สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกของผม มีเรื่องอยากถามทุกคน
ว่าถ้าอยู่ในสถาการณ์แบบผมคุณจะเลือกทางไหน??
อย่าพึ่งตัดสินผมเลยนะครับขอความกรุณารับฟังผมหน่อยนะครับ
เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมเจอผู้หญิงคนนึงหน้าตาเธออยู่ในขั้นน่ารักดี
สูงผิวสีนิดๆใจดีมากๆ รอยยิ้มเธอก็น่ารัก เธอมีอะไรหลายๆอย่างที่ผมชอบ
ความคิดเธอเป็นผู้ใหญ่ให้คำปรึกษาผมได้ดี แต่ครอบครัวเธอเข้าขั้นไม่ค่อยมีฐานะ
เธอยังเรียนไม่จบทั้งๆที่อายุเลย20แล้ว ทำงานประจำส่งตัวเองเรียนปริญาตรีอยู่
ผมก็ไม่ได้ติดอะไรตรงนี้สักเท่าไหร่เพราะเธอสู้ชีวิต
แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่อยากคบเธอต่อเพราะเธออ้วนมากครับ
น้ำหนัก100กว่าซึ่งมันไม่ควรเป็นน้ำหนักของผู้หญิง
เธอพยามลดแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เห็นผลอะไรเลย แรกๆผมก็ให้กำลังใจเธอ
และให้กำลังใจตัวเองแต่ตอนนี้ผมไม่อยากอยู่ตรงนั้นแล้ว
ไม่อยากโดนคนอื่นถามเรื่องแฟนตัวเอง ผมไม่อยากเดินกับเธอเลย
ผมอายมากถึงแม้เธอจะสวยกว่าผู้หญิงบางคนที่ตัวเล็กๆ
แต่ผมก็อยากเดินข้างๆคนตัวเล็กมากกว่า เธอรู้ครับว่าผมอยากไป
แต่ผมทำไม่ลงสักที เธอไม่รั้งผมไว้ด้วยซ้ำ แต่ผมก้าวขาไม่ออกคิดถึงสิ่งดีๆ
ที่เธอช่วยผมในเวลาที่ผมอ่อนแอ ผมยิ่งกลัวเธอเสียใจ เราทั้งคู่ไม่ได้คุยกันมา3วันแล้วครับ
ผมเลือกที่จะไปตามทางของผม ผมไม่อยากเป็นเพื่อนเป็นอะไรกัน
ไม่อยากติดต่อกันอีกทั้งๆที่เธอ ไม่ได้ทำความผิดอะไรเลย เป็นคนดีมากๆด้วยซ้ำ
แต่ใจผมมันแปลกๆ เหมือนทำร้ายเธอมากๆ แต่ผมก็ไม่อยากกลับไปแล้ว
ปล.1 ผมรู้ว่าผมไม่ดีแต่ทุกคนมีสิทธ์เลือกสิ่งดีให้ตัวเองใช่ไหมครับ
ปล.2ผมกับเธออยู่คนล่ะจังหวัดเจอกับไม่กี่ครั้งครับ ไม่เคยเกินเลยอะไรกันและกัน"
ผมไม่ใช่คนเลวใช่ไหมครับ ที่ไม่ทนคบต่อไป
ว่าถ้าอยู่ในสถาการณ์แบบผมคุณจะเลือกทางไหน??
อย่าพึ่งตัดสินผมเลยนะครับขอความกรุณารับฟังผมหน่อยนะครับ
เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมเจอผู้หญิงคนนึงหน้าตาเธออยู่ในขั้นน่ารักดี
สูงผิวสีนิดๆใจดีมากๆ รอยยิ้มเธอก็น่ารัก เธอมีอะไรหลายๆอย่างที่ผมชอบ
ความคิดเธอเป็นผู้ใหญ่ให้คำปรึกษาผมได้ดี แต่ครอบครัวเธอเข้าขั้นไม่ค่อยมีฐานะ
เธอยังเรียนไม่จบทั้งๆที่อายุเลย20แล้ว ทำงานประจำส่งตัวเองเรียนปริญาตรีอยู่
ผมก็ไม่ได้ติดอะไรตรงนี้สักเท่าไหร่เพราะเธอสู้ชีวิต
แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่อยากคบเธอต่อเพราะเธออ้วนมากครับ
น้ำหนัก100กว่าซึ่งมันไม่ควรเป็นน้ำหนักของผู้หญิง
เธอพยามลดแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เห็นผลอะไรเลย แรกๆผมก็ให้กำลังใจเธอ
และให้กำลังใจตัวเองแต่ตอนนี้ผมไม่อยากอยู่ตรงนั้นแล้ว
ไม่อยากโดนคนอื่นถามเรื่องแฟนตัวเอง ผมไม่อยากเดินกับเธอเลย
ผมอายมากถึงแม้เธอจะสวยกว่าผู้หญิงบางคนที่ตัวเล็กๆ
แต่ผมก็อยากเดินข้างๆคนตัวเล็กมากกว่า เธอรู้ครับว่าผมอยากไป
แต่ผมทำไม่ลงสักที เธอไม่รั้งผมไว้ด้วยซ้ำ แต่ผมก้าวขาไม่ออกคิดถึงสิ่งดีๆ
ที่เธอช่วยผมในเวลาที่ผมอ่อนแอ ผมยิ่งกลัวเธอเสียใจ เราทั้งคู่ไม่ได้คุยกันมา3วันแล้วครับ
ผมเลือกที่จะไปตามทางของผม ผมไม่อยากเป็นเพื่อนเป็นอะไรกัน
ไม่อยากติดต่อกันอีกทั้งๆที่เธอ ไม่ได้ทำความผิดอะไรเลย เป็นคนดีมากๆด้วยซ้ำ
แต่ใจผมมันแปลกๆ เหมือนทำร้ายเธอมากๆ แต่ผมก็ไม่อยากกลับไปแล้ว
ปล.1 ผมรู้ว่าผมไม่ดีแต่ทุกคนมีสิทธ์เลือกสิ่งดีให้ตัวเองใช่ไหมครับ
ปล.2ผมกับเธออยู่คนล่ะจังหวัดเจอกับไม่กี่ครั้งครับ ไม่เคยเกินเลยอะไรกันและกัน"