อยากจะทานอะไรก็ หามาทานเสียตอนที่ฟันยังแข็งแรง น่าจะดีกว่านะ

ผมบ้านอยู่ใต้ตอนล่าง เมื่อ 7 ปีที่แล้ว อายุได้ 50 ต้นๆ ลูกสาวเอ็นติดมหาลัยภาคเหนือ จะเปลี่ยนรถใหม่ก็กลัวเงินจะซ๊อตกลางคัน จึงผัดไว้ว่าเมื่อลูกเรียนจบทำงานเราไม่ต้องให้เงินแล้วค่อยออกรถงามๆ สักคัน เลยเอาไมตี้4ประตูที่มีอยู่ไปวางเครื่อง 2JZvvti รวมเบ็ตเสร็จ น่าว่าหมดไป แสนห้าได้ ทำสี ช่วงล่าง ก็ใช้ได้ดีเรื่อยมา ออกตัวแรงเร็วชนิดหลังติดเบาะ ปลายก็ก็นิ่งดีตอบสนองได้สุดเท่าที่ใจกล้า เรียกว่าประกบกับกระบะรุ่นใหม่ๆ ก็ไม่เคอะเขิน ทุกสถานการณ์ จึงเหมือนภูมิใจที่ไม่ต้องเป็นหนี้ แต่มาตอนนี้ ลูกๆ เรียนจบได้ทำงานช่วยตัวเองได้หมด ผมก็ไม่มีหนี้แถมมีเงินพอจะดาวน์รถได้ และปัญญาผ่อนก็น่าจะไม่ขัด แต่ตอนนี้ผมใกล้จะเกษียณ สุขภาพมันเปลี่ยนไปจาก 7 ปีที่แล้วเอามากๆ เลย ไม่ว่าจะขับรถคันไหนๆ ถนนเช่นไร ก็ไม่กล้า ขับเกิน 100 เลยมานึกๆ เสียดายอยู่เลยว่า ถ้าวันนั้น ผมขายไมตี้รวมกับเงินวางเครื่อง เอาไปดาวน์ ฟอร์จูนเนอร์ มาขับสักคัน เวลานี้ผมน่าจะมีหนี้สัก 5 แสน แต่ว่า รถฟอร์จูนเนอร์ 7 ปี คงยังมีมูลค่า 5 แสน(แต่ไมต้น่าจะเหลือ 4 หมื่น) และคงจะได้ใช้ไปอีกนาน แต่ความรู้สึกตอนนี้ ถ้าให้ไปเป็นหนี้สัก 5 แสนเพื่อเอาฟอร์จูนเนอร์ มาขับก็น่าจะไม่ทำ จึงแสดงว่า ก็ไม่ได้ขับรถที่รัก  คงซ่อมไมตี้ขับกันต่อไปตามประสาคนแก่  ครับมาเล่าสู่กันฟังนะ ว่าเรื่องบางเรื่องเราอาจจะนึกไม่ถึงนะ ถ้ายังไม่เจอกับตัวเอง อยากจะทานอะไรก็ทานเสียตอนฟันยังแข็งแรงนะครับ