วันนี้ผมจะมาแชร์ประสบการณ์การโดนหึงจนต้องเสียเพื่อนไปครับ เรื่องมันก็เกิดมาสักพักแล้วแหละแต่ไม่มีเวลาสักที ตอนนี้แหละเราว่างแล้วฮ่าๆๆๆๆๆ เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ
ตอนนั้นผมอยู่ ม.5 ครับ ผมสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงครับสมมติว่าฃื่อเอแล้วกันครับ (สนิทกันตั้งแต่ ใปลายครับเพราะเรียนสายเดียวกัน) เราสนิทกันเพราะพ่อแม่ครับพ่อแม่ของเอก็ชอบแซวผมกับเอบ่อยๆ(ลืมบอกไปว่าผมเป็นเกย์นะครับ) เราสนิทกันถึงขั้นที่ว่าทางบ้านของเอไปเที่ยวไหนเขาก็จะชวนผมไปทุกทริปครับ ผมก็ไปบ้างไม่ไปบ้างครับเพราะบ้านนี้ค่อนข้างจะอินดี้ครับ อยากไปเมื่อไหร่ก็ไปเลย ให้เวลาผมเตรียมตัวครึ่งชั่วโมงบางทีก็ขี้เกียจเลยไปแต่ก็ไม่บ่อยครับ เพราะนานๆทีจะได้เที่ยวนอกบ้านครับ (บ้านผมนานๆจะเที่ยวทีครับ ปีนึงก็แค่2-3ครั้งครับ ไปเช้าเย็นกลับ ปล.พ่อผมค่อนข้างจะดุไม่ให้ไปไหนคนเดียวเลย ถ้าจะไปไหนต้องบอกว่าไปกับเอพ่อถึงจะให้ไปโดยที่ไม่ว่าอะไรเลย) บางทีเราก็จะไปเที่ยวหลังเลิกเรียนบ้าง กินข้าวบ้างบางที จนเอมีแฟนครับ สมมติว่าชื่อบีแล้วกันครับ แรกๆเอกับบีก็คบกันดี (บีเขารู้ครับว่าผมเป็นเกย์เพราะบีเรียนที่เดียวกับเพื่อนเก่าผมแล้วเพื่อนผมก็เคยบอกบีแล้วครับว่าผมเป็นเกย์) จนมาวันนึงเอจะเซอร์ไพรส์อะไรแฟนสักอย่างนี่แหละ เอบอกบีว่าผมแอบชอบเขา ตั้งแต่นั้นแหละครับผมโดนบีตามรังควานตลอดไม่ว่าจะทางเฟส ไอจี หรือเวลาเดินแถวบ้านเพราะบีเป็นคนในพื้นที่ครับเพื่อนที่เป็นนักเลงค่อนข้างจะเยอะ แรกๆก็โดนโพสต์เหน็บตลอดประมาณว่า เอรักบีและบีก็รักเอมาก ไม่ว่าจะเกย์หรือทอมก็อย่าเข้ามายุ่งเพราะเอไม่ชอบ (คิดในใจดีออกเพื่อนในห้องนี่มีครบทุกเพศครับ เกือบ 18 เพศแล้วคงไม่ต้องให้มีเพื่อนแล้วแหละ) ผมโดนแบบนี้มานานจนผมทนไม่ไหวเลยบอกเอว่าให้บอกความจริงได้แล้วว่าความจริงเป็นยังไง ปรากฏว่าเขาไม่เชื่อ หลังจากนั้นก็หนักข้อขึ้นเรื่อยๆจนมีอยู่ช่วงนึง วันนั้นเป็นวันโลกาภินาศของผมเลยก็ว่าได้ โดนจัดสิทธิ์แข่งกิจกรรมโรงเรียน สักพักแฟนบอกเลิก วันนั้นเป็นวันแม่เมื่อสามปีที่แล้วครับ ร้องไห้หนักมากขั้นต้องกอดแม่ร้องไห้เลย พอค่ำๆหน่อยแถวบ้านผมก็มีงานวัดครับ เพื่อนที่รู้ข่าวมันก็มาลากผมจากที่บ้านเลยครับ ผมก็ไปแบบไม่เต็มร้อยเดินเหมือนคนไม่มีแรง คอตก ไม่แฮปปี้เอามากๆถึงแม้ว่าเพื่อนๆจะเล่นฮาขนาดไหน จนผมเดินได้สักพักผมได้ยินเสียง
บี - เฮ้ยนาย เฮ้ยนาย เฮ้ยนาย!!! (ดเสียงดังและหนักมากขึ้น)
ผม - (เงยหน้าไปมอง เห็นบีนั่งตรงศาลาแล้วเพื่อนบีอีก 10 กว่าล้อมรอบเขาอยู่)
บี - มานี่ดิ้ (พร้อมกระดิกมือ)
ผม - (ยืนมองเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น)
เพื่อน - เห้ยมันเรียกใครวะ
ผม - ช่างมันเถอะไปเถอะ
ผมก็เดินออกไปกับเพื่อนแล้วบีก็ตะโกนขึ้นมาว่า ไอตุ๊ด!!!!!!!! ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน (วันนั้นคือล้มทั้งยืนครับ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย)
จนผมก็เอาเรื่องนี้มาเล่าให้เพื่อนในห้องฟังก่อนแล้วเพื่อนก็บอกว่าให้บอกเอเถอะเรื่องมันชักจะบานปลายแล้ว ผมทนจนถึงตอนสอบเพราะผมก็กำลังทำใจเรื่องแฟนเก่าอยู่ พอถึงวันสอบ สอบวิฃาแรกจะมีพักเบรค 40 นาที ผมบอกเอเลยครับว่าสอบเสร็จมีเรื่องคุยด้วย พอสอบเสร็จผมก็เล่าให้เขาฟังว่าเกิดไรขึ้นพอเล่าจบเอบอกว่า เค้ารู้แล้วแต่เค้าไม่รู้จะทำยังไง เค้าก็รู้สึกผิดมากยังไงเค้าก็ขอโทษแทนบีมีนนะ (ตอนั้นผมยิ่งโกรธมากครับ เพราะคนไม่ทำผิด คนทำไม่คิด) ผมเลยให้เอฝากบอกบีว่า เรื่องนี้จะไม่จบถ้าบีไม่ขอโทษก็จะไม่จบ แต่เหมือนว่าบีจะเริ่มถอยแล้วผมก็เลยไม่ได้อะไรแต่ก็ยังมีบ้าง จนมีช่วงนึงเพื่อนบีตามหาผมยันบ้านบ่อยมาก แต่แม่ผมอยู่มันเลยไม่กล้าทำไรผม ผมทนไม่ไหวมากผมเลยขอเอตัดขาดครับ พอตัดขาดไปเอก็โพสต์เพ้ออยู่ช่วงนึงแล้วบีส่งข้อความมาด่าผมแล้วบล็อคไป วันนั้นผใเลยอัปสเตตัสแนวท้าบีต่อยครับ เพราะทนไม่ไหวจริงๆสุดท้ายบีก็เงียบไปเช่นเคยจนมีกิจกรรมโรงเรียนที่ต้องทำด้วยกันทั้งระดับ (ตอนนี้อยู่ ม.6 แล้วครับ) งานนี้เกี่ยงไม่ได้ครับ ผมเลยขอเพื่อนทำหน้าที่ที่จะได้คุยกับเอน้อยที่สุดครับ จนวันที่ต้องเซ็ทฉากบีมาเฝ้าเอถึงโรงเรียน แต่พอบีเห็นผมเชากลับก้มหน้าไม่มองผม ทั้งๆที่อยู่กันสองคน ผมมองแล้วอยากให้เขาเริ่มต่อยผมก่อนเพราะอย่างน้อยผมจะได้เอาผิดเขาให้ถึงที่สุดแต่มันไม่ทำ นี่แหละครับที่เงียบไปแบบชองจริงครับเงียบเหมือนตายไปแล้ว จนล่าสุดเราเรียนจบกันแล้วครับ แน่นอนครับที่เราจะขาดการติดต่อแบบไม่รู้เป็นไม่รู้ตายกันเลยครับ จนมาวันนึง เพื่อนทักมาบอกว่าเอกับบีเลิกกันแล้ว เอจะขอผมคืนดี (ตอนนั้นผมก็แอบดีใจนะที่เขาคิดแบบนี้) ทีนี้เพื่อนก็เลยทำแชทกลุ่มขึ้นมาเราก็คุยกันปกติครับแต่ผมยังไม่บอกว่าผมจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมกันเขาไหม จนสองวันต่อมาเอกับบีกลับไปคบกันอีก (อยู่ดีๆก็กลายเป็นหมา) ผมบล็อคเอทุกช่องทางเลยครับตอนนี้เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาแบบเดิมขึ้นมา แต่เอก็ยืนยันนะว่าบีเขารู้สึกผิดกับเรื่องที่เคยทำกับผมทุกอย่าง (แต่เจ้าตัวไม่เคยมาบอกขอโทษผมเลยสักครั้ง ทั้งๆที่รู้จักยันบ้านผมก็เข้ามาขอโทษได้ เฟสก็มีไม่ยอมมาคุยกับผมเลย) ผมเลยบอกเพื่อนไปว่า กูไม่เอาแล้ว กูเหมือนหมาอ่ะ พอเขากลับมากูดีใจพอเขาไปกูก็หงอยอ่ะ คือพอมันกลับไปมันไม่สนใจกูเลยเว้ย กูขอปล่อยอย่าเจอกันอีกเลย แล้วก็จบแบบไม่สวยครับ
นี่แหละครับเรื่องทั้งโดนหึงจนเสียเพื่อนของผม ถ้าอ่านแล้วงงๆก็ขออภัยด้วยนะครับเพราะเป็นการเล่ายาวครั้งแรก ที่ผมเล่าผมไม่ได้จะบอกว่าผมถูกทุกอย่างนะครับ เพราะบางอย่างผมก็ผิดเอง ที่เอามาเล่าในวันนี้ผมแค่อยากระบายเฉยๆเพราะอึดอัดมาพอสมควรแล้วครับ สงสัยอะไรก็เม้นถามได้เลยนะครับจะกลับมาตอบทุกคนครับ
-ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับที่เข้ามาอ่านจนจบ-
โดนหึงจนเสียเพื่อน
ตอนนั้นผมอยู่ ม.5 ครับ ผมสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงครับสมมติว่าฃื่อเอแล้วกันครับ (สนิทกันตั้งแต่ ใปลายครับเพราะเรียนสายเดียวกัน) เราสนิทกันเพราะพ่อแม่ครับพ่อแม่ของเอก็ชอบแซวผมกับเอบ่อยๆ(ลืมบอกไปว่าผมเป็นเกย์นะครับ) เราสนิทกันถึงขั้นที่ว่าทางบ้านของเอไปเที่ยวไหนเขาก็จะชวนผมไปทุกทริปครับ ผมก็ไปบ้างไม่ไปบ้างครับเพราะบ้านนี้ค่อนข้างจะอินดี้ครับ อยากไปเมื่อไหร่ก็ไปเลย ให้เวลาผมเตรียมตัวครึ่งชั่วโมงบางทีก็ขี้เกียจเลยไปแต่ก็ไม่บ่อยครับ เพราะนานๆทีจะได้เที่ยวนอกบ้านครับ (บ้านผมนานๆจะเที่ยวทีครับ ปีนึงก็แค่2-3ครั้งครับ ไปเช้าเย็นกลับ ปล.พ่อผมค่อนข้างจะดุไม่ให้ไปไหนคนเดียวเลย ถ้าจะไปไหนต้องบอกว่าไปกับเอพ่อถึงจะให้ไปโดยที่ไม่ว่าอะไรเลย) บางทีเราก็จะไปเที่ยวหลังเลิกเรียนบ้าง กินข้าวบ้างบางที จนเอมีแฟนครับ สมมติว่าชื่อบีแล้วกันครับ แรกๆเอกับบีก็คบกันดี (บีเขารู้ครับว่าผมเป็นเกย์เพราะบีเรียนที่เดียวกับเพื่อนเก่าผมแล้วเพื่อนผมก็เคยบอกบีแล้วครับว่าผมเป็นเกย์) จนมาวันนึงเอจะเซอร์ไพรส์อะไรแฟนสักอย่างนี่แหละ เอบอกบีว่าผมแอบชอบเขา ตั้งแต่นั้นแหละครับผมโดนบีตามรังควานตลอดไม่ว่าจะทางเฟส ไอจี หรือเวลาเดินแถวบ้านเพราะบีเป็นคนในพื้นที่ครับเพื่อนที่เป็นนักเลงค่อนข้างจะเยอะ แรกๆก็โดนโพสต์เหน็บตลอดประมาณว่า เอรักบีและบีก็รักเอมาก ไม่ว่าจะเกย์หรือทอมก็อย่าเข้ามายุ่งเพราะเอไม่ชอบ (คิดในใจดีออกเพื่อนในห้องนี่มีครบทุกเพศครับ เกือบ 18 เพศแล้วคงไม่ต้องให้มีเพื่อนแล้วแหละ) ผมโดนแบบนี้มานานจนผมทนไม่ไหวเลยบอกเอว่าให้บอกความจริงได้แล้วว่าความจริงเป็นยังไง ปรากฏว่าเขาไม่เชื่อ หลังจากนั้นก็หนักข้อขึ้นเรื่อยๆจนมีอยู่ช่วงนึง วันนั้นเป็นวันโลกาภินาศของผมเลยก็ว่าได้ โดนจัดสิทธิ์แข่งกิจกรรมโรงเรียน สักพักแฟนบอกเลิก วันนั้นเป็นวันแม่เมื่อสามปีที่แล้วครับ ร้องไห้หนักมากขั้นต้องกอดแม่ร้องไห้เลย พอค่ำๆหน่อยแถวบ้านผมก็มีงานวัดครับ เพื่อนที่รู้ข่าวมันก็มาลากผมจากที่บ้านเลยครับ ผมก็ไปแบบไม่เต็มร้อยเดินเหมือนคนไม่มีแรง คอตก ไม่แฮปปี้เอามากๆถึงแม้ว่าเพื่อนๆจะเล่นฮาขนาดไหน จนผมเดินได้สักพักผมได้ยินเสียง
บี - เฮ้ยนาย เฮ้ยนาย เฮ้ยนาย!!! (ดเสียงดังและหนักมากขึ้น)
ผม - (เงยหน้าไปมอง เห็นบีนั่งตรงศาลาแล้วเพื่อนบีอีก 10 กว่าล้อมรอบเขาอยู่)
บี - มานี่ดิ้ (พร้อมกระดิกมือ)
ผม - (ยืนมองเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น)
เพื่อน - เห้ยมันเรียกใครวะ
ผม - ช่างมันเถอะไปเถอะ
ผมก็เดินออกไปกับเพื่อนแล้วบีก็ตะโกนขึ้นมาว่า ไอตุ๊ด!!!!!!!! ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน (วันนั้นคือล้มทั้งยืนครับ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย)
จนผมก็เอาเรื่องนี้มาเล่าให้เพื่อนในห้องฟังก่อนแล้วเพื่อนก็บอกว่าให้บอกเอเถอะเรื่องมันชักจะบานปลายแล้ว ผมทนจนถึงตอนสอบเพราะผมก็กำลังทำใจเรื่องแฟนเก่าอยู่ พอถึงวันสอบ สอบวิฃาแรกจะมีพักเบรค 40 นาที ผมบอกเอเลยครับว่าสอบเสร็จมีเรื่องคุยด้วย พอสอบเสร็จผมก็เล่าให้เขาฟังว่าเกิดไรขึ้นพอเล่าจบเอบอกว่า เค้ารู้แล้วแต่เค้าไม่รู้จะทำยังไง เค้าก็รู้สึกผิดมากยังไงเค้าก็ขอโทษแทนบีมีนนะ (ตอนั้นผมยิ่งโกรธมากครับ เพราะคนไม่ทำผิด คนทำไม่คิด) ผมเลยให้เอฝากบอกบีว่า เรื่องนี้จะไม่จบถ้าบีไม่ขอโทษก็จะไม่จบ แต่เหมือนว่าบีจะเริ่มถอยแล้วผมก็เลยไม่ได้อะไรแต่ก็ยังมีบ้าง จนมีช่วงนึงเพื่อนบีตามหาผมยันบ้านบ่อยมาก แต่แม่ผมอยู่มันเลยไม่กล้าทำไรผม ผมทนไม่ไหวมากผมเลยขอเอตัดขาดครับ พอตัดขาดไปเอก็โพสต์เพ้ออยู่ช่วงนึงแล้วบีส่งข้อความมาด่าผมแล้วบล็อคไป วันนั้นผใเลยอัปสเตตัสแนวท้าบีต่อยครับ เพราะทนไม่ไหวจริงๆสุดท้ายบีก็เงียบไปเช่นเคยจนมีกิจกรรมโรงเรียนที่ต้องทำด้วยกันทั้งระดับ (ตอนนี้อยู่ ม.6 แล้วครับ) งานนี้เกี่ยงไม่ได้ครับ ผมเลยขอเพื่อนทำหน้าที่ที่จะได้คุยกับเอน้อยที่สุดครับ จนวันที่ต้องเซ็ทฉากบีมาเฝ้าเอถึงโรงเรียน แต่พอบีเห็นผมเชากลับก้มหน้าไม่มองผม ทั้งๆที่อยู่กันสองคน ผมมองแล้วอยากให้เขาเริ่มต่อยผมก่อนเพราะอย่างน้อยผมจะได้เอาผิดเขาให้ถึงที่สุดแต่มันไม่ทำ นี่แหละครับที่เงียบไปแบบชองจริงครับเงียบเหมือนตายไปแล้ว จนล่าสุดเราเรียนจบกันแล้วครับ แน่นอนครับที่เราจะขาดการติดต่อแบบไม่รู้เป็นไม่รู้ตายกันเลยครับ จนมาวันนึง เพื่อนทักมาบอกว่าเอกับบีเลิกกันแล้ว เอจะขอผมคืนดี (ตอนนั้นผมก็แอบดีใจนะที่เขาคิดแบบนี้) ทีนี้เพื่อนก็เลยทำแชทกลุ่มขึ้นมาเราก็คุยกันปกติครับแต่ผมยังไม่บอกว่าผมจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมกันเขาไหม จนสองวันต่อมาเอกับบีกลับไปคบกันอีก (อยู่ดีๆก็กลายเป็นหมา) ผมบล็อคเอทุกช่องทางเลยครับตอนนี้เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาแบบเดิมขึ้นมา แต่เอก็ยืนยันนะว่าบีเขารู้สึกผิดกับเรื่องที่เคยทำกับผมทุกอย่าง (แต่เจ้าตัวไม่เคยมาบอกขอโทษผมเลยสักครั้ง ทั้งๆที่รู้จักยันบ้านผมก็เข้ามาขอโทษได้ เฟสก็มีไม่ยอมมาคุยกับผมเลย) ผมเลยบอกเพื่อนไปว่า กูไม่เอาแล้ว กูเหมือนหมาอ่ะ พอเขากลับมากูดีใจพอเขาไปกูก็หงอยอ่ะ คือพอมันกลับไปมันไม่สนใจกูเลยเว้ย กูขอปล่อยอย่าเจอกันอีกเลย แล้วก็จบแบบไม่สวยครับ
นี่แหละครับเรื่องทั้งโดนหึงจนเสียเพื่อนของผม ถ้าอ่านแล้วงงๆก็ขออภัยด้วยนะครับเพราะเป็นการเล่ายาวครั้งแรก ที่ผมเล่าผมไม่ได้จะบอกว่าผมถูกทุกอย่างนะครับ เพราะบางอย่างผมก็ผิดเอง ที่เอามาเล่าในวันนี้ผมแค่อยากระบายเฉยๆเพราะอึดอัดมาพอสมควรแล้วครับ สงสัยอะไรก็เม้นถามได้เลยนะครับจะกลับมาตอบทุกคนครับ
-ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับที่เข้ามาอ่านจนจบ-