อาจจะเขียนไม่ค่อยรู้เรื่องนะครับ ผมจะพยามยามรวบรวมความครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้เรียนอยู่ ปี2 ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ขอไม่ระบุนะครับ อายุตอนนี้ก็เลข2แล้วครับแต่พ่อแม่ของผมนั้นไม่ค่อยปล่อยให้กลับบ้านดึกเลยครับ แบบว่า ถ้ากลับดึกก็ไม่ให้เกิน4ทุ่มครับ แล้วไม่ให้กลับคนเดียวต้องกลับพร้อมพ่อหรือแม่เวลากลับดึก ผมเข้าใจนะครับว่าพ่อแม่เป็นห่วงแต่ผมกเป็นผู้ชายไม่น่าจะห่วงอะไรขนาดนั้นก็ได้555 บางครั้งผมก็อยากมีโมเม้นแบบไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนบ้างอะไรบ้าง สมมุติเพื่อนผมชวนไปเที่ยวทะเล ผมก็อยากไปพน้อมเพื่อนๆบ้างแบบนั่นคุยกันในรถ แต่พ่อผมก็จะบอกว่า ถ้าจะไปเดี๋ยวพ่อไปส่ง แล้วพ่อไปรับ ผมก็พยามพูดว่า อยากไปกับเพื่อนๆบ้าง พ่อผมก็จะบอกว่า งั้นก็ไม่ต้องไป ถ้าไม่ให้ไปส่ง อะไรประมาณนี่อะครับ บางทีผมไปติว หนังสือกับเพื่อนที่มอซึ่งช่วงๆสอบ หอสมุดจะเปิด24 ชม.ครับ ผมก็อยากจะติวข้ามคืนกันเลยพ่อก็ไม่ให้ เค้าก็จะมานั่งรอให้กลับอะครับ ผมอยากอ่านให้มันเต็มที่อะครับ แต่พ่อมารอผมก็เกรงใจพ่อ ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับพ่ออะครับว่าไม่อยากให้รอ เดี่ยวกลับเอง เพราะพ่อเค้าไม่ยอมเลย หรือบางทีผมก็อยากนอนหอเพื่อนเปลี่ยนบรรยากาศบ้างอะครับ พ่อก็จะบอกบ้านมีให้นอนไปนอนทำไมหอเพื่อน
ผมอยากอยู่หอนะเพราะระยะทางมอ กับ บ้านไกลสมควร โดยปรกติพ่อจะไปขับรถไปส่งผมที่มอประมาณ6โมงแล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรของขายก็ไม่มี ผมก็เดินเล่น จน7โมงกว่าของจะเริ่มมาขายแล้วตึกเรียนก็ปิดไม่รู้จะไปนั่งที่ไหนอีกอะครับ ซึ่งจากบ้านไป ม.ก็ นั่งรถ2-3ต่อ ประมาน2ชม ไม่รวมรถติดนะครับ แต่ถ้าวันไหนกดลิกเร็งก็กลับเองก็นั่งรถประมาณ2-3ต่อ ประมาณ2 ชมอะครับ เหนื่อยล้ามาก ผมเลยอยากถามว่า....
ผมควรพูดยังไงให้พ่อเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ดีครับ ผมรู้สึกเซ็งๆมาก โดนแบบนี้มาตลอดไม่เปลี่ยนเลย
อยู่ปี2แล้ว พ่อแม่ไม่ค่อยให้ไปไหนไกลๆเลยครับ ทำไงดีครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้เรียนอยู่ ปี2 ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ขอไม่ระบุนะครับ อายุตอนนี้ก็เลข2แล้วครับแต่พ่อแม่ของผมนั้นไม่ค่อยปล่อยให้กลับบ้านดึกเลยครับ แบบว่า ถ้ากลับดึกก็ไม่ให้เกิน4ทุ่มครับ แล้วไม่ให้กลับคนเดียวต้องกลับพร้อมพ่อหรือแม่เวลากลับดึก ผมเข้าใจนะครับว่าพ่อแม่เป็นห่วงแต่ผมกเป็นผู้ชายไม่น่าจะห่วงอะไรขนาดนั้นก็ได้555 บางครั้งผมก็อยากมีโมเม้นแบบไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนบ้างอะไรบ้าง สมมุติเพื่อนผมชวนไปเที่ยวทะเล ผมก็อยากไปพน้อมเพื่อนๆบ้างแบบนั่นคุยกันในรถ แต่พ่อผมก็จะบอกว่า ถ้าจะไปเดี๋ยวพ่อไปส่ง แล้วพ่อไปรับ ผมก็พยามพูดว่า อยากไปกับเพื่อนๆบ้าง พ่อผมก็จะบอกว่า งั้นก็ไม่ต้องไป ถ้าไม่ให้ไปส่ง อะไรประมาณนี่อะครับ บางทีผมไปติว หนังสือกับเพื่อนที่มอซึ่งช่วงๆสอบ หอสมุดจะเปิด24 ชม.ครับ ผมก็อยากจะติวข้ามคืนกันเลยพ่อก็ไม่ให้ เค้าก็จะมานั่งรอให้กลับอะครับ ผมอยากอ่านให้มันเต็มที่อะครับ แต่พ่อมารอผมก็เกรงใจพ่อ ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับพ่ออะครับว่าไม่อยากให้รอ เดี่ยวกลับเอง เพราะพ่อเค้าไม่ยอมเลย หรือบางทีผมก็อยากนอนหอเพื่อนเปลี่ยนบรรยากาศบ้างอะครับ พ่อก็จะบอกบ้านมีให้นอนไปนอนทำไมหอเพื่อน
ผมอยากอยู่หอนะเพราะระยะทางมอ กับ บ้านไกลสมควร โดยปรกติพ่อจะไปขับรถไปส่งผมที่มอประมาณ6โมงแล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรของขายก็ไม่มี ผมก็เดินเล่น จน7โมงกว่าของจะเริ่มมาขายแล้วตึกเรียนก็ปิดไม่รู้จะไปนั่งที่ไหนอีกอะครับ ซึ่งจากบ้านไป ม.ก็ นั่งรถ2-3ต่อ ประมาน2ชม ไม่รวมรถติดนะครับ แต่ถ้าวันไหนกดลิกเร็งก็กลับเองก็นั่งรถประมาณ2-3ต่อ ประมาณ2 ชมอะครับ เหนื่อยล้ามาก ผมเลยอยากถามว่า....
ผมควรพูดยังไงให้พ่อเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ดีครับ ผมรู้สึกเซ็งๆมาก โดนแบบนี้มาตลอดไม่เปลี่ยนเลย