ถ้าชอบคนๆนึงมาตลอดโดยที่ไม่สามารถเปลี่ยนใจได้เลย สุดท้ายแล้วจุดจบของเราคือต้องมองเขายิ้มมีความสุขกับคนอื่นใช่มั้ยคะ?
แอบชอบรุ่นพี่มา ตอนนี้ก็รวมๆกันได้ 1 ปีกว่าๆแล้ว ไม่ใช่เราไม่เปิดใจให้ใคร เคยลองแล้ว แต่มันต้องมีเรื่องให้ไปไม่รอดทุกที สุดท้ายก็กลับมาตายรังอยู่ตรงนี้
เราเคยทำมาหมดแล้ว..ไม่ว่าจะ
- งานยุ่ง เรียนหนัก ไม่ค่อยว่าง ไม่มีเวลาให้คิดถึง
- คุยกับใครใหม่ๆ หรือกำลังไปติดใครอีกคน
- ลองไม่เจอกันนานนนนนๆ เป็นเดือนๆ
- ลองคุยด้วยแล้ว
- ลองเมินเฉยด้วยแล้ว
- ลองทุกอย่างแม้กระทั่งขอจีบเขา แล้วเขาก็อนุญาต..
เหมือนเพลงเป็นทุกอย่าง ของพี่ทอม Room 39 เลยค่ะ....
กระทู้นี้ไม่ได้ตั้งขึ้นเพื่อขอวิธีเลิกชอบเขาแต่อย่างใด เพราะตัวคนเขียนนั้นได้ลองทำหมดแล้ว และได้รู้คำตอบแล้วว่า
สำหรับเรา เขาคือคนที่ใช่ ไม่ว่าเมื่อไหร่ เขาก็จะเป็นคนทีใช่ คนที่ทำให้เรายิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ ได้เสมอ เขาคือคนๆนั้น
555555555555555555555555555555 แต่มันตลกก็ตรงที่
เราไม่ใช่ แม้แต่ตัวเลือกของเขา
เคยคิดว่าการเฝ้ารอ อาจจะมีผล หรือการลงทุนลงใจไปมากเท่าไร สักวันมันก็ต้องเกิด effect กลับมาบ้างละว้าา ขนาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทราย..
แต่อย่าลืมไป ว่าความรักไม่ใช่ผลบุญกุศลกรรม ที่ทำไปเท่าไหร่แล้วจะได้รับกลับมาเท่านั้น
จนตอนนี้เราก็เริ่มท้อแล้วค่ะ มองโลกความจริงขึ้น เขาเองก็ชัดเจน ทำตัวห่าง ไม่หยอกล้อ เพื่อไม่ให้ดูเหมือนว่าให้ความหวัง (เคยคุยกันแล้ว)
คิดนะคะ ว่าถ้าคนมันจะใช่ มันก็คงจะใช่ไปนานแล้ว ไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องทำอะไร สุดท้ายมันก็คือใช่อยู่ดี
ก็แค่อยากได้เพื่อนคุย และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ แชร์ๆกัน แบ่งกันเจ็บปวด หรือมีคำแนะนำอะไรดีๆให้ได้บ้าง
บทสุดท้ายแล้ว เราจะจบเรื่องนี้ได้ยังไงกัน หรือว่าต้องรอจนกว่าเขาจะได้จับมือกับใครสักคน...วันที่เราเห็นว่าเขามีความสุขจริงๆ แม้คนนั้นจะไม่ใช่เรา
ตอนนั้นเราจะร้องไห้หนักขนาดไหนกันนะ?
ตอนนั้นเราจะกอดใครได้บ้างนะ?
ตอนนั้นเรายัง ชอบเขาต่อได้มั้ยนะ แม้จะมาก่อน เหมือนโมเม้นต์โดนไล่ออกจากบ้านตัวเองที่เรารักและอยู่มาตั้งนาน แล้วธนาคารเข้ามายึดไป
ตอนนั้นเราจะยิ้มได้แบบนี้ไหม และตอนนั้นเราจะเจอใครที่เหมือนเขาอีกมั้ย?
ตอนนั้น....เขาจะคิดสงสารที่เห็นเราร้องไห้อยู่รึเปล่า?
ถ้าเป็นไปได้ ถ้าเรื่องราวความรักของเขาไม่ใช่เรา ขอวิธีตัดใจให้ได้ก่อนได้มั้ย เราไม่อยากเห็นเขาอยู่กับใคร ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ก็ไม่พร้อมจริงๆ
ไม่ได้อยากเป็นตัวปัญหาหรือความลำบากใจของเขานะคะ ตอนนี้คิดว่าถ้าเขานึกว่า "เราเลิกชอบเขาไปแล้ว" เขาอาจจะมีโอกาศที่จะหา คนที่ใช่
เข้าไปในชีวิตเขาได้อย่างเต็มที่ก็ได้ ตอนนั้นเราจะยินดี "แสร้งทำเป็นว่าเลิกรักแล้วให้"
พี่คะ หนูยังชอบพี่อยู่เสมอเลยนะคะ แม้จะอยากบอกแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถบอกได้อีก ขอให้ใช้ชีวิตของพี่อย่างคุ้มค่าโดยที่ไม่ต้องคำนึกถึงตัวปัญหาอย่างหนู
ยังคิดเสมอว่าตุ๊กตาตัวนั้น มันต้องมีความหมายบ้าง....เราต้องความหมายกับเขาบ้าง สักวันหนึ่ง
.
.
.
.
UPDATE
5/7/2019
เราตัดสินใจเอากระทู้นี้ให้เขาอ่านค่ะ ตอนนี้เราเลิกชอบเขาได้แล้ว เขาดำรงอยู่ในใจเราแต่ฐานะพี่ชายที่เราสนิทใจที่สุด
เป็นเหมือน comfort zone ของเรา ความรักที่เจ็บปวดนั้นเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุดสักที
อยากบอกเขาว่า ขอบคุณที่เข้ามาสร้างประสบการณ์ดีๆให้กัน แม้ในตอนสุดท้าย มันจะไม่ใช่ตอนจบแบบที่หวังไว้
ขอให้พี่มีความสุขมากๆ กับคนข้างๆของพี่ และสุดท้ายนี้พี่จะเป็นพี่ชายที่ีดีของหนูเสมอ รักค่ะ
ถ้าชอบคนๆนึงมาตลอด โดยที่ไม่สามารถเปลี่ยนใจได้เลย สุดท้ายแล้วจุดจบของเราคือต้องมองเขายิ้มมีความสุขกับคนอื่นใช่มั้ยคะ?