เราเพิ่งกลับมาจากอเมริกา หลังจากอยู่ที่นั่นได้ 2 ปี แต่หลังจากกลับมามันนอนไม่หลับ
กลัวทุกอย่างรอบตัว ยกเว้นคนที่เราเคยรู้จัก
- เรากลัวความคิดคนไทย กลัวเค้าตัดสินเราโดยทันที เลยไม่กล้าแสดงความคิดเห็น กลายเป็นคนเก็บตัว กลัวคนนินทา(ที่จริงก็มีทุกสัญชาติ แต่ไทยมีความหนักและรุนแรงมากกว่าชาติอื่นสำหรับตัวเรา)
- เราเห็นข่าวเรื่องความใจร้อนของคนไทยมากมายบนสื่อ ไม่ว่าจะเป็นการทำร้ายร่างกาย เช่น ตบ ต่อย ตีรันฟันแทง เนื่องจากไม่พอใจ เราเลยไม่ค่อยกล้าออกไปไหนหลังจากกลับเมกา
- เรากลัวที่จะข้ามถนน และเดินบนฟุตบาต เพราะเห็นจากการที่คนส่วนมากไม่ค่อยเคารพกฎจราจรอย่างเคร่งครัด และไม่มีน้ำใจบนเพื่อนร่วมถนน กลัวว่าวันนึงจะเกิดอุบัติเหตุรถพุ่งเข้ามาชนบนฟุตบาต
- เรากลัวผู้ชายทุกคน (เฉพาะในไทย) เพราะเราได้ยินเรื่องการจ่มขืนบ่อยมาก และความไม่เข้มงวดของกฎหมายไทย แล้วผู้ชายไทย(บางคนมองหน้าแบบแทบจะกินไปทั้งตัวแล้ว และพูดจาค่อนข้างสื่อไปทางลามกอนาจาร ซึ่งเราสัมผัส พบเจอเหตุการณ์แบบนี้ก่อนที่จะไปเมกา เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว แต่ปัจจุบันยังไม่ออกจากบ้านเลยหลังจากกลับไทยเพราะกลัว) แต่ตอนอยู่เมกาเราคุยกะทุกคนโดยปราศจากความกลัว ออกไปไหนมาไหนคนเดียวสบายมากทั้งตอนกลางคืน และกลางวัน
- รู้สึกขัดใจมากเวลาที่เห็น แม่ค้าแผงลอยขายของบนถนน โดยบดบังทางเดินฟุตบาต เพราะเราต้องลงไปเดินบนถนนแทน
- ไม่ชอบเลยเวลาที่ได้ยินคนตำหนิในเรื่องรูปร่างหน้าตาสีผิวของผู้อื่น เพราะในเมกาไม่มีเรื่องแบบนี้เลยเท่าที่เราสัมผัสมา เขาจะชื่นชมและเสริมสร้างความมั่นใจให้แก่ตนเองและผู้อื่น
- กลัวมนุษย์ป้ามากทีสุด
- กฎหมายไทยและตำรวจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นอนไม่หลับหลังจากกลับมาที่นี่ เพราะรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยในชีวิตทรัพย์สิน (เมื่อ 6 ปีที่แล้วมีคนพยายามงัดบ้าน เรารีบโทรแจ้งตำรวจ นั่งรอสายจน 45 นาทีก็ยังไม่มีคนรับสาย แต่โชคดีที่คนข้างบ้านช่วยวิ่งไล่ตามกะพ่อ ตามจับไม่ได้ แต่สืบภายหลังรู้ตัวว่าเป็นใคร แต่ก็ทำไรไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐาน)
- ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงจากประตู หน้าต่างขยับ กลัวมากเลย เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงที่แล้ว เราเห็นหน้าต่างขยับ และได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังจะงัดหน้าต่างห้องเรา เราตกใจมากรีบตะโกนปลุกพ่อกะแม่ มือและเสียงเราสั่นเครือไปหมด แต่พ่อไปดูที่หน้าต่างอีกที ก็ไม่มีอะไร ( เราไม่แน่ใจว่าเราคิดมากไปเอง หรือมันเป็นเรื่องจริงที่คนจะงัดเข้ามา)
มันมีอีกหลายเรื่องเลย....
เราควรทำยังไดีคะ? ควรพบจิตแพทย์ไหม?
Reverse cultural shock ทำไงให้หายจากอาการนี้ค่ะ?
กลัวทุกอย่างรอบตัว ยกเว้นคนที่เราเคยรู้จัก
- เรากลัวความคิดคนไทย กลัวเค้าตัดสินเราโดยทันที เลยไม่กล้าแสดงความคิดเห็น กลายเป็นคนเก็บตัว กลัวคนนินทา(ที่จริงก็มีทุกสัญชาติ แต่ไทยมีความหนักและรุนแรงมากกว่าชาติอื่นสำหรับตัวเรา)
- เราเห็นข่าวเรื่องความใจร้อนของคนไทยมากมายบนสื่อ ไม่ว่าจะเป็นการทำร้ายร่างกาย เช่น ตบ ต่อย ตีรันฟันแทง เนื่องจากไม่พอใจ เราเลยไม่ค่อยกล้าออกไปไหนหลังจากกลับเมกา
- เรากลัวที่จะข้ามถนน และเดินบนฟุตบาต เพราะเห็นจากการที่คนส่วนมากไม่ค่อยเคารพกฎจราจรอย่างเคร่งครัด และไม่มีน้ำใจบนเพื่อนร่วมถนน กลัวว่าวันนึงจะเกิดอุบัติเหตุรถพุ่งเข้ามาชนบนฟุตบาต
- เรากลัวผู้ชายทุกคน (เฉพาะในไทย) เพราะเราได้ยินเรื่องการจ่มขืนบ่อยมาก และความไม่เข้มงวดของกฎหมายไทย แล้วผู้ชายไทย(บางคนมองหน้าแบบแทบจะกินไปทั้งตัวแล้ว และพูดจาค่อนข้างสื่อไปทางลามกอนาจาร ซึ่งเราสัมผัส พบเจอเหตุการณ์แบบนี้ก่อนที่จะไปเมกา เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว แต่ปัจจุบันยังไม่ออกจากบ้านเลยหลังจากกลับไทยเพราะกลัว) แต่ตอนอยู่เมกาเราคุยกะทุกคนโดยปราศจากความกลัว ออกไปไหนมาไหนคนเดียวสบายมากทั้งตอนกลางคืน และกลางวัน
- รู้สึกขัดใจมากเวลาที่เห็น แม่ค้าแผงลอยขายของบนถนน โดยบดบังทางเดินฟุตบาต เพราะเราต้องลงไปเดินบนถนนแทน
- ไม่ชอบเลยเวลาที่ได้ยินคนตำหนิในเรื่องรูปร่างหน้าตาสีผิวของผู้อื่น เพราะในเมกาไม่มีเรื่องแบบนี้เลยเท่าที่เราสัมผัสมา เขาจะชื่นชมและเสริมสร้างความมั่นใจให้แก่ตนเองและผู้อื่น
- กลัวมนุษย์ป้ามากทีสุด
- กฎหมายไทยและตำรวจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นอนไม่หลับหลังจากกลับมาที่นี่ เพราะรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยในชีวิตทรัพย์สิน (เมื่อ 6 ปีที่แล้วมีคนพยายามงัดบ้าน เรารีบโทรแจ้งตำรวจ นั่งรอสายจน 45 นาทีก็ยังไม่มีคนรับสาย แต่โชคดีที่คนข้างบ้านช่วยวิ่งไล่ตามกะพ่อ ตามจับไม่ได้ แต่สืบภายหลังรู้ตัวว่าเป็นใคร แต่ก็ทำไรไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐาน)
- ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงจากประตู หน้าต่างขยับ กลัวมากเลย เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงที่แล้ว เราเห็นหน้าต่างขยับ และได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังจะงัดหน้าต่างห้องเรา เราตกใจมากรีบตะโกนปลุกพ่อกะแม่ มือและเสียงเราสั่นเครือไปหมด แต่พ่อไปดูที่หน้าต่างอีกที ก็ไม่มีอะไร ( เราไม่แน่ใจว่าเราคิดมากไปเอง หรือมันเป็นเรื่องจริงที่คนจะงัดเข้ามา)
มันมีอีกหลายเรื่องเลย....
เราควรทำยังไดีคะ? ควรพบจิตแพทย์ไหม?