เมื่อตอนเด็กๆ มักจะฝันถึงเรื่องราวแปลกๆ อยู่เสมอ สิ่งที่รู้สึกและรับรู้ได้คือ จะเป็นคนที่อายุไม่ยืน อายุแค่ 30 ปี เท่านั้น ฉันมีน้องอีกคนที่เหมือนกันมาก ตัวเท่ากัน ใส่รองเท้าเบอร์เดียวกัน แต่ชีวิตต่างกัน ชีวิตดำเนินเรื่อยไป ชีวิตส่วนใหญ่ก็ทำบุญกันไปเรื่อยๆ พออายุใกล้ 30 น้องเริ่มป่วย เราเองชีวิตก็ลุ่มๆ ดอนๆ จนมาวันหนึ่ง น้องบอกว่าไปรอดแน่ กายสังขารมันผุพังมากแล้ว เพราะอาการป่วยเริ่มเป็นตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่มีอาการจนไม่สามารถแก้ไขได้ น้องเลยบอกว่า คนที่จะตายคงเป็นเขามากกว่า พี่มีชีวิตอยู่แทนเค้าด้วยนะ เมื่อน้องจากไป เราก็มีชีวิตอยู่แบบไม่มีอะไรที่ดีๆ พิเศษๆ ในชีวิตเลย แตกต่างจากเพื่อนคนอื่นๆ ทำให้ต้องมานั่งคิดว่าเกิดอะไรกับชีวิต จนได้ยินเสียงคนพูดใกล้ๆ หู ว่า ก็คนตายไปแล้วจะมีอะไร จะมีที่ยืนที่ไหน จะหาตำแหน่งงานไหนให้ทำ ถ้าคิดได้แล้วก็ให้ทำบุญเพื่อต่อชีวิตตนเองเถิด พอไปชอบใครแล้วเขามาพูดคุยด้วย ก็จะมีเสียงบอกว่าเนื้อคู่ของคนอื่น ช่วงไหนที่ไม่ค่อยได้ทำบุญ เดินอยู่บนทางเท้าก็จะมีรถขึ้นมาชน ดีที่กระโดดหลบทัน พอผ่านมาสิบปี ปีต่อๆ มาแต่ละปีจะมีเจ้ากรรมนายเวรมาเยี่ยม และมาบอกว่าทำกรรมใดกันไว้ เขามาบอก แต่จะเกิดอะไรกับชีวิตต้องแล้วแต่บุญกรรมที่ทำมา เราก็ต้องเร่งทำบุญ สร้างบารมีให้ตนเอง การอยู่ทุกวันต้องอยู่เพื่อสร้างบุญ เวลาผ่านมาอีกหลายปี ก็ฝันว่ามีคนมาถามว่า จะอยู่ต่อหรือจะไปได้แล้ว คิดแล้วว่าขออยู่ต่อ แต่ก็รู้ว่าจะไม่ได้อะไร หน้าที่การงานก็ต้องหาตำแหน่งที่เพิ่มได้ตามความสามารถ คิดว่าดีจริงเพราะเราไม่ต้องแย่งตำแหน่งของใคร แล้วตอนนี้ก็ดำเนินชีวิตไปทุกวัน คิดเสมอว่าวันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายก็ได้ เวลาทำงานก็ต้องเขียนวิธีทำงานเก็บไว้ ถ้าจากไปวันไหนคนต่อไปก็จะทำงานต่อได้ ... สำหรับคุณล่ะ เชื่อไหม ชีวิตนี้คุณทำอะไรเพื่ออนาคตของคุณหรือยัง