" นั ก ฝั น - D r e a m e r "
ย้อนไปเมื่อสมัยที่ผมอยู่ ป.6 " ค ว า ม ลํ า บ า ค " เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับเราสองคนมาโดยตลอด มันมากจนเราเคยคิดว่าเราไม่กล้าฝันไกลเลยว่าชีวิตเรามันจะดีขึ้นได้ยังไง ความลำบาคที่มาพร้อมกับคำดูถูกของคนมันมีมาเรื่อยๆ
วันหนึ่งหลังจากนั่งมอไซด์ " ต า ก ฝ น " กลับบ้านด้วยระยะทาง 10 km กว่าๆ ที่ต้นไม้ล้มขวางถนน เราไปต่อไม่ได้ต้องไปนั่งรอในศาลา
ลูก : แม่ๆ แม่เหนื่อยไหม แม่ลำบาคไหม แม่กลัวไหม ตอนที่ฟ้าผ่าต้นไม้ล้ม
แม่: ไม่อ่ะ " แ ม่ ไ ม่ ก ลั ว แค่นี้เอง เดี๋ยวก็ใกล้จะถึงบ้านแล้ว
ลูก : ก็ไม่ค่อยโอเคร เท่าไหร่แต่ทำไงได้อ่ะ
แม่: ความ " ลํ า บ า ค " แค่นี้แม่จะกลัวทำไม ในเมื่อตอนนี้ เวลานี้ คนที่เจอปัญหาพร้อมกับแม่ ก็คือ โต้ ทั้งๆที่หนูอายุน้อยกว่าแม่หลายปี หนูยังไม่บ่นสักคำ แล้ว " แค่นี้แม่จะกลัวทำไม
- ตั้งแต่ประโยคนั้นจบลง สิ่งหนึ่งที่เราฝันอยู่ในใจคือ
" วันหนึ่งที่เราสบายขึ้น แม่ต้องสบายขึ้น "
" เรายืนอยู่บนยอดเขา แม่ต้องยืนด้วย "
" วันที่เรารับปริญญา แม่ต้องต้องยืนอยู่ข้างๆเรา "
ประโยคก่อนลากัน " ห นู เ ป็ น ด อ ก เ ต อ ร์ ใ ห้ แ ม่ นะ " มันคือความฝันแม่ ทำแทนแม่หน่อยนะโต้
" วันที่เท้าเหยียบ ออสวันแรกความรู้สึกมันครึ่งๆกลางๆระหว่างความดีใจกับเสียดาย ว่า ทำไมวันนี้เราอยู่ตรงนี้ แล้วแม่อยู่ตรงไหน เงินที่เราเตรียมไว้ให้เค้า มากับเรา แทบไม่เหลือค่าเลย "
- ใครที่ยังไม่ " แม่ " อยู่รีบทำแทนผมนะครับ เพราะผมพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วว่า วันนี้เงินที่มีค่าซื้อทุกอย่างกลับมาไม่ได้ เวลาที่มีค่าต่างหาก ที่เราจะต้องรักษา มันไว้ให้ดี -
" D r e a m e r "
" นั ก ฝั น - D r e a m e r " กระทู้สำหรับคนที่ยังมีแม่ "
ย้อนไปเมื่อสมัยที่ผมอยู่ ป.6 " ค ว า ม ลํ า บ า ค " เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับเราสองคนมาโดยตลอด มันมากจนเราเคยคิดว่าเราไม่กล้าฝันไกลเลยว่าชีวิตเรามันจะดีขึ้นได้ยังไง ความลำบาคที่มาพร้อมกับคำดูถูกของคนมันมีมาเรื่อยๆ
วันหนึ่งหลังจากนั่งมอไซด์ " ต า ก ฝ น " กลับบ้านด้วยระยะทาง 10 km กว่าๆ ที่ต้นไม้ล้มขวางถนน เราไปต่อไม่ได้ต้องไปนั่งรอในศาลา
ลูก : แม่ๆ แม่เหนื่อยไหม แม่ลำบาคไหม แม่กลัวไหม ตอนที่ฟ้าผ่าต้นไม้ล้ม
แม่: ไม่อ่ะ " แ ม่ ไ ม่ ก ลั ว แค่นี้เอง เดี๋ยวก็ใกล้จะถึงบ้านแล้ว
ลูก : ก็ไม่ค่อยโอเคร เท่าไหร่แต่ทำไงได้อ่ะ
แม่: ความ " ลํ า บ า ค " แค่นี้แม่จะกลัวทำไม ในเมื่อตอนนี้ เวลานี้ คนที่เจอปัญหาพร้อมกับแม่ ก็คือ โต้ ทั้งๆที่หนูอายุน้อยกว่าแม่หลายปี หนูยังไม่บ่นสักคำ แล้ว " แค่นี้แม่จะกลัวทำไม
- ตั้งแต่ประโยคนั้นจบลง สิ่งหนึ่งที่เราฝันอยู่ในใจคือ
" วันหนึ่งที่เราสบายขึ้น แม่ต้องสบายขึ้น "
" เรายืนอยู่บนยอดเขา แม่ต้องยืนด้วย "
" วันที่เรารับปริญญา แม่ต้องต้องยืนอยู่ข้างๆเรา "
ประโยคก่อนลากัน " ห นู เ ป็ น ด อ ก เ ต อ ร์ ใ ห้ แ ม่ นะ " มันคือความฝันแม่ ทำแทนแม่หน่อยนะโต้
" วันที่เท้าเหยียบ ออสวันแรกความรู้สึกมันครึ่งๆกลางๆระหว่างความดีใจกับเสียดาย ว่า ทำไมวันนี้เราอยู่ตรงนี้ แล้วแม่อยู่ตรงไหน เงินที่เราเตรียมไว้ให้เค้า มากับเรา แทบไม่เหลือค่าเลย "
- ใครที่ยังไม่ " แม่ " อยู่รีบทำแทนผมนะครับ เพราะผมพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วว่า วันนี้เงินที่มีค่าซื้อทุกอย่างกลับมาไม่ได้ เวลาที่มีค่าต่างหาก ที่เราจะต้องรักษา มันไว้ให้ดี -
" D r e a m e r "