สวัสดีฉันชื่อ คุมะ เป็นชื่อสมมุติ คือเราจะเล่าตั้งแต่เด็กเป็นเด็กออกจะเบิร์ดหน่อยจำได้ว่าตอนประถมจะมีแก้งเพื่อนเด็กประมาณ10กว่าคนไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่จะว่าเราเหมือนคนใช้มากกว่าจะถูกเพื่อนใช้ให้ซื้อของถือของช่วยทำการบ้าน แล้วก็โดนเพื่อนแถเงินทุกวันมีอยู่วันหนึ่งเราบอกว่าไม่ให้เงินเราไม่มีรู้ไหมเราโดนอะไรมันสั่งให้เพื่อนทุกคนไม่คุยกับเราแล้วก็ทำได้ด้วยนะไม่มีใครคุยกับเราซักคน 555+ น่าสงสารรร ก็เป็นอย่างงี้จนจบปอ6 แต่มัธยมไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วเลยเป็นเด็กเกเรติดเกมส์ ส่วนมากจะคบหาแต่เพื่อนตุ๊ดเราว่าเราเข้ามันได้มากกว่าเพื่อนผู้หญิงนะ จนมามัธยมเรามีเพื่อนสนิทเราเป็นคนที่ถ้ารักเพื่อนจะรักเพื่อนมากปกป้องมาก แต่เวลาเรามีปัญหาไม่ค่อยมีใครปกป้องเราหรอก การมีเพื่อนแท้ๆซักคนมันหายากมากเลยนะคนที่เราจะเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง จนเข้ามหาลัยนี้ยิ่งหนักแทบไม่มีเลยน่ากลัวกว่าตอนเด็กๆอีก เอาเรื่องของเราไปเล่าให้อีกคนเอาเรื่องของอีกคนมาเล่าให้เราฟัง ไปนี้เป็นเพื่อนหน่อยไม่มีใครไปเห้ยกูเลี้ยงไปกันหมดค่ะ บางทีเราก็ถูกคนเกลียดเฉยๆ ไม่รู้ทำไมหรือว่าเราแตกต่างจากคนอื่นเขา เห็นคนอื่นมีแก้งเพื่อนไปเที่ยวกันถ่ายรูปกันดูสนุกสนานเนอะ งานแต่ง งานบวช เลี้ยงรุ่น เราไม่เคยมีว่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงเครียด แต่เดียวนี้ชินล่ะ งานรับปริญญาคงจะมีพ่อกับแม่ล่ะที่มีแสดงเราคิดว่าคงจะดีที่สุดแล้วที่ทำให้ท่านถูมิใจ แต่ตอนนี้ก็มีแฟนแล้วต้องขอบคุณนางนะ ที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทคนหนึ่งเกิดมาจะเจอคนจริงใจซักทีก็นางนี้แหละ ต่อไปนี้ก็คงต้องพึ่งพาตัวเองแหละ จะไปพึ่งพาคนอื่นก็ยากเหลือเกิน
เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน เราไม่ดี หรือเราเป็นคนเลือกคบ