สังคมเฟค...

ที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาไม่ใช่เพราะเรามองในมุมมองของผู้ใหญ่หรอกนะคะ เรายังเป็นสาววัยเอ้าะใสๆอยู่ แต่อาจเป็นเพราะเราเป็นคนหัวโบราณมั้งคะ เราจึงคิดว่า

"การถ่ายรูป(ตลอดเวลา,ทุกอริยาบท)"มันเฟคมากๆๆ

อย่างเช่น เหตุการณ์ตอนที่เราไปเที่ยว"ภูทับเบิก"ล่าสุด เราก็เห็นแต่คนยกกล้องโทรศัพท์มาถ่ายรูปพร้อมกับมองวิวอันงดงามในจอโทรศัพท์เล็กๆนั้นด้วยความภูมิใจ ทั้งๆที่วิวที่สวยจริงๆมันอยู่ข้างหน้าแล้วแท้ๆ ช่างน่าเสียดาย...

ที่จริงเราชอบถ่ายรูปนะคะ ชอบมากเหมือนกับวัยรุ่นทั่วไป แต่เราก็คิดแหละ "มองด้วยตาสัมผัสด้วยกายสิ่งนี้ก็สำคัญ" เราจะแยกเวลาไว้สำหรับทำกิจกรรมทั้ง 2 อย่างนี้อย่างครบถ้วน

จากการเห็นสังคมเฟคๆ ถ่ายรูปอาหารที่สวยแต่ภายนอก รอยยิ้มปลอมๆ และความสุขเฟคๆ มันทำให้อยากย้อนอดีตได้เลยละคะ อดีตที่ไม่มีโทรศัพท์กันทุกคน ไม่มีโซลเชียล มันทำให้รู้สึกโหยหาสังคมบ้านๆแบบนั้นจังเลย...