งงานกัน (รู้สึกกดดัน)
เงินเก็บมีแค่3แสนบาท แต่ไม่กล้าเอาไปแต่งงาน กลัวไม่มีเงินสำรองตอนมีเหตุฉุกเฉิน เพราะตัวคนเดียวไม่รู้จะพึ่งพาใคร
ทำงานกันคนละที ห่างกัน500กม. ผมหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว ไม่มีเวลาไปมาหาสู่กัน แฟนเป็นครู ได้หยุดเสาร์-อาทิตย์
มีแต่เขามาหาเดือนละครั้ง ในใจก็สงสารทำแบบนี้มา3ปีแล้ว แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร (รู้สึกกดดัน)
ที่ทำงาน(บริษัทเล็กๆ)วางคนทำงานไม่ถูกกับความรู้ความสามารถ เจ้านายชอบเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังความเห็นลูกน้อง
ทำงานส่งลูกค้าเลทเป็นเดือน เนื้องานห่วย ไม่มีมาตรฐานในการทำงาน ชอบเรียกพนักกงานทุกคนมาฟังตัวเองบ่น-ด่า(รู้สึกเบื่อมาก)
รู้สึกเบื่อชีวิตจนพาลหงุดหงิด เบื่อไปทุกเรื่อง พาลหงุดหงิด อารมณ์เสียกับแฟน ไม่อยากคุยกับใคร
รู้สึกโลกนี้มันน่าเบื่อมาก ชีวิตไม่สนุกเอาเสียเลย ผมควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี