ดูปฏิทินใกล้จะถึงวันแม่แล้ว นั่งนึกถึงสมัยก่อนตอนยังเป็นเด็ก
ที่ได้ใช้ชีวิตช่วงนั้นอยู่กับแม่ตลอด ส่วนพ่อก็ยุ่งกับการทำงาน กว่าจะเลิกงาน ก็ค่ำแล้ว
บางทีกลับมาตอนลูกๆ หลับไปแล้ว แม่ผู้ซึ่งเป็นแม่บ้านเต็มเวลา ต้องทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ไปพร้อมกัน
แม่เป็นคนขยัน ไม่เคยเห็นแม่อยู่เฉยๆ เลย ทำงานตลอด เวลาว่างของแม่จริงๆ คือช่วงบ่าย
แม่จะนั่งอ่านนิยาย นักเขียนคนโปรดของแม่คือ โสภาค สุวรรณ ที่ผมรู้เพราะเป็นคนไปยืมนิยายให้แม่
ที่ห้องสมุดทุกอาทิตย์ คริคริ
     ตอนเด็กๆ ผมจะซนมาก ชอบแกล้งเด็กผู้หญิงในห้องเรียน จนครูต้องเขียนรายงานในสมุดพก
แม่ก็สอนผมว่า "เราเป็นผู้ชาย ต้องรู้จักให้เกียรติผู้หญิง พูดจาดีๆ และต้องไม่ทำร้ายผู้หญิง
ผู้ชายคนใด ถ้าไม่รู้จักให้เกียรติผู้หญิง ผู้ชายคนนั้น ไม่ถือว่า เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์"
จนโตขึ้น ต้องไปเรียน ตจว. นานๆ จะได้กลับมาบ้านที  แต่แม่ก็จะเตือนทุกครั้ง เพิ่มเติมคือ
"อย่ารีบมีแฟนนะ เรียนให้จบก่อน" ทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีแฟนนะแม่ แต่ก่อนหน้านั้น ไม่นับใช่มั๊ย คริคริ
อยากจะบอกแม่ว่า แม่เป็นคนที่ทำให้ผมเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แล้วนะครับ........รักแม่ครับ