แม่เราพิการแต่ทำไมมีแต่คนแปลกใจ และหัวเราะ?

แม่เราพิการที่ขาค่ะมีแต่คนมาถามเราว่า อายไหมที่มีแม่แบบนี้ เป็นฉันฉันอายนะ คนมักจะพูดแบบนี้กับเราเสมอเราก็ตอบคำถามเดิมๆว่าไม่อายหรอกเพราะแม่เราถึงจะขาแบบนี้แต่แม่เราก็ส่งเสียเรากับพี่ถึงมหาวิทยาลัยได้เราอยากได้อะไรแม่ก็ให้ ไปไหนมาไหนด้วยกันมีแต่คนมองเราก็สงสัยว่าจะมองทำไม เราไม่ค่อยถูดใส่ใจ ไม่ค่อยมีคนเข้าหาเท่าไหร่เพียงเพราะแม่เราพิการเขาบอกว่าแม่เราพิการ น่ารังเกียจที่พอการที่ขาเขาเลยไม่อยากสนิทกับเรา  เราควรอายหรอคะและอีกอย่างเวลาไปไหนมีแต่คน มอง มองแบบไม่เคยเห็น  ทำไมสังคมมองกันแค่นี้ละคะ