ก่อนอื่นต้องบอกก่อนครับผมชื่อ "คิม" นามสมมุติ ผมเป็นคนที่เวลารักใคร ผมจะรักและให้เกียรติผู้หญิงเสมอ เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมมีแฟนมาทั้งหมด4คน ซึ่งแต่ละคนก็คบกับผมนานครับ บางคน5ปี 2ปี 4ปี ซึ่งแต่ละคนก็จะมีเรื่องราวต่างกันไป แต่สุดท้ายก็จบด้วยการนอกใจอยู่ดี ผมคิดเสมอว่าผมไปทำอะไรกับใครไว้ถึงโดนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งเรื่องทั้งหมดเกิดจากคนแฟนเก่าล่าสุดครับ คือ ผมเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน อยู่หอพักด้วยกันครับ เธอชื่อ "แยม" นามสมมุติ ผมกับเธอไปไหนมาด้วยกันบ่อยมาก เธอเข้ากับครอบครัวผมได้ดีแต่ผมเข้ากับครอบครัวเธอไม่ได้เลยครับ เวลาพ่อแม่เธอมาหาที่มหาวิทยาลัยจะเข้าห้องน้ำหอพักเป็นประจำ ขึ้นมาห้องตลอด.....ผมก็ต้องเก็บเสื้อผ้า ข้าวของไว้ห้องเพื่อนเธอ บางครั้งแอบไว้ชั้นบนตรงบันได ซึ่งทุกครั้งที่ทำแบบนี้ผมจะรู้สึกว่าท้อมากครับ แต่ผมก็จำเป็นต้องทำ เพราะเธอเป็นผู้หญิง จะให้อยู่กับผู้ชาย 2ต่อ2 พ่อแม่เธอคงไม่ยอมแน่ๆ ผมเข้าใจข้อนี้ดีครับ ผมคิดว่าสักวันหนึ่งผมคงเข้ากับครอบครัวเขาได้ ผมรุ้สึกผูกพันกับเขามาก คือผมกับเขาผ่านอะไรมากันเยอะ ขนาดตอนฝึกงานผมกับเธอยังฝึกที่ กทม ด้วยกัน เรียกได้ว่าตัวติดกันตลอดครับ เพื่อนๆชอบแซว และพากันอิจคู่เราเยอะมากครับ แต่พอผมฝึกงานเสร็จ ผมได้งานที่ กทม ส่วนเธอ อยู่บ้านครับ บ้านเธอมีธุรกิจส่วนตัว ทำให้ต้องดูแลกิจการต่อจากพ่อแม่ ผมเองชวนเธอมาทำงานที่ กทม อยู่บ่อยครั้ง ทำเรซูเม่ให้ ปรึกษาหางานให้ทำ แต่เธอบอกกับผมว่า.. เธอต้องอยู่บ้าน ช่วงนั้นผมท้อมากครับ จะไปหาเธอที่บ้านก็ไม่ได้ พ่อแม่เธอไม่ให้คบกัน ***ขนาดเราทั้งคู่คบกัน4ปี แล้วนะครับ***
แต่ก็ยังไม่วามารถเข้ากับรอบครัวเธอได้ อาจจะเป็นเพราะบ้านเธอมีหน้ามีตาทางสังคม บ้านผมไม่รวยมาก พอมีแต่ไม่เท่าบ้านเธอ ผมทำงานได้สักระยะเธอมาหาผมที่กทม ผมโคตรดีใจเลยครับ ไม่ได้เจอกันประมาณ4เดือนได้ แต่ผมดันติดงาน เพราะงานผม ทำงานวันจันทร์-เสาร์ ช่วงนั้นเธอไม่พอใจครับ ที่เธอมาหาผม แต่ผมกับไม่มีเวลาให้ กว่าจะทำงานเสร็จก็ 3-4ทุ่ม เข้างานก็เช้าประมาณ 8โมงเช้า ทำให้เธอรุ้สึกว่า ถ้ามาหาผมแล้วผมไม่มีเวลาให้เธอ เธอไม่มาดีกว่า ตอนนั้นเธอร้องไห้ด้วยครับ ผมก็พยายามอธิบาย ผมให้เธอไปเที่ยวกับเพื่อนเธอได้ เดี๋ยวเลิกงานจะพาไปหาของกินอร่อย ในใจผมคือ เจอกันผมมีความสุขแล้วครับ กลับมาเจอหน้าแฟน ผมแอปปี้มาก แต่เธอไม่แฮปปี้สักเท่าไหร่ ผมจึงลางานวันเสาร์ เพื่ออยู่กับเธอ2วัน เสาร์-อาทิตย์ ช่วงนั้นผมพาเธอไปดูหนัง เที่ยวใน กทม หลายที่เลยครับ แต่พอเธอกลับบ้านไป เราคุยกัน ผมถึงกับกะอัก รุ้สึกแย่ไปหมด เพราะเธอบอกผม จะมาหาอีกครั้ง ถ้าผมลาออก ผมรู้สึกว่าทำไมเขาพูดกับผมแบบนี้ มันมีหลายคำถามที่ยังคาใจจนทุกวันนี้ครับ แต่ผมไม่ลาออกงานหรอกครับ ผมก็ต้องทำงาน ส่วนเธอก็ทำงานอยู่ที่บ้าน จนใกล้รับปริญญาของผมกับเธอ เราทั้งคู่ก็ช่วยกัน หาช่างภาพ ห้องพัก แล้วก็จองไว้ทุกอย่างผมตื่นเต้นที่เราจะเจอกัน ถ่ายรูปรับปริญญาด้วยกัน แต่แล้ววันหนึ่งผมจับได้ว่าเธอแอบมีคนอื่น เพราะผมเข้ารหัสเฟสเธอไม่ได้ ทุกครั้งผมจะล็อคอินค้างไว้เลยครับในCrome เมื่อก่อนเชคบ่อยมากครับ แต่พักหลังพอผมทำงาน ผมรุ้สึกว่าเราโตพอ ที่จะไม่ต้องมานั่งจับผิดกันแล้ว เธอก็ไม่เคยนอกใจผมสักครั้ง แต่จู่ๆ ผมดันอยากเข้าเฟสเธอ แต่เข้าไม่ได้ ผมงงมาก ใจเริ่มหวั่นๆ ผมเลยถามว่า เปลี่ยนรหัสทำไม แอบมีคนอื่นเหรอ ตอนแรกเธอไม่บอกครับ จนสุดท้ายเธอยอมรับ ช่วงนั้นผมโกรธเธอมาก เธอสารภาพว่าพึ่งคุยกันได้อาทิตกว่า ผมบอกเลิกเลยครับ เหมือนความไว้ใจผมที่มีให้ไร้ค่ามาก ผมไม่ชอบการหักหลัง
*** แต่พอผมได้สติผมก็คิดว่าคงเป็นเวรกรรม เพราะตอนช่วงผมทำงาน ผมก็แอบหวั่นไหวกับเพื่อนร่วมงานเหมือนกัน แต่ผมก็หยุด มันคงเป็นเวรกกรมมั้งครับ*** จากนั้นวันรับปริญญาทุกอย่างที่จองล้มเลิกหมดครับ ห้องผมก็อยู่กับเพื่อน ส่วนเธอก้อยู่กับเพื่อน แต่บังเอิญที่ตึกเธอกับผมอยู่ตรงข้ามกัน ทำให้ผมชวนเธอไปไหนมาไหนด้วยกัน ขอจับมือเธอ กอดเธอ หอมจูบเธอ แต่เธอกับนิ่งมากครับ ผมไม่เข้าใจว่า การที่ผมคบกับเธอมา4ปี ผมกับแพ้คนที่เธอคุยแค่อาทิตย์กว่าๆ ช่วงนั้นมันสตั้นไปหมดครับ ทั้งเพื่อนของเราทั้งคุ่ก็แอบลุ้นให้คืนดีกัน แต่ผมรุ้สึกได้ครับว่าใจไม่อยู่กับผมแล้ว พอวันรับจริงมันเป็นสิ่งที่ผมอยากทำมากคือการถ่ายรูปคุ่กัน เธอมาถ่ายกับผมครับ แต่แม่เธอเห็นแอบถามเธอว่า อะไรกัน!!! เธอบอกแม่ แค่เพื่อน อดีตไปแล้ว คำนี้ผมจุกมากครับ สุดท้ายเราทั้งคู่ก็เลิกกันครับ จนผมเหมือนจะทำใจได้ แล้วมีผู้หญิงเข้ามาหาผมเยอะมาก ผมก็คุยกับทุกคน ซึ่งเธอก็เห็นแล้วทักมาคุยกับผมทุกวัน ตอนนั้นผมไม่รุ้ตัวเองเลยครับว่าเป็นอะไร ทั้งๆที่มีโอกาสขอเธอคืนดี แต่ผมกับไม่ทำ กับหาผู้หญิงไปเรื่อย ทั้งโพสต์ ทั้งเพ้อ ถึงคนอื่น เธอถามผมว่า ผมเพ้ออะไรเยอะแยะ ผมกับบอกเธอไปว่า "ที่เพ้อคิม ไม่ได้หมายถึงแยม" เธอคงหน้าชาไม่น้อยครับ ช่วงนั้นผมสนุกกับการเจ้าชู้มาก แต่แล้ววันหนึ่งทุกอย่างกับหยุด เหมือนโลกหยุดเลยครับ เธอเปิดตัวแฟนใหม่ชื่อ" นัท" นามสมมุติ ซึ่งคนนี้ไม่ใช่คนที่เธอแอบคุยมาอาทิตย์กว่า เป็นคนใหม่ครับ ซึ่งตอนนี้เธอกับเขาก็คบกันอยู่ครับ ผมเห็นเธอมีความสุขดี และที่สำคัญเธอกับนัทอยู่ด้วยกันที่ กทม มันเกิดคำถามเยอะมากครับ ช่วงที่คบกันเธอให้ผมลาออก ถึงยอมมาหา แต่ทำไมคนนี้กับมาอยู่กับเขา มาหางานทำที่ กทม เลย ซึ่งมันทำให้ผมคิดหนักเลยครับ จนผมคิดว่า ต้องหาคนจริงบ้างแล้ว ผมตัดทุกคนเลยครับเหลือคนเดียว เป็นรุ่นน้องผม ชื่อ "ดา" เธอเป็นคนสวยครับ หุ่นดีอย่างกับนางแบบ เธอยังเรียนอยู่ เธอเป็นคนดีมากครับ ดีมากๆ ดีจนผมรุ้สึกผิดอะไรหลายๆอย่าง ผมกับเธอคบกันได้4-5เดือนแล้วครับ แต่ผมยังลืมแฟนเก่า "แยม" ไม่ได้เลย ที่ผมคบดา เพราะผมอยากให้แยมรุ้สึก อยากเอาชนะเธอ ว่าผมก็มี แต่สุดท้ายผมเองกับเสียใจกับการกระทำของผม ที่เอาดาเข้ามาในชีวิตผม ทุกวันนี้ผมกับแยมยังดูเรื่องราวไอจีกันตลอด ทุกอันเลยครับ คำถามนึงที่แยมเคยบอกผม ว่าไม่คิดจะง้อเค้าบ้างหรอ? ผมกับมานั่งเสียใจทุกวันนี้ เพราะความหยิ่งของผม กลัวเสียศักดิ์ศรี แฟนนอกใจ ผมไม่ผิด ผมไม่ง้อ เราหาใหม่ได้ แต่มาตอนนี้ผมกับเสียใจที่ไม่รั้งเขาไว้ และพาดาแฟนใหม่ผมมาเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ด้วย
ผมอยากฝาก....เรื่องราวทั้งหมดเป็นอุทาหรณ์ให้กับคนที่ยังไม่ลืมแฟนเก่าครับ ถ้าคุณยังไม่ลืมเขา คุณอย่าพาใครอีกคนเข้ามาในชีวิต เพราะเขาคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด คุณควรพร้อมจริงๆ พร้อมเริ่มใหม่กับคนใหม่ วันนั้นค่อยหาครับ !!!
ผมเองก็เหมือนกันคงต้องพยายามลืมแฟนเก่าให้ได้ และเปิดใจกับดาแฟนใหม่ผมเหมือนกัน แต่ถ้าผมทำแล้ว รู้สึกไม่ใช่ ผมจะบอกเขาตรงๆ เรื่องราวทั้งหมดคงต้องมีคนเจ็บ แต่จะดีถ้าผมไม่ต้องหลอกปิดบังเขา พี่ขอโทษนะดา😭😭😭
ใครเคยคบแฟนใหม่ เพื่อประชดแฟนเก่าบ้าง?
แต่ก็ยังไม่วามารถเข้ากับรอบครัวเธอได้ อาจจะเป็นเพราะบ้านเธอมีหน้ามีตาทางสังคม บ้านผมไม่รวยมาก พอมีแต่ไม่เท่าบ้านเธอ ผมทำงานได้สักระยะเธอมาหาผมที่กทม ผมโคตรดีใจเลยครับ ไม่ได้เจอกันประมาณ4เดือนได้ แต่ผมดันติดงาน เพราะงานผม ทำงานวันจันทร์-เสาร์ ช่วงนั้นเธอไม่พอใจครับ ที่เธอมาหาผม แต่ผมกับไม่มีเวลาให้ กว่าจะทำงานเสร็จก็ 3-4ทุ่ม เข้างานก็เช้าประมาณ 8โมงเช้า ทำให้เธอรุ้สึกว่า ถ้ามาหาผมแล้วผมไม่มีเวลาให้เธอ เธอไม่มาดีกว่า ตอนนั้นเธอร้องไห้ด้วยครับ ผมก็พยายามอธิบาย ผมให้เธอไปเที่ยวกับเพื่อนเธอได้ เดี๋ยวเลิกงานจะพาไปหาของกินอร่อย ในใจผมคือ เจอกันผมมีความสุขแล้วครับ กลับมาเจอหน้าแฟน ผมแอปปี้มาก แต่เธอไม่แฮปปี้สักเท่าไหร่ ผมจึงลางานวันเสาร์ เพื่ออยู่กับเธอ2วัน เสาร์-อาทิตย์ ช่วงนั้นผมพาเธอไปดูหนัง เที่ยวใน กทม หลายที่เลยครับ แต่พอเธอกลับบ้านไป เราคุยกัน ผมถึงกับกะอัก รุ้สึกแย่ไปหมด เพราะเธอบอกผม จะมาหาอีกครั้ง ถ้าผมลาออก ผมรู้สึกว่าทำไมเขาพูดกับผมแบบนี้ มันมีหลายคำถามที่ยังคาใจจนทุกวันนี้ครับ แต่ผมไม่ลาออกงานหรอกครับ ผมก็ต้องทำงาน ส่วนเธอก็ทำงานอยู่ที่บ้าน จนใกล้รับปริญญาของผมกับเธอ เราทั้งคู่ก็ช่วยกัน หาช่างภาพ ห้องพัก แล้วก็จองไว้ทุกอย่างผมตื่นเต้นที่เราจะเจอกัน ถ่ายรูปรับปริญญาด้วยกัน แต่แล้ววันหนึ่งผมจับได้ว่าเธอแอบมีคนอื่น เพราะผมเข้ารหัสเฟสเธอไม่ได้ ทุกครั้งผมจะล็อคอินค้างไว้เลยครับในCrome เมื่อก่อนเชคบ่อยมากครับ แต่พักหลังพอผมทำงาน ผมรุ้สึกว่าเราโตพอ ที่จะไม่ต้องมานั่งจับผิดกันแล้ว เธอก็ไม่เคยนอกใจผมสักครั้ง แต่จู่ๆ ผมดันอยากเข้าเฟสเธอ แต่เข้าไม่ได้ ผมงงมาก ใจเริ่มหวั่นๆ ผมเลยถามว่า เปลี่ยนรหัสทำไม แอบมีคนอื่นเหรอ ตอนแรกเธอไม่บอกครับ จนสุดท้ายเธอยอมรับ ช่วงนั้นผมโกรธเธอมาก เธอสารภาพว่าพึ่งคุยกันได้อาทิตกว่า ผมบอกเลิกเลยครับ เหมือนความไว้ใจผมที่มีให้ไร้ค่ามาก ผมไม่ชอบการหักหลัง
*** แต่พอผมได้สติผมก็คิดว่าคงเป็นเวรกรรม เพราะตอนช่วงผมทำงาน ผมก็แอบหวั่นไหวกับเพื่อนร่วมงานเหมือนกัน แต่ผมก็หยุด มันคงเป็นเวรกกรมมั้งครับ*** จากนั้นวันรับปริญญาทุกอย่างที่จองล้มเลิกหมดครับ ห้องผมก็อยู่กับเพื่อน ส่วนเธอก้อยู่กับเพื่อน แต่บังเอิญที่ตึกเธอกับผมอยู่ตรงข้ามกัน ทำให้ผมชวนเธอไปไหนมาไหนด้วยกัน ขอจับมือเธอ กอดเธอ หอมจูบเธอ แต่เธอกับนิ่งมากครับ ผมไม่เข้าใจว่า การที่ผมคบกับเธอมา4ปี ผมกับแพ้คนที่เธอคุยแค่อาทิตย์กว่าๆ ช่วงนั้นมันสตั้นไปหมดครับ ทั้งเพื่อนของเราทั้งคุ่ก็แอบลุ้นให้คืนดีกัน แต่ผมรุ้สึกได้ครับว่าใจไม่อยู่กับผมแล้ว พอวันรับจริงมันเป็นสิ่งที่ผมอยากทำมากคือการถ่ายรูปคุ่กัน เธอมาถ่ายกับผมครับ แต่แม่เธอเห็นแอบถามเธอว่า อะไรกัน!!! เธอบอกแม่ แค่เพื่อน อดีตไปแล้ว คำนี้ผมจุกมากครับ สุดท้ายเราทั้งคู่ก็เลิกกันครับ จนผมเหมือนจะทำใจได้ แล้วมีผู้หญิงเข้ามาหาผมเยอะมาก ผมก็คุยกับทุกคน ซึ่งเธอก็เห็นแล้วทักมาคุยกับผมทุกวัน ตอนนั้นผมไม่รุ้ตัวเองเลยครับว่าเป็นอะไร ทั้งๆที่มีโอกาสขอเธอคืนดี แต่ผมกับไม่ทำ กับหาผู้หญิงไปเรื่อย ทั้งโพสต์ ทั้งเพ้อ ถึงคนอื่น เธอถามผมว่า ผมเพ้ออะไรเยอะแยะ ผมกับบอกเธอไปว่า "ที่เพ้อคิม ไม่ได้หมายถึงแยม" เธอคงหน้าชาไม่น้อยครับ ช่วงนั้นผมสนุกกับการเจ้าชู้มาก แต่แล้ววันหนึ่งทุกอย่างกับหยุด เหมือนโลกหยุดเลยครับ เธอเปิดตัวแฟนใหม่ชื่อ" นัท" นามสมมุติ ซึ่งคนนี้ไม่ใช่คนที่เธอแอบคุยมาอาทิตย์กว่า เป็นคนใหม่ครับ ซึ่งตอนนี้เธอกับเขาก็คบกันอยู่ครับ ผมเห็นเธอมีความสุขดี และที่สำคัญเธอกับนัทอยู่ด้วยกันที่ กทม มันเกิดคำถามเยอะมากครับ ช่วงที่คบกันเธอให้ผมลาออก ถึงยอมมาหา แต่ทำไมคนนี้กับมาอยู่กับเขา มาหางานทำที่ กทม เลย ซึ่งมันทำให้ผมคิดหนักเลยครับ จนผมคิดว่า ต้องหาคนจริงบ้างแล้ว ผมตัดทุกคนเลยครับเหลือคนเดียว เป็นรุ่นน้องผม ชื่อ "ดา" เธอเป็นคนสวยครับ หุ่นดีอย่างกับนางแบบ เธอยังเรียนอยู่ เธอเป็นคนดีมากครับ ดีมากๆ ดีจนผมรุ้สึกผิดอะไรหลายๆอย่าง ผมกับเธอคบกันได้4-5เดือนแล้วครับ แต่ผมยังลืมแฟนเก่า "แยม" ไม่ได้เลย ที่ผมคบดา เพราะผมอยากให้แยมรุ้สึก อยากเอาชนะเธอ ว่าผมก็มี แต่สุดท้ายผมเองกับเสียใจกับการกระทำของผม ที่เอาดาเข้ามาในชีวิตผม ทุกวันนี้ผมกับแยมยังดูเรื่องราวไอจีกันตลอด ทุกอันเลยครับ คำถามนึงที่แยมเคยบอกผม ว่าไม่คิดจะง้อเค้าบ้างหรอ? ผมกับมานั่งเสียใจทุกวันนี้ เพราะความหยิ่งของผม กลัวเสียศักดิ์ศรี แฟนนอกใจ ผมไม่ผิด ผมไม่ง้อ เราหาใหม่ได้ แต่มาตอนนี้ผมกับเสียใจที่ไม่รั้งเขาไว้ และพาดาแฟนใหม่ผมมาเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ด้วย
ผมอยากฝาก....เรื่องราวทั้งหมดเป็นอุทาหรณ์ให้กับคนที่ยังไม่ลืมแฟนเก่าครับ ถ้าคุณยังไม่ลืมเขา คุณอย่าพาใครอีกคนเข้ามาในชีวิต เพราะเขาคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด คุณควรพร้อมจริงๆ พร้อมเริ่มใหม่กับคนใหม่ วันนั้นค่อยหาครับ !!!
ผมเองก็เหมือนกันคงต้องพยายามลืมแฟนเก่าให้ได้ และเปิดใจกับดาแฟนใหม่ผมเหมือนกัน แต่ถ้าผมทำแล้ว รู้สึกไม่ใช่ ผมจะบอกเขาตรงๆ เรื่องราวทั้งหมดคงต้องมีคนเจ็บ แต่จะดีถ้าผมไม่ต้องหลอกปิดบังเขา พี่ขอโทษนะดา😭😭😭