เหนื่อยกับชีวิต อายุแค่นี้จำเป็นต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอยคะ

เราเป็นคนนึงบ้านไม่มีฐานัะเป็นหนี้เป็นสิน แม่สอนว่าอยากได้อะไรต้องเก้บเงินวื้อเอง เราเลยไม่เคยขอไปซื้ออะไรนอกเหนื่อกจากค่ากินเลยค่ะ บ้านที่พ่อเเม่เอาจำนองไว้ก็ตกเป็นของคนอื่น เราึงไม่เหลืออะไรเลย พ่อกับเเม่ลำบาก ทำงานใช้หนี้สิ่นเดือนเงินไม่เหลือก็ต้องกู้เขามาต่อ ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2 มีปัญหาเดือดร้อนเรื่องเงินมากค้างค่าเทอมไป2เทอมค่าหอค่าน้ำไฟก็ยังไม่ได้จ่าย ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เพราะกลัวท่านต้องคิดมากเรากลับบ้านทุกอาทิตย์วันกลับมาอยุ่หอพ่อก็จะให้ตังบ้างบางอาทิตย์ก็ไม่ได้ เขาชอบบอกว่าอาทิตย์นี้ไม่มีให้นะ เราก็เสียใจสงสารพ่อกับแม่มาก จะไม่เรียนก็กลัวว่าจะเขาจะเสียใจเราเองเป้นคนชอบเรียนหนังสือ ไปเจอเพื่อนๆที่รร.ก้แอบคิดไม่ได้บางคนพ่อแม่ยอมให้ทุกอย่างเพื่อขอให้ลุกมาเนียนมีรถยนต์ขับ คนที่ไม่อยากเรียนเขากลับมีพร้อมทุกอย่างทรัพยืสินเงินทอง แต่เราก้อยากเนึรยนกลับไม่มุแม้เเต่เงินจะกอนข้าวคิกเสมอว่าวันพรุ่งนี้จุเอาเงินที่ไหนไปซื้อ เหนื่อยๆมากๆเรามีเงินนิดๆหน่อยจากเพื่อนจ้างทำงานเราเขียนแบบให้เพื่อนยันเช้าเพื่อเเลกกะบเงินแค่100บาทที่ใช้แปปเดียวมันก้หมด ควรเอาไงต่อดีคะ จะไม่เรียนแล้วออกไปทำงานก้ทำไม่ลง เครียดตั้งแต่อยุ่ม.3จะไม่จบเพราะเป้นไมเกรน ตอนนี้เรียนปวชค่ะ ขอความคิดเห็นยอะๆมนะคะ