พม่าใต้ เพิ่งเปิดให้เข้าถึงได้ไม่นานนัก เส้นทางเชื่อมมะริด ทวาย ขึ้นถึงย่างกุ้งเพิ่งอนุญาตให้เดินทางได้ตลอดปีนี้เป็นปีแรก และด้วยความกรุณาปราณีอันหาที่เปรียบไม่ได้ของพี่เล็ก สาวน้อยหัวใจเหล็กแห่งเกาะพยาม ที่ชักชวนหญิงสาวตัวเล็ก ๆ อ่อนแออย่างหญิงให้มาบุกเบิกด้วยกัน ปลายเดือน พฤกษภาคม คาบไปถึงต้นเดือน มิถุนายนที่ผ่านมา เราก็ลุยไล่ยาว กันมาหนึ่งรอบ (สนุกมาก ถ้าหญิงพอจะว่าง จะเขียนเรื่องการเดินทางเพลิน ๆ ให้อ่านกัน) ตามคำแนะนำของคลาร่า ชะนีเหล็กแห่งแคนาดา ผู้เดินทางออกจากเกาะพยาม เข้าพม่าและชื่นชมเป็นอย่างมาก ในแผนการเดินทางของเราในหนนั้น พะอัน เป็นเมืองที่เรามองข้ามพอสมควร เพราะจากปากคำของคลาร่า นางก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรมากมายนะเท้อ บ่มีหยัง เว้ากันซื่อ ๆ เราเลยตัดสินใจนอนพะอันแค่สองคืน ก่อนมุ่งหน้าเข้าย่างกุ้ง แนะนั่นคือความผิดพลาดที่ตัดสินใจ เพราะหญิงยังเก็บพะอันได้ไม่ครบ และพบว่าเมืองนี้ไม่ไกลจากย่างกุ้ง เดินทางไม่ลำบากนัก เหมาะกับการมาสโลวไลฟ์เสียจริง ๆ นี่คือที่มาของการเดินทางในครั้งนี้