พ่อเเม่รักลูกเท่ากันทุกคน คำนี้มันจริงเเค่ไหนคะ

ก็คือ เราเเบบยังไงก็ไม่รู้ เราเข้าใจนะว่าอายุเรายังน้อย ยังเจอผู้คนอีกมากมายเราก็พยายามคิดเเบบนี้นะเเต่เราก็ยังคิดถึงคน คนนั้นอยู่เหมือนเดิม ไม่ว่าจะผ่านมานานเเค่ไหน เราอาจจะรู้ว่ากระทู้นี้มันไม่มีสาร

บางครั้งที่เราร่วมวงกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆเมื่อถึงจุดนึงที่จะพูดความในใจหรือระบายอะไรออกมาผมคนนึงที่ทุกมักจะอึ้งบ้างเห็นด้วยบ้างเเละมองว่าเห้ยไอเวนนี่มันคิดเเบบนี่จิงดิพวกเรามักคุยเรื่องปัญหาครอบครัวบางค

หนูไม่มีความสุขตั้งมีน้องเลยพ่อเเม่รักเเต่น้องหนูอิจฉาน้องหนูสมเพชตัวเองที่ทำให้พ่อเเม่รักเหมือนเเบบที่เขารักน้องไม่ได้พ่อหนูเป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆหนูทำไรให้น้องไม่พอใจนิดหน่อยพ่อก็จะด่าหนูบ้างทีพ่อก็กร

ไม่ว่าจะผ่านไปนานเเค่ไหน เมื่อได้พบเค้าอีกครั้ง ใจสั่น หวั่นไหว รู้สึกเหมือนความทรงจำเก่าๆไหลย้อนคืนมา ไม่ว่าจะสมัยตอนที่เเอบชอบกัน ตอนที่รักกัน หรือตอนที่เราเเอบชอบเค้า

พ่อเเม่เรามีลูกสาวสองคน เราเป็นพี่สาว เเล้วก็น้องสาวเรา พ่อเเม่รักน้องสาวเรามากกว่าเรา เวลาน้องทําผิดพ่อกับเเม่ก็จะเข้าข้างเเต่น้องสาว เราควรทําไงดีคะ😭😭😭

คืออยากรู้ว่าทำไมเซเว่นไม่ส่งห่างกันไกลไปหรืออะไร

เคยมั้ยที่จู่ๆก็อยากหายไป ไม่ได้อยากหายตัวไปอยู่คนเดียวหรือออกจากสังคม แต่อยากหายไปจากโลกนี้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย แต่มันทำไม่ได้ทุกครั้งที่คิดเเบบนี้จะนึกถึงเเม่ตลอด มันไม่ได้ทำให้มีกำลังใจอยู่ต่อ แต่มั

จะด่าอะไรก็ตามใจครับ