สวัสดีค่ะ นี้คือกระทู้แรกของเราเลย มันเป็นความรู้สึกตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ อึดอัดมากจนต้องมาสมัครถาม ฮ่าๆ เข้าเรื่องเลยนะคะ
คือเราเป็นคนชอบเต้นค่ะ แล้วก็มีทีมเต้น เรื่องของเรามันเกิดจากที่เราลงแข่งขันประกวด Cover Dance ค่ะ ที่จังหวัดเราเอง แล้วเขามาจากจังหวัดอื่น เขาเป็นนักเต้นเหมือนกันค่ะ เราเจอกันครั้งแรกแบบไม่ได้สนใจกันเลย ย้ำว่าหน้าเราเขาก็แทบจำไม่ได้ เราไม่สวยมากๆ ฟันก็เหยินอารมณ์พึ่งจัดฟันใหม่ๆค่ะ เราค่อยข้างสนใจในทีมเขามาก เพราะมีแต่คนหน้าตาดีๆ ฮ่าๆ ทีมเราก็ไม่ได้เต้นดีอะไรค่ะ แต่ก็ไม่ได้แย่มาก ในวันแรกที่แข่งรอบ Semi ก็ปกติดีค่ะ วันพรุ่งนี้จะเป็นการแข่งรอบ Final ด้วยความที่ว่างานมันจัดที่จังหวัดเรา หรือเราเป็นเจ้าบ้านนั้นเองค่ะ ทางรุ่นพี่ทีมเราก็ได้ชักชวนทีมเขามาซ้อมที่ห้องซ้อมที่เราใช้ซ้อม เรากับเขาก็ยังไม่ได้สนใจกันเหมือนเดิมค่ะ พอถึงวันที่ 2 ทุกอย่างราบรื่นดีค่ะ ทุกอย่างปกติ เขาก็กลับไปจังหวัดของเขา พอผ่านมาสักพัก เขาก็ได้แอดเฟสเรามาค่ะ แต่เหมือนเพื่อนเราจะเต็ม เขาเลยไลค์รูปเฟสเรา 2-3 รูปเหมือนจะให้เรารับแอดเฟรน เราก็รับค่ะ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร แต่แอบเขินเพราะเขาเป็นคนในทีมที่หล่อมากๆ ฮ่าๆ หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็ปกติค่ะ
จนได้มาเจอกันอีกงานที่ 2 ค่ะ งานแข่งวันเดียว เขามาแล้วก็กลับ ตอนนั้นเรามีแฟนค่ะ เราไม่ได้สนใจอะไรเลย ข้ามเลยนะคะ
จนผ่านมาสัก 2 ถึง 3 เดือนกว่าๆ เราก็ไม่มีแฟนแล้วตอนนั้น เขาก็ไลค์เราบ่อยขึ้น แต่เราก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร จนวันนึงเราตัดสินใจส่องเฟสเขา เขาก็เป็นคนหน้าดีในระดับนึงเลยค่ะ เขาเรียนเรียนมหาลัยที่จังหวัดเขา ใกล้จบแล้ว ตอนนั้นประมาณเวลาตี 1 ค่ะ เราก็ส่องไปเรื่อยๆ ดูรูปเขาไปเรื่อยๆ จนมือไปกดโดนไลค์ เราก็ตกใจมาก แต่เราดูเวลาก็คิดว่าเขาคงจะนอนแล้วแหละ ก็ไลค์รัวเลยค่ะ จนเขาทักมา ตอนนั้นคือใจสั่นมากๆ เขินหน่อยๆ แน่นอนค่ะเราคุยกันเรื่อยๆ เขาก็ชมว่าเราเต้นสวยนะ อย่างนั้นอย่างนี้ เขาจำชื่อเราได้ด้วย ทั้งๆที่เราไม่รู้จักชื่อเขาเลยด้วยซ้ำ พีคสุดคือเขาบอกว่าเขามีไลน์เรา เพราะเขาเคยเห็นเราโพสเบอร์โทรกับเพื่อนในเฟส เขาเลยลองมาพิมในไลน์มันเด้งขึ้น แต่เขาบอกว่าจดใส่กระดาษไว้นะคะ ไม่กล้าเมม กลัวเรารู้ ฮ่าๆ ตอนนั้นเขินมากค่ะ เขาจดใส่กระดาษมาตั้ง 2 เดือน จนเขาแอดไลน์มา จากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆเลยค่ะ เขาก็บอกว่าเขาเคยมองเราที่งานที่ 2 แต่เขาก็เห็นเรามีแฟน เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างปากหมา ฮ่าๆ แต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่สุดๆ ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกเหมือนเขาเป็นทั้งพ่อ พี่ชาย รู้สึกดีสุดๆไปเลยค่ะ
เราก็คุยกับเขาเรื่อยมาค่ะ จนเขาพารุ่นน้องที่จังหวัดมามาแข่งเต้นที่จังหวัดเรา เราก็ได้เจอกันเป็นครั้งที่ 2 ความรู้สึกระหว่างเรากับเขาไม่เหมือนครั้งแรกเลยค่ะ ครั้งนี้เราเป็นคนคุยกัน ฮ่าๆ แต่เราเขินเขามากๆ เราซื้อโกโก้ปั่นให้เขาค่ะ แต่เราไม่กล้าเดินไปให้ เขาอยู่กับเพื่อน กับน้อง เราก็แชทไปว่าไม่กล้าเอาไปให้ จนเขาเดินมาเองเอง ตอนนั้นทุกคนงงหมดเลยค่ะ ว่าเราไปคุยกับเขาได้ยังไง เพราะเราก็ไม่ได้ถือว่าสวย แล้วเขาก็ให้เค้กโอริโอ้เรามาค่ะ เราใส่ฟีชไว้ 2 วัน กว่าเราจะกิน ฮ่าๆ แล้วเขาก็กลับไปจังหวัดเขาค่ะ เราใจหายแปลกๆ คิดถึงเขามากๆ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
แต่หลังๆเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ตอบช้าลง ไปไหนไม่ค่อยบอก จนเรามารู้ว่าเขาชอบ ผญ ที่คณะเขา หรือมหาลัยเขานิแหละค่ะ เราก็จำไม่ได้ เราไปดูดวงหมอก็บอกแบบนี้ บวกกับพฤติกรรมของเขาอีก เราไปไม่ถูกเลยค่ะ จนในวันที่ต่างคนต่างไม่ทักกันไป ทุกอย่างจบลงอย่างที่เราก็ข้องใจ แต่เราก็ใช้ชีวิตปกติค่ะ จนพอเรามีคนคุยใหม่ เขาก็กลับมาขอโทษละบอกว่าผิดที่หายไปแบบนั้นแบบนี้ ใช่ค่ะเราให้อภัย คุยกันมาสักพักค่ะ เราตอบตกลงกับคนที่เราคุยก่อนที่เขาจะกลับมา เราไม่ได้บอกเขาในตอนนั้น แต่เขาเห็นสถานะเราเอง เขาโกรธมากค่ะ เขาหายไปจากชีวิตเรา เขาทั้งบล็อค ทั้งลบรูปเราทุกอย่าง จนเหมือนเขาดีขึ้น มันก็ผ่านมาพักใหญ่ๆเขาก็กลับมาค่ะ เขาก็บอกโกรธนั้นนี้ค่ะ เขาอยู่กับเราเกือบทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปแข่งเต้นที่จังหวัดเขาค่ะ เขาเทคแคร์เราดี พาไปไหว้แม่ ในฐานะที่เราเป็นน้องสาว แล้วตอนเราจะกลับเราโคตรอยากกอดเขาเลยค่ะ แต่เราไม่กล้า เรากับเขาอายุห่างกันประมาณ 6 ปี ตอนนั่งรถกลับเราแอบร้องไห้จนหลับ เพราะเราคิดถึงเขามาก จนเราลิกกับแฟนค่ะ ไม่ใช่เพราะเขาหรืออะไร มันเป็นเพราะว่าเรื่องเรากับแฟนมันไม่ดีสักเท่าไหร่
จนมาครั้งนี้ค่ะ ช่วงมหาลัยเตรียมสอบ เราเข้าใจเขานะคะว่าต้องอ่านหนังสือหนัก แต่เขาก็แปลกไป ตอบแต่อ่านหนังสือ คือเวลาไม่ตรงกันด้วยแหละค่ะ เขานอนเช้าทุกวัน จนเราตัดสินใจหายไปจากเขา เพราะว่าเขาไม่ทำให้เรามั่นใจเลยว่าเขาจะไม่ไปคุยกับใคร เขามาๆหายๆ จนเราทนไม่ไหวต้องเฟดตัวเองออกมา เข้าใจนะว่าเขาสอบ แต่ช่วยทำให้เรามั่นใจนิดนึง เขาก็ไม่ทำค่ะ
จนเขากลับมาในตอนที่เรามีคนคุย แล้วเราก็คบกับคนคุยคนนี้ เขาก็โกรธเราเหมือนเดิมค่ะ หายไปจากชีวิตเราเป็นครั้งที่ 2 คนคุยคนนี้เป็นคนแฟนคนปัจจุบันของเราเองค่ะ คบกันได้ประมาณช่วง 4-5 เดือน เขาก็ทักมา ส่วนมากคุยกันเรื่องเต้นค่ะ เราก็ให้แฟนเราเห็นนะ เราไม่ปิดบังอะไร แต่เวลาเขาหยอดแฟนเราเห็นแฟนเราก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็นานๆทีคุยกันนะคะ ถ้าเขาไม่ทักมาเราก็ไม่ได้ทักไปอยู่แล้ว
จนวันที่เขามาจังหวัดใกล้เคียงเราเพราะมาทำธุระ แล้วเราแข่งเต้น เขาก็เลยนั่งรถจากจังหวัดใกล้เคียงมาดูเราค่ะ เขาคอยดูแลเราตลออด นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้จับมือเขาค่ะ เราไปส่งเขาขึ้นรถเขาก็เอามือลูบหัวเรา เราก็ไม่อยากให้เขากลับค่ะใจหาย หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
จนวันที่แม่เราเสียเป็นช่วงที่ทุกคนต่างให้กำลังใจเราค่ะ รวมถึงเขาด้วย เราดีใจค่ะที่เขาทักมาให้กำลังใจเรา จนถึงช่วงที่เราคิดถึงแม่บ่อยๆ เราจะนึกถึงเขาคนแรก เราจะทักหา เขาก็จะให้เราร้องไห้ระบายกับเขา ปัญหาเรื่องแฟนเราที่นอกใจเราหลายครั้ง เขาก็รับฟัง เราคุยกับเขาแล้วเรารู้สึกสบายใจมาก เราไว้ใจเขาทุกอย่าง แล้วช่วงหลังๆเนี่ยเราเป็นฝ่ายทักไปหาเขาเองค่ะ เราแค่รู้สึกอยากคุยกับเขา จนมันกลายเป็นว่าเราแอบคุยกับเขาทุกวัน เราแคร์เขา เราหวงเขา เรารู้สึกผิดที่เรามองเห็นเขาเป็นคนสุดท้าย เขามักจะเป็นคนสุดท้ายที่เรานึกถึงเสมอ เขาก็บอกว่าตอนนี้ก็คุยได้ แต่ถ้าวันนึงเขามีใครเราก้คุยกับเขาแบบนี้ไม่ได้แล้ว เราก็เปิดใจคุยกัน ต่างคนต่างไม่ถามกัน กับกลายเป้นว่าถ้าวันนั้นเราไม่ใจร้อน หรือเขายื้อเรา เราก็คงได้คุยกันแล้วคบกันค่ะ ครั้งนี้เขาก็บอกว่าถ้าเขาหายไปไม่ต้องตามแล้วนะ เขาจะอยู่กับเราจนกว่าเขาจะอยู่กับเราไม่ได้ค่ะ เป็นเพราะเรามีแฟนด้วย เรารู้สึกผิดกับทั้งสองฝ่าย เราเห็นแก่ตัวสุดๆไปเลย ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราแคร์เขามากกว่าแฟนเราเราอีกค่ะ แล้วเราต้องไปแข่งเต้นที่จังหวัดเขา ถ้าเราเจอกันเราไม่รู้ว่าใจเรามันจะโลเลแค่ไหน แค่นี้เราก็รู้สึกผิดจะบ้าแล้ว
มีใครเคยเป็นแบบเรามั้ยคะ เราอยากรักเขา อยากรักมากๆ แต่เราก็รักเขาไม่ได้ เราไม่อยากให้เขาไปไหนจากเราอีกแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ค่ะ เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกกับแฟนเรายังไง แฟนเราก็บอกว่าเราเปลี่ยนไปค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราเจอเขาคนนั่นครั้งแรกตอน ม.4 ค่ะ ตอนนี้เรา ม.6 แล้ว เราควรทำไงดีค่ะ มันฟังเหมือนเรื่องตลก มันเกิดขึ้นจริงๆกับเรา แล้วเราก็กำลังเจอความรู้สึกนี้อยู่ เราควรทำยังไงดีคะ
เรื่องของเราอาจฟังดูงงๆ เราเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ยังไงช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ
เคยอยากรักใครสักคนมากๆมั้ยคะ ? แต่มันรักไม่ได้
คือเราเป็นคนชอบเต้นค่ะ แล้วก็มีทีมเต้น เรื่องของเรามันเกิดจากที่เราลงแข่งขันประกวด Cover Dance ค่ะ ที่จังหวัดเราเอง แล้วเขามาจากจังหวัดอื่น เขาเป็นนักเต้นเหมือนกันค่ะ เราเจอกันครั้งแรกแบบไม่ได้สนใจกันเลย ย้ำว่าหน้าเราเขาก็แทบจำไม่ได้ เราไม่สวยมากๆ ฟันก็เหยินอารมณ์พึ่งจัดฟันใหม่ๆค่ะ เราค่อยข้างสนใจในทีมเขามาก เพราะมีแต่คนหน้าตาดีๆ ฮ่าๆ ทีมเราก็ไม่ได้เต้นดีอะไรค่ะ แต่ก็ไม่ได้แย่มาก ในวันแรกที่แข่งรอบ Semi ก็ปกติดีค่ะ วันพรุ่งนี้จะเป็นการแข่งรอบ Final ด้วยความที่ว่างานมันจัดที่จังหวัดเรา หรือเราเป็นเจ้าบ้านนั้นเองค่ะ ทางรุ่นพี่ทีมเราก็ได้ชักชวนทีมเขามาซ้อมที่ห้องซ้อมที่เราใช้ซ้อม เรากับเขาก็ยังไม่ได้สนใจกันเหมือนเดิมค่ะ พอถึงวันที่ 2 ทุกอย่างราบรื่นดีค่ะ ทุกอย่างปกติ เขาก็กลับไปจังหวัดของเขา พอผ่านมาสักพัก เขาก็ได้แอดเฟสเรามาค่ะ แต่เหมือนเพื่อนเราจะเต็ม เขาเลยไลค์รูปเฟสเรา 2-3 รูปเหมือนจะให้เรารับแอดเฟรน เราก็รับค่ะ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร แต่แอบเขินเพราะเขาเป็นคนในทีมที่หล่อมากๆ ฮ่าๆ หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็ปกติค่ะ
จนได้มาเจอกันอีกงานที่ 2 ค่ะ งานแข่งวันเดียว เขามาแล้วก็กลับ ตอนนั้นเรามีแฟนค่ะ เราไม่ได้สนใจอะไรเลย ข้ามเลยนะคะ
จนผ่านมาสัก 2 ถึง 3 เดือนกว่าๆ เราก็ไม่มีแฟนแล้วตอนนั้น เขาก็ไลค์เราบ่อยขึ้น แต่เราก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร จนวันนึงเราตัดสินใจส่องเฟสเขา เขาก็เป็นคนหน้าดีในระดับนึงเลยค่ะ เขาเรียนเรียนมหาลัยที่จังหวัดเขา ใกล้จบแล้ว ตอนนั้นประมาณเวลาตี 1 ค่ะ เราก็ส่องไปเรื่อยๆ ดูรูปเขาไปเรื่อยๆ จนมือไปกดโดนไลค์ เราก็ตกใจมาก แต่เราดูเวลาก็คิดว่าเขาคงจะนอนแล้วแหละ ก็ไลค์รัวเลยค่ะ จนเขาทักมา ตอนนั้นคือใจสั่นมากๆ เขินหน่อยๆ แน่นอนค่ะเราคุยกันเรื่อยๆ เขาก็ชมว่าเราเต้นสวยนะ อย่างนั้นอย่างนี้ เขาจำชื่อเราได้ด้วย ทั้งๆที่เราไม่รู้จักชื่อเขาเลยด้วยซ้ำ พีคสุดคือเขาบอกว่าเขามีไลน์เรา เพราะเขาเคยเห็นเราโพสเบอร์โทรกับเพื่อนในเฟส เขาเลยลองมาพิมในไลน์มันเด้งขึ้น แต่เขาบอกว่าจดใส่กระดาษไว้นะคะ ไม่กล้าเมม กลัวเรารู้ ฮ่าๆ ตอนนั้นเขินมากค่ะ เขาจดใส่กระดาษมาตั้ง 2 เดือน จนเขาแอดไลน์มา จากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆเลยค่ะ เขาก็บอกว่าเขาเคยมองเราที่งานที่ 2 แต่เขาก็เห็นเรามีแฟน เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างปากหมา ฮ่าๆ แต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่สุดๆ ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกเหมือนเขาเป็นทั้งพ่อ พี่ชาย รู้สึกดีสุดๆไปเลยค่ะ
เราก็คุยกับเขาเรื่อยมาค่ะ จนเขาพารุ่นน้องที่จังหวัดมามาแข่งเต้นที่จังหวัดเรา เราก็ได้เจอกันเป็นครั้งที่ 2 ความรู้สึกระหว่างเรากับเขาไม่เหมือนครั้งแรกเลยค่ะ ครั้งนี้เราเป็นคนคุยกัน ฮ่าๆ แต่เราเขินเขามากๆ เราซื้อโกโก้ปั่นให้เขาค่ะ แต่เราไม่กล้าเดินไปให้ เขาอยู่กับเพื่อน กับน้อง เราก็แชทไปว่าไม่กล้าเอาไปให้ จนเขาเดินมาเองเอง ตอนนั้นทุกคนงงหมดเลยค่ะ ว่าเราไปคุยกับเขาได้ยังไง เพราะเราก็ไม่ได้ถือว่าสวย แล้วเขาก็ให้เค้กโอริโอ้เรามาค่ะ เราใส่ฟีชไว้ 2 วัน กว่าเราจะกิน ฮ่าๆ แล้วเขาก็กลับไปจังหวัดเขาค่ะ เราใจหายแปลกๆ คิดถึงเขามากๆ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
แต่หลังๆเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ตอบช้าลง ไปไหนไม่ค่อยบอก จนเรามารู้ว่าเขาชอบ ผญ ที่คณะเขา หรือมหาลัยเขานิแหละค่ะ เราก็จำไม่ได้ เราไปดูดวงหมอก็บอกแบบนี้ บวกกับพฤติกรรมของเขาอีก เราไปไม่ถูกเลยค่ะ จนในวันที่ต่างคนต่างไม่ทักกันไป ทุกอย่างจบลงอย่างที่เราก็ข้องใจ แต่เราก็ใช้ชีวิตปกติค่ะ จนพอเรามีคนคุยใหม่ เขาก็กลับมาขอโทษละบอกว่าผิดที่หายไปแบบนั้นแบบนี้ ใช่ค่ะเราให้อภัย คุยกันมาสักพักค่ะ เราตอบตกลงกับคนที่เราคุยก่อนที่เขาจะกลับมา เราไม่ได้บอกเขาในตอนนั้น แต่เขาเห็นสถานะเราเอง เขาโกรธมากค่ะ เขาหายไปจากชีวิตเรา เขาทั้งบล็อค ทั้งลบรูปเราทุกอย่าง จนเหมือนเขาดีขึ้น มันก็ผ่านมาพักใหญ่ๆเขาก็กลับมาค่ะ เขาก็บอกโกรธนั้นนี้ค่ะ เขาอยู่กับเราเกือบทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปแข่งเต้นที่จังหวัดเขาค่ะ เขาเทคแคร์เราดี พาไปไหว้แม่ ในฐานะที่เราเป็นน้องสาว แล้วตอนเราจะกลับเราโคตรอยากกอดเขาเลยค่ะ แต่เราไม่กล้า เรากับเขาอายุห่างกันประมาณ 6 ปี ตอนนั่งรถกลับเราแอบร้องไห้จนหลับ เพราะเราคิดถึงเขามาก จนเราลิกกับแฟนค่ะ ไม่ใช่เพราะเขาหรืออะไร มันเป็นเพราะว่าเรื่องเรากับแฟนมันไม่ดีสักเท่าไหร่
จนมาครั้งนี้ค่ะ ช่วงมหาลัยเตรียมสอบ เราเข้าใจเขานะคะว่าต้องอ่านหนังสือหนัก แต่เขาก็แปลกไป ตอบแต่อ่านหนังสือ คือเวลาไม่ตรงกันด้วยแหละค่ะ เขานอนเช้าทุกวัน จนเราตัดสินใจหายไปจากเขา เพราะว่าเขาไม่ทำให้เรามั่นใจเลยว่าเขาจะไม่ไปคุยกับใคร เขามาๆหายๆ จนเราทนไม่ไหวต้องเฟดตัวเองออกมา เข้าใจนะว่าเขาสอบ แต่ช่วยทำให้เรามั่นใจนิดนึง เขาก็ไม่ทำค่ะ
จนเขากลับมาในตอนที่เรามีคนคุย แล้วเราก็คบกับคนคุยคนนี้ เขาก็โกรธเราเหมือนเดิมค่ะ หายไปจากชีวิตเราเป็นครั้งที่ 2 คนคุยคนนี้เป็นคนแฟนคนปัจจุบันของเราเองค่ะ คบกันได้ประมาณช่วง 4-5 เดือน เขาก็ทักมา ส่วนมากคุยกันเรื่องเต้นค่ะ เราก็ให้แฟนเราเห็นนะ เราไม่ปิดบังอะไร แต่เวลาเขาหยอดแฟนเราเห็นแฟนเราก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็นานๆทีคุยกันนะคะ ถ้าเขาไม่ทักมาเราก็ไม่ได้ทักไปอยู่แล้ว
จนวันที่เขามาจังหวัดใกล้เคียงเราเพราะมาทำธุระ แล้วเราแข่งเต้น เขาก็เลยนั่งรถจากจังหวัดใกล้เคียงมาดูเราค่ะ เขาคอยดูแลเราตลออด นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้จับมือเขาค่ะ เราไปส่งเขาขึ้นรถเขาก็เอามือลูบหัวเรา เราก็ไม่อยากให้เขากลับค่ะใจหาย หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
จนวันที่แม่เราเสียเป็นช่วงที่ทุกคนต่างให้กำลังใจเราค่ะ รวมถึงเขาด้วย เราดีใจค่ะที่เขาทักมาให้กำลังใจเรา จนถึงช่วงที่เราคิดถึงแม่บ่อยๆ เราจะนึกถึงเขาคนแรก เราจะทักหา เขาก็จะให้เราร้องไห้ระบายกับเขา ปัญหาเรื่องแฟนเราที่นอกใจเราหลายครั้ง เขาก็รับฟัง เราคุยกับเขาแล้วเรารู้สึกสบายใจมาก เราไว้ใจเขาทุกอย่าง แล้วช่วงหลังๆเนี่ยเราเป็นฝ่ายทักไปหาเขาเองค่ะ เราแค่รู้สึกอยากคุยกับเขา จนมันกลายเป็นว่าเราแอบคุยกับเขาทุกวัน เราแคร์เขา เราหวงเขา เรารู้สึกผิดที่เรามองเห็นเขาเป็นคนสุดท้าย เขามักจะเป็นคนสุดท้ายที่เรานึกถึงเสมอ เขาก็บอกว่าตอนนี้ก็คุยได้ แต่ถ้าวันนึงเขามีใครเราก้คุยกับเขาแบบนี้ไม่ได้แล้ว เราก็เปิดใจคุยกัน ต่างคนต่างไม่ถามกัน กับกลายเป้นว่าถ้าวันนั้นเราไม่ใจร้อน หรือเขายื้อเรา เราก็คงได้คุยกันแล้วคบกันค่ะ ครั้งนี้เขาก็บอกว่าถ้าเขาหายไปไม่ต้องตามแล้วนะ เขาจะอยู่กับเราจนกว่าเขาจะอยู่กับเราไม่ได้ค่ะ เป็นเพราะเรามีแฟนด้วย เรารู้สึกผิดกับทั้งสองฝ่าย เราเห็นแก่ตัวสุดๆไปเลย ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราแคร์เขามากกว่าแฟนเราเราอีกค่ะ แล้วเราต้องไปแข่งเต้นที่จังหวัดเขา ถ้าเราเจอกันเราไม่รู้ว่าใจเรามันจะโลเลแค่ไหน แค่นี้เราก็รู้สึกผิดจะบ้าแล้ว
มีใครเคยเป็นแบบเรามั้ยคะ เราอยากรักเขา อยากรักมากๆ แต่เราก็รักเขาไม่ได้ เราไม่อยากให้เขาไปไหนจากเราอีกแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ค่ะ เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกกับแฟนเรายังไง แฟนเราก็บอกว่าเราเปลี่ยนไปค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราเจอเขาคนนั่นครั้งแรกตอน ม.4 ค่ะ ตอนนี้เรา ม.6 แล้ว เราควรทำไงดีค่ะ มันฟังเหมือนเรื่องตลก มันเกิดขึ้นจริงๆกับเรา แล้วเราก็กำลังเจอความรู้สึกนี้อยู่ เราควรทำยังไงดีคะ
เรื่องของเราอาจฟังดูงงๆ เราเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ยังไงช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ