สวัสดีเพื่อนๆ เรามาขอคำแนะนำ เห็นรุ่นน้องเรามาตั้งกระทู้แล้วมีประโยชน์กับชีวิตมัน เราเลยยืมมาตั้งเผื่อจะได้ความเห็นที่เป็นประโยชน์กับชีวิตเราบ้าง
เริ่มแรกคือ
แฟนเรานอกใจด้วยเหตุผลสุดห่วย คือ เราเรียน+ทำงาน+เลี้ยงหลาน1ขวบ ไม่มีเวลาเทคแคร์ ทั้งที่นอนอยู่ด้วยกันทุกคืนเรื่องSex นี่เราไม่ปกพร่องเลย ข้าวเย็นก็ทำให้งานบ้านทำไม่ขาด ตลกมั้ยไม่มีเวลาเทคแคร์
เลิกค่ะเลิก ตัดสินใจแน่วแน่ แต่คือแฟนไม่ยอมเลิกค่ะสาบานจะกลับใจ มาตามตื้อจนพ่อแม่เราเดือดร้อน ไม่ให้เข้าก็มายืนเฝ้า และอื่นๆอีกมากมาย(แอบสงสารแต่เรารับไม่ได้กับการนอกใจ)
ประเด็นคือ
เราต้องหนีไปอยู่กับพี่สาวที่ ตจว. เอาหลานไปด้วยคือลูกมันสองคนนั่นแหละ พี่กับพี่เขย เราทำธุรกิจอย่างนึงเกี่ยวกับส่งออกผลไม้จึงไม่มีเวลาดูแลลูก เราสงสารหลานเลยเอามาเลี้ยงเองที่บ้านตั้งแต่สี่ห้าเดือน
ไปอยู่ได้ 2 เดือน พี่เขยลวนลามเรา เริ่มจากเรานอนอยู่ในห้องกับหลานมันทำมาหอมลูกแล้วแกล้งหอมผิดเป็นเรา อยู่มาก็เริ่มถึงเนื้อถึงตัวเดือนเบียด นั่งเบียดในรถ แอบกอดบนรถ ร้ายสุดนี่มันล้วงกระโปงจับขาอ่อนเราในรถ พยายามจะจับตรงนั้นเราแต่เราไม่ยอม
ถึงตอนนี้ทุกคนอาจจะคิดว่าทำไมเราไม่โวยวาย ทำไมเราไม่เอาเรื่องไปเลย เราจะอธิบายให้ฟัง
ที่เราไม่โวยวายเอาเรื่อง
ข้อแรกคือเรารักพี่และหลานเรามากมีกันแค่สองพี่น้อง เราไม่อยากให้พี่เราเสียใจ เคยแกล้งถามพี่เราว่าถ้าพี่เขยเรานอกใจพี่เราจะทำไงคำตอบยิ่งทำให้เราหนักใจ พี่เราบอกคงเสียใจมากอาจจะอยู่ลำบากเพราะรักมันมาก แค่เห็นมันมองผู้หญิงอื่นพี่เรายังรับไม่ได้ เกือบเคยเอามีดฟันขามันแล้วก็มี
ข้อสองคือ ถ้าพี่เข้าข้างเราแล้วเลิกกับมัน ครอบครัวแตกแยก พี่กับหลานเราลำบากทันที เพราะธุรกิจนี้พี่เราต้องพึ่งมันทำคนเดียวไม่ได้ พี่เขยเรามันดีตรงขยันทำงานพาครอบครัวมีเงินสุขสบาย
ข้อสามคือเรากลัวไม่มีใครเชื่อเรา กลัวมันจะแถจนดิ้นหลุด เพราะมันกะล่อนเจ้าชู้มาก
ข้อสี่คือเราอยู่ตรงนั้นตัวคนเดียวไม่มีใคร ที่นั่นมีแต่พวกของมัน แล้วพี่สาวเรารักมันมาก ถ้าพี่เราไม่เข้าข้างเรา เราจะอยู่ยังไง
ที่มันมีโอกาสลวนลามเราบนรถ เพราะต้องเดินทางกลางคืนบ่อยมาก เข้าสวนดูผลไม้ไปนู่นทำนี่ ที่พักมีแต่ที่ห่างตัวเมือง ถ้ามีไรเกิดขึ้นเราไม่สามารถออกจากพวกมันได้เลย
พอเรามีโอกาสแปปนึงได้อยู่กับมันสองคนเราก็ตัดสินใจคุยว่า เลิกทำแบบนี้กับเราเถอะเรารักพี่เรารักหลาน เราไม่อยากให้พี่เราเสียใจ มันก็ตกลงแล้วก็ไม่ค่อยมายุ่งกับเรา
แต่ !! พวกมันเสพยา เราพึ่งรู้พี่เราก็ด้วยเหมือนกัน ทีนี้เราเลยกลัวเกิดมันบ้าขึ้นมาแล้วทำไรเรา ใครจะปกป้องเราได้ พี่เราก็เสพ ลูกน้องมันก็ด้วยแถมพี่เรายังให้เหตุผลเน่าๆว่าไม่เสพทำงานไม่ไหวต้องอดนอน (แหมกุก็อดนอนกะพวกแถมต้องเลี้ยงหลานอีกกุยังไหวเลย)
และเรามองออกสายตามันที่มองมาเหมือนจะกินเราทุกทีเราไม่ได้รู้สึกว่ามันสำนึก อีกเหตุผลที่มันไม่ยุ่งกับเรามากคือ เพื่อนมันซึ่งก็ร่วมธุรกิจกับมันด้วย(สมมุติชื่อพี่2) พี่2ก็เหมือนหุ้นอ่ะแบ่งทำงานกันคนละครึ่ง ลูกน้องพี่2ก็มีเยอะพอๆกับลูกน้องมัน ถ้าขาดพี่2ไปก็เหมือนขาดกำลังทำงานขาดกำลังทุนไปครึ่งนึงเลย
พี่2ชอบเรามาหลายปีแล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่เรามาอยู่กับพี่เราเมื่อหลายปีก่อน แต่ต่างคนต่างมีครอบครัวแล้วเราก็ไม่ได้ชอบพี่2ด้วย แต่ตอนนั้นพี่2ก็แยกทางกับครอบครัว พี่2เลยกะจะจีบเราให้แล้วมีครอบครัวกับเรา
ทุกคนอย่าพึ่งคิดว่าเราหลงตัวเองนะ คือเราหุ่นดีแล้วหน้าตาดี เราเป็นเชียร์หลีด นางรำ ให้ รร. เกือบทุกปี มีผู้ชายเข้าหาเราเยอะ
เราคิดอยู่นานก่อนโทรบอกแม่เรา คือเราเลือกสงสารตัวเองก่อนเลือกสงสารครอบครัวมันอ่ะ แม่เราตกใจและโกรธมากเรากับแม่เลยคิดหาทางออกมาจากที่นั่นได้ เราไปอยู่กับเพื่อนที่อีก จว.นึง เราเสียใจมากร้องไห้ทุกวันเราคิดถึงหลานเราหนีมาคนเดียวเราเอาหลานมาไม่ได้
แต่เรายังไม่เสียใจเท่ารู้ว่าพี่เรามันคิดชั่วกับเรา
ที่เรารู้เพราะ พี่2 โทรมาหาเราถามเราว่ามันเกิดไรขึ้น เราเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง เราบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่2 มันกับพี่2เป็นเพื่อนกับมาเกือบ20ปี ไม่จำเป็นต้องเชื่อเราเราแค่พูดความจริง แต่สรุปพี่2เชื่อเรา พี่2บอกเราว่าเป็นเพื่อนมันมานานรู้นิสัยมันแต่ไม่คิดว่ามันจะมาทำกับเราซึ่งเป็นน้องเมีย แถมมันก็รู้ว่าพี่2รักเรา พี่สองตัดสินใจหักกับพวกมันเลย เงินและธุรกิจเลิกทั้งหมด (เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้นนะ คือเรากับพี่2ไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงตอนเราอยู่ที่นั่นพี่2คอยดูแลเราอย่างดีก็เถอะ เราไม่เคยให้ความหวัง เรารู้ใจเราว่าถึงพี่สองจะดีกับเรามีฐานะหน้าตาถือว่าใช้ได้ แต่เราคิดได้แค่พี่ได้แค่เพื่อน)
แต่แบบไม่อยากเชื่อหูตัวเองอ่ะ พี่2เล่าให้เราฟังว่าพี่สาวเราพูดกับพี่2ว่า เรื่องนี้พี่สาวเราสงสัยมาสักพักแล้วว่าเรากับพี่เขยดูแปลกๆเหมือนจะมีอะไร แต่พี่สาวเราไม่พูดเพราะเราเป็นน้องไม่อยากให้เราเสียหาย เรื่องนี้จะโทษพี่เขยฝ่ายเดียวไม่ได้เหมือนเราก็เต็มใจ พี่2อย่าตัดสินใจอะไรโดยโทษฝ่ายเดียวถึงพี่2จะยกเลิกทุกอย่างแต่เราก็ไม่มีทางรักพี่2ได้ พี่สาวเราบอกว่าปล่อยเรื่องนี้ไป พี่เราคือคนที่เจ็บที่สุดเหมือนโดนหักหลัง แต่จะโทษพี่เขยอย่างเดียวก็ไม่ถูกเพราะฉนั้นพี่2ก็ไม่ควรจะล้มเลิกธุรกิจหรือไปจากพวกมัน
เห้ย !! เรานี่แบบ เหมือนมีใครเอามีดมาแทงใจกุเลยว่ะ นี่พี่กุพูดแบบนี้ได้ไง ทั้งๆที่กุทนมาตั้งนานเพราะกุรักพี่กุเนี้ยนะ เราเสียใจเจ็บแล้วแค้นมาก เราพึ่งเหตุธาตุแท้ของพี่เราก็วันนี้ที่ผ่านมาไม่ว่ามันจะใช้ชีวิตเละเทะทำให้แม่เสียใจยังไงเราก็เข้าข้างมัน
ที่พี่สาวเราพูดไม่มีทางเป็นความจริง ที่เราหนีมาวันแรกพี่เราเป็นคนโทรมาหาเราให้เรากลับไป เราไม่อยู่หลานจะอยู่ยังไงโทรมาขอโทษเราที่ไม่ดูแลพี่เขยให้ดี อ้อนวอนขอให้เรากลับไปอยู่กับมันไม่อยากให้แม่ไม่อยากให้ใครๆมองว่ามันไม่มีความรับผิดชอบ ( คิดดูนะถ้ามันรู้ตั้งแต่แรกว่าเราจะแย่งผัวมัน มันจะโทรง้อเราทำไม ให้เรากลับไปเอาผัวมันหรอ ตลกอ่ะ)
แต่ที่มันพูดงี้เพราะมันรักผัวมัน มันไม่อยากให้พวกลูกน้องมองผัวมันไม่ดี ไม่อยากให้พี่2ถอนตัวจากงาน สรุปคือต้องทำให้เราดูผิดด้วยเพื่อรักษาผลประโยชน์ของพวกมันสองตัว
แต่สุดท้ายพี่2รับไม่ได้ถอนตัวไปพร้อมลูกน้องจำนวนนึง ซึ่งก็ทำให้พวกมันสั่นตกที่นั่งลำบากจริงๆเหมือนเดินขาเดียว
เรากลับมาอยู่บ้าน พวกมันเริ่มลำบาก แรกๆแม่เราก็เหมือนโกรธทำเป็นไม่คุยกับมัน แต่ผ่านไปไม่ถึงสองเดือนแม่เราใจอ่อนคุยกับพวกมันดีเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แอบโอนเงินไปช่วยมันสองคน
เราเสียใจมากเหมือนเราไม่ได้รับความยุติธรรม แทนที่แม่จะเข้าข้างเรา แต่แม่ก็ทำเหมือนไม่เคยมีอะไร เราทะเลาะกับแม่หลายครั้ง แต่แม่แค่บอกเราว่าเรากับพี่ก็เป็นลุกเหมือนกันจะให้แม่ทำยังไง
หนักสุดนี่แม่ให้พวกมันมาบ้าน เอาหลานมาเลี้ยงที่บ้าน แรกๆไม่เลี้ยงไม่ยุ่งกับหลาน คิดว่ามันไม่ใช่หน้าที่เราอีกต่อไปในเมื่อพวกมันทำกับเราขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเราแม่เราเลี้ยงไม่ไหวหลานเราดื้อมาซนมาก กลายเป็นภาระเราถึงทุกวันนี้ พวกมันมาบ้านสามสี่ครั้งในรอบสามปีที่ผ่านมา เราทะเลาะกับแม่ทุกครั้ง เหมือนให้มันมาเหยียบหน้าเราในบ้าน พวกมันทำเราแบบนี้แม่ยังไม่เคืองโกรธพวกมันเลย ความยุติธรรมของเราอยู่ไหน เราเสียใจมาตลอด
ยิ่งตอนนี้แม่แอบ ช่วยเหลือมันทุกอย่างทั้งเงินทั้งเลี้ยงลูกพวกมันรถที่บ้านยังให้พวกมันเอาไปใช้ ลูกมันก็เป็นภาระเราต้องดูแล ถึงจะโตขึ้นช่วยเหลือตัวเองได้ แต่หลานเราดื้อมากซนมากจริงๆค่ะเคยจ้างพี่เลี้ยง2ครั้งยังเอาไม่ไหวเลย
เราควรจะเลิกน้อยใจเลิกเสียใจที่แม่เราทำมั้ยคะ บางทีเราคิดว่าแม่เราทำถูกเพราะมันก็เป็นลูก แต่บางทีเราคิดว่าเราก็ลูกทำไม่ไม่ยุติธรรมกับเราหน่อย
เราเสียใจมากจริงๆนะคะ ทุกวันนี้ไม่ค่อยได้คุยไม่ค่อยได้อ้อนแม่เข้าใกล้แม่เหมือนเมื่อก่อนเราคิดตลอดเวลาเลยว่าแม่เราทำแบบนี้ไม่ถูก
จากเหตุการณ์ครั้งนั้นจนถึงวันนี้ยนิสัยเราเปลี่ยนไปมากค่ะจิตใจเราเข้มแข็งจนเหมือนจะกร้าวเลยด้วยซ้ำ เมื่อก่อนเรามองโลกแง่ดีเราไม่เคยคิดร้ายกับใครใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิงน้อยในหอคอยเลยค่ะ แต่พอเราได้เรียนรู้ว่าโลกนี้มันมีคนหลายแบบถ้าเราอ่อนแอเราจะอยู่ไม่ได้+แม่เราที่ไม่ยุติธรรม เราก็เลยเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ตอนนี้เราเหมือนแม่มดเลยค่ะ555 แต่เราก็ดูแลแม่เราอย่างดีนะคะดูแลหลานอย่างดี แค่ในใจเราไม่ได้รู้สึกรักแม่เราเหมือนเมื่อก่อนแค่นั้นเอง
ชีวิตเป็นงี้ ทำไงดีค่ะ ??
เริ่มแรกคือ
แฟนเรานอกใจด้วยเหตุผลสุดห่วย คือ เราเรียน+ทำงาน+เลี้ยงหลาน1ขวบ ไม่มีเวลาเทคแคร์ ทั้งที่นอนอยู่ด้วยกันทุกคืนเรื่องSex นี่เราไม่ปกพร่องเลย ข้าวเย็นก็ทำให้งานบ้านทำไม่ขาด ตลกมั้ยไม่มีเวลาเทคแคร์
เลิกค่ะเลิก ตัดสินใจแน่วแน่ แต่คือแฟนไม่ยอมเลิกค่ะสาบานจะกลับใจ มาตามตื้อจนพ่อแม่เราเดือดร้อน ไม่ให้เข้าก็มายืนเฝ้า และอื่นๆอีกมากมาย(แอบสงสารแต่เรารับไม่ได้กับการนอกใจ)
ประเด็นคือ
เราต้องหนีไปอยู่กับพี่สาวที่ ตจว. เอาหลานไปด้วยคือลูกมันสองคนนั่นแหละ พี่กับพี่เขย เราทำธุรกิจอย่างนึงเกี่ยวกับส่งออกผลไม้จึงไม่มีเวลาดูแลลูก เราสงสารหลานเลยเอามาเลี้ยงเองที่บ้านตั้งแต่สี่ห้าเดือน
ไปอยู่ได้ 2 เดือน พี่เขยลวนลามเรา เริ่มจากเรานอนอยู่ในห้องกับหลานมันทำมาหอมลูกแล้วแกล้งหอมผิดเป็นเรา อยู่มาก็เริ่มถึงเนื้อถึงตัวเดือนเบียด นั่งเบียดในรถ แอบกอดบนรถ ร้ายสุดนี่มันล้วงกระโปงจับขาอ่อนเราในรถ พยายามจะจับตรงนั้นเราแต่เราไม่ยอม
ถึงตอนนี้ทุกคนอาจจะคิดว่าทำไมเราไม่โวยวาย ทำไมเราไม่เอาเรื่องไปเลย เราจะอธิบายให้ฟัง
ที่เราไม่โวยวายเอาเรื่อง
ข้อแรกคือเรารักพี่และหลานเรามากมีกันแค่สองพี่น้อง เราไม่อยากให้พี่เราเสียใจ เคยแกล้งถามพี่เราว่าถ้าพี่เขยเรานอกใจพี่เราจะทำไงคำตอบยิ่งทำให้เราหนักใจ พี่เราบอกคงเสียใจมากอาจจะอยู่ลำบากเพราะรักมันมาก แค่เห็นมันมองผู้หญิงอื่นพี่เรายังรับไม่ได้ เกือบเคยเอามีดฟันขามันแล้วก็มี
ข้อสองคือ ถ้าพี่เข้าข้างเราแล้วเลิกกับมัน ครอบครัวแตกแยก พี่กับหลานเราลำบากทันที เพราะธุรกิจนี้พี่เราต้องพึ่งมันทำคนเดียวไม่ได้ พี่เขยเรามันดีตรงขยันทำงานพาครอบครัวมีเงินสุขสบาย
ข้อสามคือเรากลัวไม่มีใครเชื่อเรา กลัวมันจะแถจนดิ้นหลุด เพราะมันกะล่อนเจ้าชู้มาก
ข้อสี่คือเราอยู่ตรงนั้นตัวคนเดียวไม่มีใคร ที่นั่นมีแต่พวกของมัน แล้วพี่สาวเรารักมันมาก ถ้าพี่เราไม่เข้าข้างเรา เราจะอยู่ยังไง
ที่มันมีโอกาสลวนลามเราบนรถ เพราะต้องเดินทางกลางคืนบ่อยมาก เข้าสวนดูผลไม้ไปนู่นทำนี่ ที่พักมีแต่ที่ห่างตัวเมือง ถ้ามีไรเกิดขึ้นเราไม่สามารถออกจากพวกมันได้เลย
พอเรามีโอกาสแปปนึงได้อยู่กับมันสองคนเราก็ตัดสินใจคุยว่า เลิกทำแบบนี้กับเราเถอะเรารักพี่เรารักหลาน เราไม่อยากให้พี่เราเสียใจ มันก็ตกลงแล้วก็ไม่ค่อยมายุ่งกับเรา
แต่ !! พวกมันเสพยา เราพึ่งรู้พี่เราก็ด้วยเหมือนกัน ทีนี้เราเลยกลัวเกิดมันบ้าขึ้นมาแล้วทำไรเรา ใครจะปกป้องเราได้ พี่เราก็เสพ ลูกน้องมันก็ด้วยแถมพี่เรายังให้เหตุผลเน่าๆว่าไม่เสพทำงานไม่ไหวต้องอดนอน (แหมกุก็อดนอนกะพวกแถมต้องเลี้ยงหลานอีกกุยังไหวเลย)
และเรามองออกสายตามันที่มองมาเหมือนจะกินเราทุกทีเราไม่ได้รู้สึกว่ามันสำนึก อีกเหตุผลที่มันไม่ยุ่งกับเรามากคือ เพื่อนมันซึ่งก็ร่วมธุรกิจกับมันด้วย(สมมุติชื่อพี่2) พี่2ก็เหมือนหุ้นอ่ะแบ่งทำงานกันคนละครึ่ง ลูกน้องพี่2ก็มีเยอะพอๆกับลูกน้องมัน ถ้าขาดพี่2ไปก็เหมือนขาดกำลังทำงานขาดกำลังทุนไปครึ่งนึงเลย
พี่2ชอบเรามาหลายปีแล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่เรามาอยู่กับพี่เราเมื่อหลายปีก่อน แต่ต่างคนต่างมีครอบครัวแล้วเราก็ไม่ได้ชอบพี่2ด้วย แต่ตอนนั้นพี่2ก็แยกทางกับครอบครัว พี่2เลยกะจะจีบเราให้แล้วมีครอบครัวกับเรา
ทุกคนอย่าพึ่งคิดว่าเราหลงตัวเองนะ คือเราหุ่นดีแล้วหน้าตาดี เราเป็นเชียร์หลีด นางรำ ให้ รร. เกือบทุกปี มีผู้ชายเข้าหาเราเยอะ
เราคิดอยู่นานก่อนโทรบอกแม่เรา คือเราเลือกสงสารตัวเองก่อนเลือกสงสารครอบครัวมันอ่ะ แม่เราตกใจและโกรธมากเรากับแม่เลยคิดหาทางออกมาจากที่นั่นได้ เราไปอยู่กับเพื่อนที่อีก จว.นึง เราเสียใจมากร้องไห้ทุกวันเราคิดถึงหลานเราหนีมาคนเดียวเราเอาหลานมาไม่ได้
แต่เรายังไม่เสียใจเท่ารู้ว่าพี่เรามันคิดชั่วกับเรา
ที่เรารู้เพราะ พี่2 โทรมาหาเราถามเราว่ามันเกิดไรขึ้น เราเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง เราบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่2 มันกับพี่2เป็นเพื่อนกับมาเกือบ20ปี ไม่จำเป็นต้องเชื่อเราเราแค่พูดความจริง แต่สรุปพี่2เชื่อเรา พี่2บอกเราว่าเป็นเพื่อนมันมานานรู้นิสัยมันแต่ไม่คิดว่ามันจะมาทำกับเราซึ่งเป็นน้องเมีย แถมมันก็รู้ว่าพี่2รักเรา พี่สองตัดสินใจหักกับพวกมันเลย เงินและธุรกิจเลิกทั้งหมด (เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้นนะ คือเรากับพี่2ไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงตอนเราอยู่ที่นั่นพี่2คอยดูแลเราอย่างดีก็เถอะ เราไม่เคยให้ความหวัง เรารู้ใจเราว่าถึงพี่สองจะดีกับเรามีฐานะหน้าตาถือว่าใช้ได้ แต่เราคิดได้แค่พี่ได้แค่เพื่อน)
แต่แบบไม่อยากเชื่อหูตัวเองอ่ะ พี่2เล่าให้เราฟังว่าพี่สาวเราพูดกับพี่2ว่า เรื่องนี้พี่สาวเราสงสัยมาสักพักแล้วว่าเรากับพี่เขยดูแปลกๆเหมือนจะมีอะไร แต่พี่สาวเราไม่พูดเพราะเราเป็นน้องไม่อยากให้เราเสียหาย เรื่องนี้จะโทษพี่เขยฝ่ายเดียวไม่ได้เหมือนเราก็เต็มใจ พี่2อย่าตัดสินใจอะไรโดยโทษฝ่ายเดียวถึงพี่2จะยกเลิกทุกอย่างแต่เราก็ไม่มีทางรักพี่2ได้ พี่สาวเราบอกว่าปล่อยเรื่องนี้ไป พี่เราคือคนที่เจ็บที่สุดเหมือนโดนหักหลัง แต่จะโทษพี่เขยอย่างเดียวก็ไม่ถูกเพราะฉนั้นพี่2ก็ไม่ควรจะล้มเลิกธุรกิจหรือไปจากพวกมัน
เห้ย !! เรานี่แบบ เหมือนมีใครเอามีดมาแทงใจกุเลยว่ะ นี่พี่กุพูดแบบนี้ได้ไง ทั้งๆที่กุทนมาตั้งนานเพราะกุรักพี่กุเนี้ยนะ เราเสียใจเจ็บแล้วแค้นมาก เราพึ่งเหตุธาตุแท้ของพี่เราก็วันนี้ที่ผ่านมาไม่ว่ามันจะใช้ชีวิตเละเทะทำให้แม่เสียใจยังไงเราก็เข้าข้างมัน
ที่พี่สาวเราพูดไม่มีทางเป็นความจริง ที่เราหนีมาวันแรกพี่เราเป็นคนโทรมาหาเราให้เรากลับไป เราไม่อยู่หลานจะอยู่ยังไงโทรมาขอโทษเราที่ไม่ดูแลพี่เขยให้ดี อ้อนวอนขอให้เรากลับไปอยู่กับมันไม่อยากให้แม่ไม่อยากให้ใครๆมองว่ามันไม่มีความรับผิดชอบ ( คิดดูนะถ้ามันรู้ตั้งแต่แรกว่าเราจะแย่งผัวมัน มันจะโทรง้อเราทำไม ให้เรากลับไปเอาผัวมันหรอ ตลกอ่ะ)
แต่ที่มันพูดงี้เพราะมันรักผัวมัน มันไม่อยากให้พวกลูกน้องมองผัวมันไม่ดี ไม่อยากให้พี่2ถอนตัวจากงาน สรุปคือต้องทำให้เราดูผิดด้วยเพื่อรักษาผลประโยชน์ของพวกมันสองตัว
แต่สุดท้ายพี่2รับไม่ได้ถอนตัวไปพร้อมลูกน้องจำนวนนึง ซึ่งก็ทำให้พวกมันสั่นตกที่นั่งลำบากจริงๆเหมือนเดินขาเดียว
เรากลับมาอยู่บ้าน พวกมันเริ่มลำบาก แรกๆแม่เราก็เหมือนโกรธทำเป็นไม่คุยกับมัน แต่ผ่านไปไม่ถึงสองเดือนแม่เราใจอ่อนคุยกับพวกมันดีเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แอบโอนเงินไปช่วยมันสองคน
เราเสียใจมากเหมือนเราไม่ได้รับความยุติธรรม แทนที่แม่จะเข้าข้างเรา แต่แม่ก็ทำเหมือนไม่เคยมีอะไร เราทะเลาะกับแม่หลายครั้ง แต่แม่แค่บอกเราว่าเรากับพี่ก็เป็นลุกเหมือนกันจะให้แม่ทำยังไง
หนักสุดนี่แม่ให้พวกมันมาบ้าน เอาหลานมาเลี้ยงที่บ้าน แรกๆไม่เลี้ยงไม่ยุ่งกับหลาน คิดว่ามันไม่ใช่หน้าที่เราอีกต่อไปในเมื่อพวกมันทำกับเราขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเราแม่เราเลี้ยงไม่ไหวหลานเราดื้อมาซนมาก กลายเป็นภาระเราถึงทุกวันนี้ พวกมันมาบ้านสามสี่ครั้งในรอบสามปีที่ผ่านมา เราทะเลาะกับแม่ทุกครั้ง เหมือนให้มันมาเหยียบหน้าเราในบ้าน พวกมันทำเราแบบนี้แม่ยังไม่เคืองโกรธพวกมันเลย ความยุติธรรมของเราอยู่ไหน เราเสียใจมาตลอด
ยิ่งตอนนี้แม่แอบ ช่วยเหลือมันทุกอย่างทั้งเงินทั้งเลี้ยงลูกพวกมันรถที่บ้านยังให้พวกมันเอาไปใช้ ลูกมันก็เป็นภาระเราต้องดูแล ถึงจะโตขึ้นช่วยเหลือตัวเองได้ แต่หลานเราดื้อมากซนมากจริงๆค่ะเคยจ้างพี่เลี้ยง2ครั้งยังเอาไม่ไหวเลย
เราควรจะเลิกน้อยใจเลิกเสียใจที่แม่เราทำมั้ยคะ บางทีเราคิดว่าแม่เราทำถูกเพราะมันก็เป็นลูก แต่บางทีเราคิดว่าเราก็ลูกทำไม่ไม่ยุติธรรมกับเราหน่อย
เราเสียใจมากจริงๆนะคะ ทุกวันนี้ไม่ค่อยได้คุยไม่ค่อยได้อ้อนแม่เข้าใกล้แม่เหมือนเมื่อก่อนเราคิดตลอดเวลาเลยว่าแม่เราทำแบบนี้ไม่ถูก
จากเหตุการณ์ครั้งนั้นจนถึงวันนี้ยนิสัยเราเปลี่ยนไปมากค่ะจิตใจเราเข้มแข็งจนเหมือนจะกร้าวเลยด้วยซ้ำ เมื่อก่อนเรามองโลกแง่ดีเราไม่เคยคิดร้ายกับใครใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิงน้อยในหอคอยเลยค่ะ แต่พอเราได้เรียนรู้ว่าโลกนี้มันมีคนหลายแบบถ้าเราอ่อนแอเราจะอยู่ไม่ได้+แม่เราที่ไม่ยุติธรรม เราก็เลยเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ตอนนี้เราเหมือนแม่มดเลยค่ะ555 แต่เราก็ดูแลแม่เราอย่างดีนะคะดูแลหลานอย่างดี แค่ในใจเราไม่ได้รู้สึกรักแม่เราเหมือนเมื่อก่อนแค่นั้นเอง