เมื่อวันเวลาผ่านไป เราเคยคิดว่าคนคที่เรารัก ทำดีและจริงใจกับเค้า จะเห็นคุณค่าในตัวเราบ้าง แต่พอในวันนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ เค้าจะเดินจากเราไปยังไม่มีวันหันกลับมาหาเราอีก ก็ได้แต่น้ำตาไหลและบอกกับตัวเองว่า เราก็ต้องเดินต่อไปให้ไหว ทำไมเราต้องเสียใจกับคนที่เค้าไม่เคยรักและแคร์ความรุ้สึกของเราเลยแม้เพียงสักนิด
จากวันแรกที่ผมเริ่มจากผมได้รู้จักเค้า ครั้งแรกที่เราคุยกันเหมือนเค้าจะอยากคบและรู้จักกับเรา แต่พอคุยกันไปแล้วสักพัก เค้าก็เริ่มรู้สึกว่า เหมือนเรายังไม่ใช่คนที่เค้าต้องการ จึงทำให้เค้าลดสถานะว่าเราสองคน ลองคุยกัน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ ระหว่างนั้นเราสองคนก็คุยกันตลอด แต่ส่วนมากแล้วผมจะเป็นคนทักและชวนเค้าคุย วันแล้ววันเล่าผมก็เริ่มรู้สึกว่ารักเค้ามากขึ้น จนความรู้สึกตัวเองล้นออกมา แต่ก็มีบางอย่างที่ผมเสียใจน้อยใจหลายๆอย่าง ผมก็จะทำตัวหายเงียบไป เค้าก็จะเป็นคนทักทายกลับมาหาผม ว่าหายไปไหน เงียบไป เป็นอะไร และแล้วก็ผ่านมาครบ 1 ปี ผมก็ตัดสินใจถามเค้าอีกครั้งว่า ตอนนี้เราสองคนเป็นอะไรกัน เค้าก็ยังคงตอบผมคำตอบเดิมว่า เป็นเพื่อน พี่ น้อง ผมได้ยินประโยคนี้ก็รุ้สึกว่าเสียใจมาก ว่าเราไม่มีโอกาศเป็นไปได้เลยหรอก จนผมหายไป เค้าก็ส่งไลน์กลับมาหาว่า ทำไมเงียบไป ผมก็ตอบได้เพียงแค่ว่า ไม่เป็นอะไร แต่ความรู้สึกก็คือรักไปแล้ว จึงทำให้เราคิดว่า คุยกันแบบนี้ก็ได้แหละมั้ง หากเค้าไม่ยอมรับ ก็ไม่เป็นไร แค่อย่างอยู่เคียงข้างกันไปอย่างนี้
จนมาถึงเมื่อปลายปี 59 เป็นวันเกิดเค้าผมได้ทำเซอร์ไพร์เค้า ผมรู้สึกว่าตื่นเต้นมากกับสิ่งที่ทำให้เค้าเพราะรู้สึกดีใจว่าได้มีโอกาศฉลองวันเกิดกับเค้าตอนนั้นได้แต่หวังว่าหลายๆอย่างคงดีขึ้น แต่ท้ายที่สุดก็พอหลังจากวันเกิด ก็ได้แต่คุยไลน์ จนผ่านไปจนถึงปีใหม่ เป็นปีที่ผมไม่ได้รับข้อความจากเค้าแต่ผมก็ยังคิดว่าจะรอ แต่ท้ายที่สุดแล้วเค้าก็ไม่ได้ส่งมาหาผม ซึ่งผมก็รุ้สึกเสียใจว่าทำไม เราไม่เคยมีค่าอะไรเลยหรือเปล่า แม้แต่ถ้วยคำดีๆสักคำก็ไม่มีให้ แต่ครั้งนี้ผมเลือกตัดสินใจหายเงียบ และเค้าก็เงียบหายไปด้วยเช่นกัน (ผ่านไปเกือบสี่เดือนระหว่างนั้นผมก็ยุ่งกับทำงานทีสิส แต่ก็ยังแอบส่องเค้าจากไอจีห่างๆว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง) จนจึงเมษายนผมทักกลับไปหาเค้าอีกครั้ง ว่า เป็นยังไงบ้าง ถามทุกข์สุขแต่ก็คุยกันสั้นๆ ซึ่งตอนนั้นผมก็คิดว่าในใจเราก็หายโกรธแล้วและอยากกลับมาคุยอีกครั้ง แต่พอคุยเสร็จแล้วก็หายกันไปอีกครั้ง เค้าไม่มีวี่แววอะไรอีกเลย ผมเลยคิดในใจว่าสงสัยคงต้องทำใจแล้วล่ะ
จนเดือนพฤษภาคมผมทักกลับไปว่าคิดถึงมากนะ เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ผมไม่รุ้ว่าเค้าจะคิดยังไงกับผมแต่ผมก็ยังรักเค้าน่ะครับ ผมก็ส่งไลน์ไปหา แต่พอคุยหลายๆอย่างแล้วผมก็พอเข้าใจว่า เค้าคงเปลี่ยนไปแล้ว แต่ตอนนั้นเกิดความรู้สึกว่ารักก็เลยกลับมาพูดคุยกับเค้าทุกวันพอผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เค้าบล็อกไลน์ผมจนขาดการติดต่อ ตอนนั้นผมก็ได้แต่เสียใจและบอกกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น คงมีแฟนแล้วจริงๆใช่ไหม หรือว่าเครียดกับงาน คำถามต่างๆมากมายเต็มไปหมด เลยคิดว่าทุกอย่างคงต้องจบเพียงเท่านี้ แต่พอผ่านไปประมาณ 1 เดือนกว่าเค้าอันบล็อกผม กลับมาเหมือนเดิม ซึ่งผมเห็นว่าเค้าไม่ได้บล็อกแล้ว รู้สึกว่าดีใจมาก ความรู้สึกตอนนั้นอยากถามกลับไปว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่พอได้รับคำตอบกลับมาว่า ตอนนี้เค้ามีคนคุยแล้ว คบเป็นแฟน พอฟังเสร็จผมก็น้ำตาไหล ได้แต่พูดว่า ยินดีกับเค้า และผมก็บอกว่าผมรอเค้ามาตลอด 2 ปีกว่าที่ผ่านมา ไม่เคยแอบไปคบใคร รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย และผมก็ถามว่าคบกันมานานยัง เค้าตอบว่า 2 เดือนแล้วและก็ถามหลายๆคำถามที่ไม่น่าถาม แต่อีกหนึ่งคำตอบจากเค้าทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดที่สุดคือ "เค้าบอกว่าถึงแม้เค้าจะยังไม่มีแฟนคนนี้ที่คบอยู่ ถึงยังไงเค้าก็คงไม่เลือกผมอยู่ดี เค้าคงให้เราเป็นได้แค่พี่คนหนึ่ง" สภาพจิตใจตัวเองแย่มากกับคำพูด จนในที่สุดเค้าก็บอกไปว่าหากเรายังคุยเรื่องเค้ากับแฟนเค้า เค้าคงต้องบล็อกผม แต่ถ้าจะคุยคงได้แค่มิตรภาพ ผมจึงบอกว่าผมยังรอเค้าน่ะ หากวันหนึ่งเค้าเลิกกับคนนั้น ผมจะรอ คืนนั้นผมก็เลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่า บล็อกไลน์ผมออกจากชีวิตคุณเลย เพราะผมคิดว่าผมคงทำใจไม่ได้ ผมคงยังทักหาเค้า แต่หากวันหนึ่งเค้าคิดถึง ก็อันบล็อกทักทายมาได้ หรือไม่มีใครผมก็ยังอยู่ตรงนี้เสมอ
ถึงตอนนี้จะผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ความรู้สึกว่ายังรอเค้าคงนั้น แม้เค้าจะบอกผมว่าไม่ต้องรอ ไม่รู้ว่าจะต้องหลอกตัวเองไปอีกนานแค่ไหน...
รักเค้ามาตลอด โดยที่ไม่สามารถเปลี่ยนใจได้เลย สุดท้ายแล้วจุดจบของเราคือ??
จากวันแรกที่ผมเริ่มจากผมได้รู้จักเค้า ครั้งแรกที่เราคุยกันเหมือนเค้าจะอยากคบและรู้จักกับเรา แต่พอคุยกันไปแล้วสักพัก เค้าก็เริ่มรู้สึกว่า เหมือนเรายังไม่ใช่คนที่เค้าต้องการ จึงทำให้เค้าลดสถานะว่าเราสองคน ลองคุยกัน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ ระหว่างนั้นเราสองคนก็คุยกันตลอด แต่ส่วนมากแล้วผมจะเป็นคนทักและชวนเค้าคุย วันแล้ววันเล่าผมก็เริ่มรู้สึกว่ารักเค้ามากขึ้น จนความรู้สึกตัวเองล้นออกมา แต่ก็มีบางอย่างที่ผมเสียใจน้อยใจหลายๆอย่าง ผมก็จะทำตัวหายเงียบไป เค้าก็จะเป็นคนทักทายกลับมาหาผม ว่าหายไปไหน เงียบไป เป็นอะไร และแล้วก็ผ่านมาครบ 1 ปี ผมก็ตัดสินใจถามเค้าอีกครั้งว่า ตอนนี้เราสองคนเป็นอะไรกัน เค้าก็ยังคงตอบผมคำตอบเดิมว่า เป็นเพื่อน พี่ น้อง ผมได้ยินประโยคนี้ก็รุ้สึกว่าเสียใจมาก ว่าเราไม่มีโอกาศเป็นไปได้เลยหรอก จนผมหายไป เค้าก็ส่งไลน์กลับมาหาว่า ทำไมเงียบไป ผมก็ตอบได้เพียงแค่ว่า ไม่เป็นอะไร แต่ความรู้สึกก็คือรักไปแล้ว จึงทำให้เราคิดว่า คุยกันแบบนี้ก็ได้แหละมั้ง หากเค้าไม่ยอมรับ ก็ไม่เป็นไร แค่อย่างอยู่เคียงข้างกันไปอย่างนี้
จนมาถึงเมื่อปลายปี 59 เป็นวันเกิดเค้าผมได้ทำเซอร์ไพร์เค้า ผมรู้สึกว่าตื่นเต้นมากกับสิ่งที่ทำให้เค้าเพราะรู้สึกดีใจว่าได้มีโอกาศฉลองวันเกิดกับเค้าตอนนั้นได้แต่หวังว่าหลายๆอย่างคงดีขึ้น แต่ท้ายที่สุดก็พอหลังจากวันเกิด ก็ได้แต่คุยไลน์ จนผ่านไปจนถึงปีใหม่ เป็นปีที่ผมไม่ได้รับข้อความจากเค้าแต่ผมก็ยังคิดว่าจะรอ แต่ท้ายที่สุดแล้วเค้าก็ไม่ได้ส่งมาหาผม ซึ่งผมก็รุ้สึกเสียใจว่าทำไม เราไม่เคยมีค่าอะไรเลยหรือเปล่า แม้แต่ถ้วยคำดีๆสักคำก็ไม่มีให้ แต่ครั้งนี้ผมเลือกตัดสินใจหายเงียบ และเค้าก็เงียบหายไปด้วยเช่นกัน (ผ่านไปเกือบสี่เดือนระหว่างนั้นผมก็ยุ่งกับทำงานทีสิส แต่ก็ยังแอบส่องเค้าจากไอจีห่างๆว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง) จนจึงเมษายนผมทักกลับไปหาเค้าอีกครั้ง ว่า เป็นยังไงบ้าง ถามทุกข์สุขแต่ก็คุยกันสั้นๆ ซึ่งตอนนั้นผมก็คิดว่าในใจเราก็หายโกรธแล้วและอยากกลับมาคุยอีกครั้ง แต่พอคุยเสร็จแล้วก็หายกันไปอีกครั้ง เค้าไม่มีวี่แววอะไรอีกเลย ผมเลยคิดในใจว่าสงสัยคงต้องทำใจแล้วล่ะ
จนเดือนพฤษภาคมผมทักกลับไปว่าคิดถึงมากนะ เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ผมไม่รุ้ว่าเค้าจะคิดยังไงกับผมแต่ผมก็ยังรักเค้าน่ะครับ ผมก็ส่งไลน์ไปหา แต่พอคุยหลายๆอย่างแล้วผมก็พอเข้าใจว่า เค้าคงเปลี่ยนไปแล้ว แต่ตอนนั้นเกิดความรู้สึกว่ารักก็เลยกลับมาพูดคุยกับเค้าทุกวันพอผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เค้าบล็อกไลน์ผมจนขาดการติดต่อ ตอนนั้นผมก็ได้แต่เสียใจและบอกกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น คงมีแฟนแล้วจริงๆใช่ไหม หรือว่าเครียดกับงาน คำถามต่างๆมากมายเต็มไปหมด เลยคิดว่าทุกอย่างคงต้องจบเพียงเท่านี้ แต่พอผ่านไปประมาณ 1 เดือนกว่าเค้าอันบล็อกผม กลับมาเหมือนเดิม ซึ่งผมเห็นว่าเค้าไม่ได้บล็อกแล้ว รู้สึกว่าดีใจมาก ความรู้สึกตอนนั้นอยากถามกลับไปว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่พอได้รับคำตอบกลับมาว่า ตอนนี้เค้ามีคนคุยแล้ว คบเป็นแฟน พอฟังเสร็จผมก็น้ำตาไหล ได้แต่พูดว่า ยินดีกับเค้า และผมก็บอกว่าผมรอเค้ามาตลอด 2 ปีกว่าที่ผ่านมา ไม่เคยแอบไปคบใคร รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย และผมก็ถามว่าคบกันมานานยัง เค้าตอบว่า 2 เดือนแล้วและก็ถามหลายๆคำถามที่ไม่น่าถาม แต่อีกหนึ่งคำตอบจากเค้าทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดที่สุดคือ "เค้าบอกว่าถึงแม้เค้าจะยังไม่มีแฟนคนนี้ที่คบอยู่ ถึงยังไงเค้าก็คงไม่เลือกผมอยู่ดี เค้าคงให้เราเป็นได้แค่พี่คนหนึ่ง" สภาพจิตใจตัวเองแย่มากกับคำพูด จนในที่สุดเค้าก็บอกไปว่าหากเรายังคุยเรื่องเค้ากับแฟนเค้า เค้าคงต้องบล็อกผม แต่ถ้าจะคุยคงได้แค่มิตรภาพ ผมจึงบอกว่าผมยังรอเค้าน่ะ หากวันหนึ่งเค้าเลิกกับคนนั้น ผมจะรอ คืนนั้นผมก็เลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่า บล็อกไลน์ผมออกจากชีวิตคุณเลย เพราะผมคิดว่าผมคงทำใจไม่ได้ ผมคงยังทักหาเค้า แต่หากวันหนึ่งเค้าคิดถึง ก็อันบล็อกทักทายมาได้ หรือไม่มีใครผมก็ยังอยู่ตรงนี้เสมอ
ถึงตอนนี้จะผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ความรู้สึกว่ายังรอเค้าคงนั้น แม้เค้าจะบอกผมว่าไม่ต้องรอ ไม่รู้ว่าจะต้องหลอกตัวเองไปอีกนานแค่ไหน...