ใครเคยถูกเรียกว่า ไอ้กระจอก มันทำไรไม่สำเร็จสักอย่าง สงสารพ่อแม่ที่มีลูกแบบนี้
ประโยคนี้มันโคตรบั่นทอนความรู้สึกมากๆ ขอย้อนไปก่อนที่จะได้รับคำนี้จากคนรอบข้าง
ตอนนี้เราอายุ 24 ปี สิ้นปีนี้เราก็จะ 25 ปีละ เราเป็นเพศทางเลือก กายเป็นหญิง แต่จิตใจว่าเป็นชาย
เราไม่ได้ห้าวเหมือนทอมบางกลุ่ม เราเป็นทอมที่แบบเข้าสังคมได้ทั้งชายเเละหญิง
เราทำงานมาแต่อายุ 17 ปีทำตั้งแต่ปวช. ทำPart time จนตัวเอง จบ ปวส.
เเล้วเราก็ย้ายบ้านมาที่บางปะกง ตอนนั่นเรา อายุ 21 ปี เราก็หางานทำแถวนี้ กว่าจะได้งานเกือบปีที่อยู่ว่างๆ
เพราะ มีค่านิยมที่ไม่รับทอมเข้าทำงาน บุคลิกเราก็ไม่ได้แย่นะ เราสูง 169 หนัก ประมาณ 52 เกรดเราก็ 2.92
แต่ทำไมเราถึงหางานยากเย็นลำบาก มากมายเลยตอนนั้น จนเราได้ไปสมัครงานแห่งหนึ่ง ขอบคุณที่เขาไม่ได้ตัดสินที่เพศ
เราทำงาน บ.แห่งนี้ ได้สามปีกว่าๆ แต่เราก็ลาออก เพราะเหตุผลที่ต้องไปเรียนต่อ ป.ตรี เเล้วตอนนั้นที่เราออกมาเราก็คิดว่าจะกลับไป
ที่เดิมนะ เพราะว่าแค่ต้องการจัดการเรื่องเรียนให้เสร็จเราไม่อยากให้มีปัญหากับงานที่ทำ เพราะต้องใช้เวลาสองเดือน ในวันปกติ พอเราเคลียร์เรื่องเสร็จจะไปทำงานที่เดิม เพราะทำงานเรื่องเรียนแค่วันอาทิตย์ เรากลับถูก ผจก. ปฎิเสธ เขาหาว่าเราไปไหนไม่รอด ตอนจะไปเขาขอร้องให้อยู่แต่ไม่อยู่เอง ตอนนี้จะกลับมาทำไมอีก เขาฝากพี่ที่เราสนิทมาบอก เราก็ตกใจนะตอนนั้นที่เราลาออก เขาบอกว่าสนับสนุนให้เรียนต่อ ป.ตรี ถ้าโอเคแล้วให้กลับมา
สุดท้ายก็กลายเป็นคนตกงานมา ห้าเดือนเเล้ว ไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่รับ เราหมดรูปไปสามโหลเเล้ว เราลองไปสมัครงาน part time แถวนี้
เขาก็ไม่รับ เขาต้องการคนที่สามารถทำงานวันอาทิตย์ได้ แต่เราต้องไปเรียน ในช่วงที่ไม่ได้ทำงานเราก็คนรอบข้างเรียกว่า ไอ้กระจอก
ห้าเดือนเเล้วไม่หางานทำ สงสารพ่อแม่ที่มีลูกแบบ ตลอดห้าเดือนที่ไม่มีงานทำ เราไม่เคยขอพ่อแม่สักบาท เรามีเงินเก็บประมาณสามหมื่นกว่าบาทได้ ใช้เรื่องเรียน เรื่องกิน ค่าน้ำมัน จนตอนนี้เราหมดปัญญาละจริงๆ เราหาทุกที่ ไปสมัครมาหมด งานศาลากลางที่รวมแรงงานไปเขาก็ไม่รับเรา ให้แค่สมัครทิ้งไว้ ขนาดฝ่ายผลิตยังไม่รับเราเลย เราไม่รู้ว่าผิดหรือแย่ตรงไหน ประสบการณ์ทำงานเรามี บุคลิกเราก็ไม่ได้แย่เกินไป ทำไมถึงโดนปฎิเสธ
เราโคตรเครียดเลย ไหนจะคำพูดของคนอื่น เงินเราก็ไม่มีเเล้ว เราไปทำอะไรไว้ทำไมเราถึงแบบนี้
ใช่กูมันก็แค่ไอ้คนกระจอก ทำไรไม่สำเร็จสักอย่าง
ประโยคนี้มันโคตรบั่นทอนความรู้สึกมากๆ ขอย้อนไปก่อนที่จะได้รับคำนี้จากคนรอบข้าง
ตอนนี้เราอายุ 24 ปี สิ้นปีนี้เราก็จะ 25 ปีละ เราเป็นเพศทางเลือก กายเป็นหญิง แต่จิตใจว่าเป็นชาย
เราไม่ได้ห้าวเหมือนทอมบางกลุ่ม เราเป็นทอมที่แบบเข้าสังคมได้ทั้งชายเเละหญิง
เราทำงานมาแต่อายุ 17 ปีทำตั้งแต่ปวช. ทำPart time จนตัวเอง จบ ปวส.
เเล้วเราก็ย้ายบ้านมาที่บางปะกง ตอนนั่นเรา อายุ 21 ปี เราก็หางานทำแถวนี้ กว่าจะได้งานเกือบปีที่อยู่ว่างๆ
เพราะ มีค่านิยมที่ไม่รับทอมเข้าทำงาน บุคลิกเราก็ไม่ได้แย่นะ เราสูง 169 หนัก ประมาณ 52 เกรดเราก็ 2.92
แต่ทำไมเราถึงหางานยากเย็นลำบาก มากมายเลยตอนนั้น จนเราได้ไปสมัครงานแห่งหนึ่ง ขอบคุณที่เขาไม่ได้ตัดสินที่เพศ
เราทำงาน บ.แห่งนี้ ได้สามปีกว่าๆ แต่เราก็ลาออก เพราะเหตุผลที่ต้องไปเรียนต่อ ป.ตรี เเล้วตอนนั้นที่เราออกมาเราก็คิดว่าจะกลับไป
ที่เดิมนะ เพราะว่าแค่ต้องการจัดการเรื่องเรียนให้เสร็จเราไม่อยากให้มีปัญหากับงานที่ทำ เพราะต้องใช้เวลาสองเดือน ในวันปกติ พอเราเคลียร์เรื่องเสร็จจะไปทำงานที่เดิม เพราะทำงานเรื่องเรียนแค่วันอาทิตย์ เรากลับถูก ผจก. ปฎิเสธ เขาหาว่าเราไปไหนไม่รอด ตอนจะไปเขาขอร้องให้อยู่แต่ไม่อยู่เอง ตอนนี้จะกลับมาทำไมอีก เขาฝากพี่ที่เราสนิทมาบอก เราก็ตกใจนะตอนนั้นที่เราลาออก เขาบอกว่าสนับสนุนให้เรียนต่อ ป.ตรี ถ้าโอเคแล้วให้กลับมา
สุดท้ายก็กลายเป็นคนตกงานมา ห้าเดือนเเล้ว ไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่รับ เราหมดรูปไปสามโหลเเล้ว เราลองไปสมัครงาน part time แถวนี้
เขาก็ไม่รับ เขาต้องการคนที่สามารถทำงานวันอาทิตย์ได้ แต่เราต้องไปเรียน ในช่วงที่ไม่ได้ทำงานเราก็คนรอบข้างเรียกว่า ไอ้กระจอก
ห้าเดือนเเล้วไม่หางานทำ สงสารพ่อแม่ที่มีลูกแบบ ตลอดห้าเดือนที่ไม่มีงานทำ เราไม่เคยขอพ่อแม่สักบาท เรามีเงินเก็บประมาณสามหมื่นกว่าบาทได้ ใช้เรื่องเรียน เรื่องกิน ค่าน้ำมัน จนตอนนี้เราหมดปัญญาละจริงๆ เราหาทุกที่ ไปสมัครมาหมด งานศาลากลางที่รวมแรงงานไปเขาก็ไม่รับเรา ให้แค่สมัครทิ้งไว้ ขนาดฝ่ายผลิตยังไม่รับเราเลย เราไม่รู้ว่าผิดหรือแย่ตรงไหน ประสบการณ์ทำงานเรามี บุคลิกเราก็ไม่ได้แย่เกินไป ทำไมถึงโดนปฎิเสธ
เราโคตรเครียดเลย ไหนจะคำพูดของคนอื่น เงินเราก็ไม่มีเเล้ว เราไปทำอะไรไว้ทำไมเราถึงแบบนี้