คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
ถ้าเอากรณีแฟนเก่าผมนะ คือไม่ใช่ข้ออ้างหรืออะไรนะ แต่เราต่างกันเกินไปจริง ต่างกันทุกอย่างทั้งชีวิตความเป็นอยู่ พื้นฐานการใช้ชีวิต lifestyle เอาแค่แนวเพลงการแต่งตัวก็เห็นได้ชัดแล้ว ตัวอย่างเช่น ผมฟังแต่เพลงสากล อังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี แต่แฟนเก่าผมนี่ สไตล์ผู้สาวขาเลาะ ไม่มีแนวโน้มว่าจะปรับเปลี่ยน การดูหนัง ผมดูหนังซาวด์แทรก ไม่ดูหนังไทย ไม่ดูพากษ์ไทย แต่แฟนเก่าผม นี่ หนังสไตล์ พจน์ อานนท์ แว้นๆ เสี่ยวๆ มันต่างกันเกินไปจริงๆครับ ถอยได้มีโอกาสถอยก็ถอยเถอะครับ อยู่ด้วยกันจะอึดอัดเปล่า
แสดงความคิดเห็น
เคยไหมรักนะ แต่ ไม่ชอบในสิ่งที่เค้าเป็น
เราตกลงเป็นแฟนกันเพราะต่างฝ่ายต่างชอบกันและมันกล้าเป็นรัก และผมก็ได้รู้เกี่ยวกับเธอมากขึ้นว่าเราต่างกันทุกอย่าง
ไม่ว่าจะสถานะที่บ้านเค้ากับบ้านผม
ที่บ้านเค้าอบอุ่นเต็มไปด้วยความรักเค้ามีพร้อมที่บ้านรับราชกาลส่งเธอเรียนจบในที่ดีๆตามพื้นฐานชีวิต
ส่วนผมพ่อแม่แยกทางตั้งแต่เล็กๆอยู่กับยายแล้วแถมยังทำงานหาเงินเรียนเองแต่ก็นั้นแหละครับที่ๆผมเรียนมันต่างกับเธอมาก
ผมกับเธอต่างกันเรื่องประสบการณ์ชีวิต เธอซือๆผมต้องคอยดูแลเธอปกป้องเธอหลายๆเรื่องเลยครับ
เข้าประเด็นนะครับ ผมรักแฟนนะแต่ผมไม่ชอบอะไรหลายๆอย่างในตัวแฟนไม่ว่าเค้าจะพยายามแค่ไหนมันก็ยังไม่โอเค ผมให้โอกาศเธอทุกครั้งเพราะผมก็รักเธอ ผมคิดว่ารักชนะทุกอย่าง จนบางครั้งผมเองก็เหนื่อยที่จะคอยแก้ปัญหาให้เธอเกือบทุกเรื่องไป ผมเองเจอเรื่องหนักมาทั้งชีวิตครับจนทุกวันนี้ถามตัวเองบ่อยๆเลยว่า ไหวไหมกับเรื่องปวดหัวเพิ่ม เราคบกันจะ2ปีแล้วแต่ผมเองรู้สึกว่าผม50:50ที่จะไปต่อหรือถอยดี
ทุกอย่างในตัวเธอมันขัดใจผม ยังคงเหลือแต่แววตาแรกที่มองเธอที่ผมยังชอบอยู่ ผมเองก็สบสันครับ