บางคนอาจจะเคยฝันว่าอยากจะไปในที่ที่เคยเห็นในรูปถ่าย หรือในทีวี
ผมเองก็เป็นหนึ่งคนที่เคยฝันเช่นกัน...
ผมฝันว่าอะไรหรอ ?

"ทุกครั้งที่ผมเปิดช่อง NatGeo Wild ...เห็นสิงโตกำลังล่าเยื่อ ...."เอ๊ย เจ้า Warthog  อย่าโง่ดิว่ะ แกกำลังจะโดนกินนะเว้ย! "
ผมเหมือนตัวเองหลุดเข้าไปในโลกสัตว์ป่าจริงๆ เคยสัญญากับตัวเองว่า "วันนึงจะต้องลากตัวเอง ไปดูให้เห็นกับตาให้ได้.."
ว่าแต่ต้องไปดูที่ใหนว่ะ ?

วันนี้ผมทำความฝันของผมสำเร็จแล้ว  ผมตั้งใจจะกลับมาเล่าทุกเรื่องราวที่ผมไปสัมผัสมา ให้ทุกคนฟังกัน


การเดินทางครั้งนี้ มันมากเกินกว่าแค่การไปเที่ยวทั่วๆไป แต่มันคือการพิสูจน์ความจริงบางอย่างสำหรับผม "ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างให้สำเร็จแล้ว มันย่อมสำเร็จได้แน่นอน ถ้าความฝันของเรา มันยังเป็นกองไฟที่ลุกวาวอยู่ อย่าให้ใครมาดับไฟความฝันของเราได้"  ตามผมมานะครับ


ในที่สุด ผมก็ได้คำตอบให้ตัวเอง นั่นคือ ผมจะไป "ทวีปแอฟริกา"

แล้วทำไมถึงอยากไปที่นั่น ?

ทวีปนี้มีหลายประเทศที่น่าสนใจ และทุกประเทศมีความแตกต่างกัน ผมหาข้อมูลจากหลายๆแหล่ง ทั้งอินเตอร์เน็ต และลงทุนซื้อหนังสือ Lonely Planet มาหลายเล่ม (คือแต่ละเล่ม แพงมากกก เล่มล่ะเกือบพัน ตอนนั้นซื้อของ Africa,Kenya และ Tanzania )จริงๆมีหลายที่ที่ผมสนใจ เช่น มาดากัสการ์ ประเทศที่เราเคยดูหนังการ์ตูนบ่อยๆ หรือ แอฟริกาใต้ที่มีแหลมเครปทาวน์ที่สวยงาม
ผมเปิดๆดู สรุปที่อยากไป คือ  Tanzania เพราะว่าในหนังสือเล่มนี้ "รูปสวยสุด"   .............เอ๊ย!!! จริงดิ??

ป่าวหรอกครับ ที่อยากไปที่นี่เพราะ
1.ประเทศนี้อยู่เส้นศูนย์สูตรคล้ายๆบ้านเรา แต่ดันมีสัตว์ ที่เค้าเรียกกันว่า BIG 5 อยู่ครบหมด เอ?? แล้วทำไมบ้านเราไม่มีล่ะ??
2.มีชนเผ่าที่น่าสนใจ เรียกว่า " ชาวมาไซ Maasai" ตอนนั้นผมหลับตาคิดถึง "กระเบื้อง ห้าห่วง ทนหายห่วง และภาพยนตร์เรื่องเทวดาท่าจะบ๊อง " นิเชา เป็นนักแสดงตลกที่ผมชอบดูสมัยเด็กๆ (แต่จากประวัติแล้ว นิเชาไม่ใช่คนแทนซาเนียนะ แต่เป็นนามิเบีย และน่าเสียดายที่เขาได้เสียชีวิตไปแล้ว)
3.มีทะเลที่สวยมาก ซึ่งอยู่ที่เกาะ Zarzibar เนื่องจากผมชอบทะเลหลีเป๊ะ จึงอยากไปดูกับตาว่ามันสวยขนาดใหน สวยกว่าหลีเปีะรึป่าว

อ่านข้อตกลงกันก่อนนิดนึงนะจ๊ะ
เพื่อเป็นการเพิ่มอรรถรสในการเล่าเรื่องและให้ผู้อ่านได้เห็นภาพมากขึ้น  ผมจะแทรกวิดีโอในระหว่างที่เล่าเรื่อง(ต้องเรียกว่า วิดีโอเด็กฝึกหัด เพิ่งเคยถ่ายครั้งแรก ถอยโกโปรก่อนไปหนึ่งอาทิตย์  อย่าไปคาดหวังอะไรมากมายนะครับ ดูให้ได้ฟิวลิ่ง จะไอ้อินๆๆ)

ผมขอแบ่งออกเป็น ไตรภาค (สุดยอดเนอะ เขียนรีวิวครั้งแรก ก็ขอแบ่งเป็นสามภาคเลยทีเดียว)
เนื่องจากผมเห็นว่าเรื่องราวที่อยากจะเอามาแบ่งปัน มันน่าสนใจมากกก... เห็นใจผมเถอะ โดยแบ่งตามรายละเอียดดังนี้
1.EPI 1 :Lives From Tanzania อันนี้จะเป็นการรีวิวตั้งแต่ก้าวออกจากเมืองไทย จนไปถึงที่โน่น ผมเจออะไรบ้าง อะไรที่เป็นประโยชน์ในการเดินทาง  (มีวิดีโอ สดสด ให้เห็นภาพ)
2.EPI 2  :5 วัน 4 คืน "นอนกลางป่ากับฝูง ไฮยีน่า" (ชื่อน่ากลัวเนอะ มาติดตามกัน)
3.EPI 3  : มาไซ ชาวเผ่าพิสดาร  (พิสดารยังไงหรอ แล้วมาดูกัน เรามีคำตอบให้ครับ)

สไตล์การท่องเที่ยว
ก่อนที่ผมจะทำตามความฝันของตัวเองได้นั้น ผมใช้เวลาเก็บเงินอยู่ 1 ปี(นานนะครับ ใครอยากได้เคล็ดลับวิธีบริหารการเงิน หลังไมค์มาได้ ผมมีวิธีไปเที่ยวแบบที่ หลังจากกลับมาไม่เป็นทุกข์ ) เพื่อใช้ในการเดินทางครั้งนี้ ผมจะมาบอกวิธีที่จะช่วยประหยัดงบประมาณ แต่ผมต้องขอออกตัวก่อนเลยนะครับ ผมไม่ใช่คนสไตล์นอนแบบลำบากสุดๆ แต่ผมชอบเที่ยวลุยๆ ที่พักพอใช้ได้ สะอาด มีความเป็นส่วนตัวบ้าง หรือถ้ากำลังทรัพย์เหลือก็อยากพักในที่ที่ดีที่สุด(สองวันสุดท้าย จะพาไปแหล่งที่ไม่เคยมีคนไทยคนใหนไปพักมาก่อน แน่นอนราคาก็ไม่ธรรมดา ) อยากไปเที่ยวแบบมีความสุข ไม่ได้อยากไปแบบลำบากสุดๆ แบบนั้นผมก็ไม่ไหวครับ ถ้าใครมีสไตล์ท่องเที่ยวแบบผม งั้นเราเดินทางไปพร้อมกันเลยครับ ....

การเดินทาง             
วิธีประหยัด วิธีแรก คือ : เราเดินทางกันสองคน น้องชายและผมเอง ผมใช้คะแนนบัตรเครดิตแลกตั๋วเครื่องบินไปลงดูไบ(ผมแลกตั๋วการบินไทย สองใบ ใช้ไปคนละ 45,000 คะแนน จ่ายค่าภาษีสนามบิน คนละ 2,200 บาท สรุปจ่ายไป 4,400บาท ถือว่าคุ้มมากๆ เหมือนกับได้ตั๋วฟรี เพราะคะแนนบัตรผมได้มาจากการจับจ่ายใช้สอย รายจ่ายที่ต้องจ่ายทุกเดือน เช่น ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ต และอื่นๆ นอกเรื่องนิดหน่อย แต่อยากจะบอกว่า การเป็นคนมีวินัยในการใช้บัตรเครดิต มันคุ้มจริงๆ แต่กว่าจะได้มา ผมก็ต้องใช้เวลาสะสมคะแนนมาหลายปีแล้วครับ )

การเดินทางตลอดทริป กว่าพวกผมจะถึงจุดหมายประเทศแทนซาเนีย การเดินทางทั้งหมด คือ Bangkok-Dubai-Kenya-Tanzania(Kilimanjaro International Airport) ต้องพักเปลี่ยนเครื่องถึง 2 ครั้ง ใช้เวลาเดินทางทั้งหมดเกิน 24 ชั่วโมงครับ  ยอมรับเลยว่าเหนื่อยมากครับ แต่เพราะพวกผมต้องการประหยัดค่าใช้จ่ายส่วนนี้ จึงต้องเสียเวลาเพิ่มขึ้น



ผมเดินทางโดยการบินไทยไปลงดูไบ ใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง (สามารถอ่านวิธีทำ Transit Visa จากกระทู้แรกที่ผมเขียนได้เลยครับ)เหมือนเดินทางไปญี่ปุ่นเลยครับ ไกลพอๆกัน

อาหารเสริฟบนเครื่องอร่อยมาก ตามในรูปด้านล่างครับ พอดีผมรีบถ่าย ตอนนั้นหิวมาก เลยลืมเปิดโชว์ 555 ข้างในเป็นข้าวผัดไก่เปรี้ยวหวาน อร่อยดี ผมชอบอาหารการบินไทย เหมือนที่เราชอบพูดกัน "ครัวไทย ครัวโลก" แบบนั้นจริงๆเลยครับ ยิ่งขนมปังก้อนที่แถมมาให้ด้วย ผมชอบมากที่สุดเลย บางคร้งผมจะขอจากแอร์เพิ่มเป็นสองก้อน หรือไม่ น้องชายผมก็จะยกให้ เพราะน้องผมเขาไม่ชอบอาหารแนวฝรั่ง

จากแผนที่ด้านบนจะเห็นว่าผมต้องบินอ้อมไปดูไบแล้วจึงเดินทางต่อ ไปสิ้นสุดที่แทนซาเนีย  จากการหาข้อมูล ผมพบว่าไม่มีสายการบินใดเลยที่บินตรงจากประเทศไทยไปแทนซาเนีย ต้องไปเปลี่ยนเครื่องอย่างต่ำหนึ่งครั้ง

สายการบิน
ตัวอย่างสายการบินที่เดินทางไปแทนซาเนีย เช่น Kenya Airways,Emirate,Ethiopian Airlines และ Etihad ซึ่งสายการบินที่ถูกที่สุด ณ เวลาที่ผมเจอ คือ Kenya Airways ตอนที่ผมจอง ได้ราคา ไป-กลับ จาก ดูไบ-ไนโรบิ(เคนยา)-คิลิมันจาโล(แทนซาเนีย จุดหมายของเรา)-ไนโรบิ(เคนยา)-ดูไบ ค่าเสียหายอยู่ที่  15,000 บาท คุ้มเนอะ ได้แวะตั้งหลายที่ 5555



เมื่อเดินทางถึงดูไบ เวลาประมาณ 2 ทุ่มที่โน่น เรามีเวลาถึง 6 ชั่วโมง ผมกับน้องชายจึงเดินสำรวจสนามบินที่นี่ เราสองคนตกลงยอมรับกันว่าให้ที่นี่เป็น "สนามบินที่ดีที่สุด" ของพวกเราที่เคยเดินทางมาทั้งชีวิต เพราะอะไรหรอ ตามข้างล่างนี้เลยครับ

1.มีเก้าอี้ให้พักผ่อน สบายมาก โดยลักษณะเก้าอี้ สามารถนอนพักผ่อนได้เกือบ 360 องศา และมีจำนวนมาก เพียงพอต่อผู้โดยสาร
2.บรรยากาศโซนที่รอขึ้นเครื่อง ไฟจะไม่สว่างมาก เหมาะแก่การนอนหลับเป็นที่สุด
3.มีที่ชาร์จโทรศัพท์และคอมพิวเตอร์จำนวนมากกกกก...สะดวกสบายสุด
4.Internet free unlimited 24 ชั่วโมง แค่กดคลิกเดียวคอนเน็คทันที ไม่ต้องมาลงทะเบียน หรือจำกัดเวลาเหมือนที่อื่น
5.มีที่ให้อาบน้ำฟรี
6.ร้านอาหารเยอะมาก แต่ราคาก็แพงอ่ะนะ
7.ห้องน้ำเยอะ สะอาด ป้ายชัดเจน
8.มีเจ้าหน้าที่ ใส่เสื้อยืดเขียนว่า "Can I help you ?" เดินไปมาให้เราใช้บริการ...สุดยอดมาก....


หลังจากพักผ่อนกันอย่างยาวนาน อยากจะเดินทางต่อให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด (ใจผมจะขาดรอนๆๆ ) จุดหมายต่อไปของพวกเรา คือ สนามบิน Nairobi ประเทศ Kenya  ครั้งนี้ถือว่าเป็นการเดินทางไปยังทวีปอัฟริกาเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมเลย

เมื่อเดินทางไปถึงยังเคนยา เปลี่ยนเครื่องอีกหนึ่งครั้ง (ครั้งนี้มีเวลาเปลี่ยนเครื่องเพียง 1 ชั่วโมงครึ่ง ) พอเครื่องบินแลนดิ้งปั๊บ พวกเรารีบวิ่งไปยังด่านตรวจสัมภาระ เพื่อเตรียมบินต่อไปยังสนามบินปลายทาง คือ สนามบินคิลิมันจาโร ประเทศแทนซาเนีย โชคดีมากที่ทุกอย่างลงตัว

ที่สนามบินไนโรบิ ทุกอย่างรวดเร็วดี ถึงแม้คนจะเยอะมาก แต่ก็ไม่เยอะเท่าสนามบินบ้านเรา และเจ้าหน้าที่ก็ใจดีมากด้วยเช่นกัน ก่อนขึ้นเครื่องไปแทนซาเนีย เราต้องเปลี่ยนมาบินเครื่องบินขนาดเล็กลงซึ่งมีผู้โดยสารน่าจะประมาณ 40 คน ผมกระซิบถามแอร์ว่า นั่งฝั่งใหนถึงจะได้เห็นผู้เขาคิลิมันจาโร ซึ่งโชคดีอีกแล้ว แอร์บอกว่านั่งทางซ้ายของเครื่อง OMG เป็นที่นั่งของพวกเราพอดีเลย ตอนจองก็จองมั่วๆมา ไม่ได้เตรียมข้อมูลเรื่องนี้ เพิ่งมานึกออกตอนจะบินไปนี่แหละครับ




เมื่อเครื่องบินออกเดินทางได้ ประมาณ 40 นาที  กัปตันก็ประกาศว่า " Ladies and gentlemen this is captain speaking , on your left side is Mount Kilimanjaro which is the highest mountain in Africa"  ผมกับน้องชายรีบคว้ากล้องขึ้นมาถ่ายแบบรัวๆ ในใจคิดเอาไว้ว่า วันนึงจะมาพิชิตภูเขาลูกนี้ให้ได้ แต่คิดไปคิดมา" OMG ทำไมมันสูงขนาดนี้ สูงเท่าๆกับเครื่องบินกำลังบินอยู่ แล้วเราจะขึ้นมาไหวหรอ???"



ขอแทรกเกร็ดความรู้เล็กน้อย ก่อนที่เราจะแลนดิ้งยังจุดหมายปลายทาง หลายคนเมื่อเห็น Mount Kilimanjaro จะรู้สึกทึ่ง จนลืม Mount Meru ไป ในความเป็นจริงแล้ว Mount Meru ดูเหมือนจะเป็นพระรอง เพราะความสูงน้อยกว่าพระเอก Mount Kilimanjaro อยู่ถึง 1,300 เมตร และได้ชื่อว่าไปภูเขาที่สูงเป็นอันดับ 2 ในแทนซาเนีย หรือสูงเป็นอันดับ 5 ในทวีปอัฟริกา แต่หารู้ไม่ว่าผู้คนที่จะไปเทรคกิ้งที่นี่ ต่างยอมรับว่า Mount Meru นั้นมีความโหดกว่า Mount Kilimanjaro เพราะเนื่องจากระยะทางมีความลาดชัดสูงกว่า ซึ่งต่างจากพระเอกของเรา ที่บนยอดเขาจะมีลักษณะแบบราบ (เครดิต จากLukas ชาวมาไซที่นั่น บอกกับผมมา)